10 Φλεβάρη: Να πάμε τον αγώνα ένα βήμα μπρος
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας καλεί κάθε εργαζόμενο, φοιτητή και μαθητή να συμμετάσχει στην απεργιακή κινητοποίηση της 10 Φλεβάρη. Μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μία πρώτη μαζική απάντηση απέναντι στο σχέδιο «εθνικής συναίνεσης», το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ), που προωθούν από κοινού ΕΕ, Κυβέρνηση, ΝΔ και ΛΑΟΣ με σκοπό να φορτώσουν το συνολικό βάρος της καπιταλιστικής κρίσης στην πλάτη των εργαζομένων και της νεολαίας.
Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία που πλέον παίζει ανοικτό εργοδοτικό και κυβερνητικό ρόλο. Διέβαλαν την απεργιακή κινητοποίηση στις 17 Δεκέμβρη. Η ΓΣΕΕ κυρήσσει διασπαστική απεργία στις 24 Φλεβάρη προωθώντας στην πράξη το αστικό σχέδιο να μπουν οι ερργαζόμενοι σε έναν καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο για το πώς θα μοιραστούν στο εσωτερικό της οι επιπτώσεις της κρίσης. Δυστυχώς, οι κινήσεις αυτές δεν οφείλονται μόνο στις παρατάξεις των αστικών κομμάτων της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Οι ευθύνες για την υπονόμευση της απεργίας της απεργίας στις 17 Δεκέμβρη βαραίνουν εξίσου την μεγάλη πλειοψηφία των συνδικαλιστών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τη συμπαράταξή τους στο μπλοκ κυβέρνησης – εργοδοτών – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ.
Η απεργία στις 10 Φλεβάρη είναι συνέχεια αυτής της 17 Δεκέμβρη. Δεκάδες πρωτοβάθμια σωματεία και αρκετές ομοσπονδίες σπάσανε την εργοδοτική και κυβερνητική τρομοκρατία στην πράξη, απεργώντας και συμμετέχοντας στην απεργία. Ιδιαίτερα ελπιδοφόρα ήταν η συνέχιση και προώθηση του οριζόντιου συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων σε αρκετές πόλεις, δείχνοντας ότι η λογική της ισότιμης και «από τα κάτω» οργάνωσης του εργατικού αγώνα, που πρώτη φορά είδαμε στο κίνημα αλληλεγγύης για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, μπορεί να πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά. Στο Βόλο άμεση είναι η δυνατότητα συνέχισης και μονιμοποίησης της αμοιβαίας συζήτησης μεταξύ πρωτοβάθμιων σωματείων που προσπαθήθηκε τον περασμένο Νοέμβρη.
Στις 10 Φλεβάρη πρέπει να κάνουμε ένα ακόμα βήμα μπρος. Αν και δεν πιστεύουμε ότι διάσπαρτες 24ωρες απεργίες πρόκειται να φέρουν κάποιο άμεσο αποτέλεσμα, μπορούν και είναι αναγκαίο να αποτελέσουν κόμβους στην ανάπτυξη ενός ενιαίου εργατικού αγώνα:
· για τη μάχη των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας
· για τη μάχη ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία
· για τη μάχη ίδρυσης νέων σωματείων
Όσο σημαντική είναι η άμεση εργασιακή κινητοποίηση για τα άμεσα θέματα που απασχολούν τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο, άλλο τόσο σημαντική είναι η ενοποίησή τους σε κεντρικούς πολιτικούς στόχους. Οι μέρες που ξεκομμένοι αγώνες από μόνοι τους μπορούν να νικήσουν έχουν τελειώσει. Το απέδειξε πάνω απ’όλα η ηρωϊκή απεργία των δασκάλων το φθινόπωρο του 2006. Παλεύουμε για έναν εργατικό κίνημα που θα βάλει ξεκάθαρα τον πολιτικό στόχο ανατροπής του καπιταλιστικού Προγράμματος «Σταθερότητας και
Κατά την άποψή μας, η «ταξικότητα» κάθε δύναμης που δρα στο εργατικό κίνημα θα κριθεί στην προώθηση ενός ενιαίου εργατικού αγώνα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Με αυτά τα κριτήρια κρίνουμε και τη δράση του ΠΑΜΕ. Χαιρετίζουμε την δράση του για την επιτυχία των απεργιακών κινητοποιήσεων στις 17 Δεκέμβρη και στις 10 Φλεβάρη. Ωστόσο η μεγάλη προσπάθεια που καταβάλουν οι συναγωνιστές του ΠΑΜΕ, ώστε να μην συναντηθούν έστω και στα 500 μέτρα με άλλες απεργιακές πορείες, κάνει επιτακτική την άσκηση σκληρής κριτικής στην κομματική περιχαράκωση του ΠΑΜΕ, που χρόνια τώρα αποδεικνύεται καταστροφική για τα εργατικά συμφέροντα. Η τακτική της αναγνώρισης ως αγωνιστών μόνο όσων διαθέτουν «πιστοποιητικά ιδεολογικών φρονημάτων» από την κ. Παπαρήγα, έχει απομονωθεί στην πράξη από τα κινήματα της νεολαίας, από τις μεγάλες απεργίες στο χώρο της εκπαίδευσης. Μια τέτοια τακτική στους αγώνες των εργαζομένων έχει αποβεί μοιραία ως προς τη νικηφόρα κατάληξή τους.
Έχουμε τέτοια παραδείγματα και στην Μαγνησία. Στην απεργιακή συγκέντρωση της 17 Δεκέμβρη στην Πλ. Ελευθερίας συμμετείχαν και οι Φοιτητικοί Σύλλογοι Αρχιτεκτονικής και Χωροταξίας μετά από απόφαση μαζικών Γενικών Συνελεύσεων. Ωστόσο, η τοπική γραμματεία του ΠΑΜΕ «εξαφάνισε» τους Συλλόγους προς όφελος κάποιων νεφελωδών κομματικών «Επιτροπών Αγώνα» της ΚΝΕ. Πρόκειται για χτύπημα ενάντια στα ίδιo το μαζικό κίνημα, κόντρα στα επίσημα σωματεία της νεολαίας. Αλήθεια, αν έτσι φέρονται οι «ταξικές δυνάμεις» γιατί να μην νιώθουν άνετα οι εργοδότες να στήνουν «κίτρινες» «επιτροπές αγώνα»; Μήπως κάτι τέτοιο δεν έγινε με το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων; Παρ’ όλη την αγωνιστική στάση της πλειοψηφίας των μελών του, ο δρόμος της κομματικής περιχαράκωσης του ΠΑΜΕ οδηγεί στην ήττα. Ο ηρωϊκός και ελπίζουμε όχι αδιέξοδος αγώνας των εργαζομένων του Κανάκη, που όπως πλειστάκις μας ενημέρωσε το Συνδικάτο Μετάλλου τον διαχειρίζεται αποκλειστικά το ίδιο, διδάσκει πολλά...
Οι δυνάμεις της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς παλεύουν για την εμφάνιση με διαδικασίες βάσης στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων ενός ενιαίου πολιτικού εργατικού αγώνα ανατροπής της αντιλαϊκής επίθεσης. Εφόσον δεν υπάρχουν ακόμα οι όροι στο Βόλο για μια απεργιακή συγκέντρωση που καλείται από τον οριζόντιο συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων, όπως σε άλλες πόλεις, στις 10 Φλεβάρη θα παρέμβουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στο ΕΚΒ.
Όπως και στις άλλες πόλεις καλούμε όλες οι απεργιακές συγκεντρώσεις να ενωθούν σε μία ενιαία εργατική πορεία. Ελπίζουμε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ να πάψουν να έχουν σα βασικό κριτήριό την εκλογική άνοδο στις επόμενες εκλογές και να υπηρετήσσουν άμεσα τις ανάγκες του ενιαίου εργατικού αγώνα. Ειδάλως, αν περάσει ο κοινωνικός αρμαγεδώνας που προωθούν από κοινού ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΝΔ-ΛΑΟΣ το πιο πιθανό είναι οι ψήφοι τους να πάνε «χέρι-χέρι» με τις πιο σκοτεινές επιλογές που προσφέρει το καπιταλιστικό σύστημα...
http://antarsyamagnisias.blogspot.com
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου