Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012

Ποιος διοικεί τελικά το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας;



Καταγγελία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας για την κατάφορη καταπάτηση του ασύλου.

Με αφορμή την Αντιφασιστική πορεία του Σαββάτου (27-10-2012), η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, σε συνεννόηση με την αστυνομική διεύθυνση Μαγνησίας, έδωσε εντολή να κλείσει το κτήριο Παπαστράτου στις 16:00, με προφανή στόχο να παρεμποδιστεί η αντιφασιστική συγκέντρωση. Με την άμεση κινητοποίηση των φοιτητών του πανεπιστημίου καθώς και των διοργανωτών της πορείας, η κοινή διαταγή πρυτανείας- ασφάλειας ακυρώθηκε στην πράξη. Η διαταγή όμως δεν σταματούσε εκεί. Στα πλαίσια φίμωσης του λαϊκού κινήματος και της αντικυβερνητικής του έκφρασης, το πανεπιστήμιο έπρεπε να μείνει και την επόμενη μέρα 28-10-2012 κλειστό, για να μην χαλάσει τη φιέστα της σύγχρονης χούντας των αγορών, η συγκέντρωση που κάλεσε η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας για την 28η Οκτώβρη που προς πείσμα πολλών πραγματοποιήθηκε.

Οι πρυτανικές αρχές για ακόμα μια φορά «κρύφτηκαν» και αποδέχτηκαν πλήρως την απαγόρευση που επέβαλε η αστυνομία για κλείσιμο του κτιρίου του Πανεπιστημίου. Η δράση της ασφάλειας θύμιζε στάση «γενικού δερβέναγα», μιας και απείλησε τον φύλακα της βάρδιας ότι θα συρθεί με κατηγορίες αν δεν βγουν οι φοιτητές που βρισκόταν μέσα στο κτίριο εκείνη την στιγμή.   Οι φοιτητές που είχαν σπεύσει να υπερασπιστούν τα θεμελιώδη δικαιώματα του πανεπιστημιακού ασύλου και της ελεύθερης έκφρασης, σεβόμενοι τους φόβους και τις αγωνίες των εργαζομένων, βγήκαν στον αύλιο χώρο του πανεπιστημίου. Όμως ούτε με αυτό δεν μπορούσαν να συμβιβαστούν οι πραίτορες της τρικομματικής κυβέρνησης. Με την είσοδό 3 ασφαλιτών, ο ένας εκ των οποίων ο ίδιος ο αστυνομικός διευθυντής, απείλησαν και προπηλάκισαν τους φοιτητές αναγκάζοντάς τους να αποχωρήσουν. Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας καταγγέλλει κατηγορηματικά τις μεθοδεύσεις της Ασφάλειας Βόλου και των Πρυτανικών αρχών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγκεκριμένα του αντιπρύτανη Μιχάλη Ζουμπουλάκη για το αυθαίρετο και παράνομο κλείσιμο του πανεπιστημίου.

Τα γεγονότα διδάσκουν και προβληματίζουν γύρω από  το σοβαρό αυτό περιστατικό. Οι πρυτανικές αρχές έχουν εισάγει στην διοίκηση του πανεπιστημίου και την Ασφάλεια Βόλου με αρμοδιότητες του Πρυτανικού συμβουλίου. Δηλαδή να αποφασίζει αν θα μείνει ανοιχτό ή κλειστό το πανεπιστήμιο. Η πρυτανεία κάνει ξεκάθαρο ότι αφενός η αντιφασιστική πάλη δεν χωρά στον χώρο του πανεπιστημίου, αφετέρου ότι η αστυνομία είναι μέρος του πανεπιστημίου. Κάνει ξεκάθαρο ότι οι καταλήψεις των φοιτητικών συλλόγων δεν είναι αυτές που κλείνουν τα πανεπιστήμια, αλλά η αστυνομία σε συνεργασία με τις πρυτανικές αρχές, μα πάνω απ’ όλα η ίδια η κυβερνητική πολιτική σε όλες της τις εκφράσεις. Επίσης παρά τα κροκοδείλια δάκρυα των πρυτανικών αρχών για τα οικονομικά του πανεπιστημίου, αποτυπώνεται η ξεκάθαρη θέση υπέρ της πολιτικής η οποία ασκείται και έχει οδηγήσει τον κόσμο της εργασίας στην φτώχια και την απελπισία.

Μέσα σε μία βδομάδα τα περιστατικά κρατικής αυθαιρεσίας και τρομοκράτησης κάνουν πλέον ξεκάθαρο ότι ο εκφασισμός της δημόσιας ζωής είναι εδώ. Προφανώς η αντιδραστική τομή στο σάπιο πολιτικό σύστημα είναι ξεκάθαρος όρος στο νέο μνημόνιο που «επαναδιαπραγματεύθηκε» ο τρικομματικός θίασος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ μαζί με την Τρόικα όπου αναφέρεται ότι όταν η λαϊκή βούληση εκφράζεται ενάντια στις συνθήκες της ΕΕ τότε ο ελληνικός λαός θα στερείται τα αγαθά για την άμεση επιβίωσή του όπως περίθαλψη, παιδεία, κτλ. Σε αυτό το πλαίσιο ο φασίστας υπουργός Δένδιας προβάρει το κοστούμι της ευρωχούντας κατεβάζοντας στο δρόμο τον ελληνικό στρατό απέναντι στον εχθρό λαό, καθαιρεί και διώκει δημοσιογράφους που δεν συντάσσονται με το καθεστώς, συλλαμβάνει αγωνιστές επειδή δημοσιεύουν φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις και την αστυνομική και παρακρατική δράση, βασανίζει κόσμο και καυχιέται ότι μπορεί να επιτελέσει καλύτερα το έργο της ΧΑ. Η οργάνωση του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας και ο αποφασιστικός αγώνας για την ανατροπής της συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Όπως δείχνουν και οι απεργίες στην ΕΡΤ για την λογοκρισία των Αρβανίτη-Κατσίμη, η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα πρέπει να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των εργατικών και λαϊκών  αγώνων, για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για τις τύχες του και να επιβάλλει τις διεκδικήσεις του απέναντι στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Για να επιβάλλουμε μέτρα εργατικού και κοινωνικού ελέγχου στην παράγωγη και στην εκπαίδευση.

Στον εκφασισμό του Πανεπιστημίου και της κοινωνίας δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς. Κάποιοι θέλουν να βάλουν την ασφάλεια ρυθμιστή των ενδοπανεπιστημιακών υποθέσεων. Κάποιοι απλά κρύβονται πίσω από την κατάσταση πιστεύοντας ότι δεν έχουν αρμοδιότητα. Η ακαδημαϊκή κοινότητα, κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια που βλέπει να ξηλώνεται η ζωή του δεν πρέπει να μείνει θεατής. Καλούμε όλους τους συλλόγους και τα όργανα του πανεπιστημίου να καταδικάσουν αυτήν την απρόκλητη παραβίαση του ασύλου αλλά και στην υποταγή του πανεπιστημίου στις επιταγές της αστυνομίας και της Κυβέρνησης. Στην Χούντα που θέλουν να επιβάλλουν η σιωπή δεν χωρά σε κανέναν πολίτη.

Άμεση τοποθέτηση της πανεπιστημιακής κοινότητας απέναντι στο γεγονός.

Καμία διαπραγμάτευση του Ασύλου. Στο πανεπιστήμιο δεν χωράν οι αστυνομικές δυνάμεις.

Να παραιτηθεί ο αντιπρύτανης Μιχάλης Ζουμπουλάκης για τις αυθαιρεσίες που έπραξε.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 31/10/2012

Θέσεις για το περιεχόμενο και τη δράση της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας




Κατά την άποψή μας, η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας οφείλει να τοποθετηθεί στο παρακάτω ζήτημα το οποίο εν πολλοίς θα καθορίσει τον χαρακτήρα και τη δράση της: Μπορεί η απολύτως αναγκαία πάλη ενάντια στον εθνικισμό-φασισμό, όπως αυτός εκφράζεται από τη Χρυσή Αυγή, αλλά και άλλες συναφείς ομάδες, π.χ. Εφημερίδα “Στόχος”, να αποκοπεί από την πάλη ενάντια στον καθημερινό εκφασισμό της κοινωνικής και πολιτικής ζωής; Συναφώς, μπορεί να παραμείνει στην υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας, όπως έχει καταντήσει σήμερα;

Νομίζουμε ότι έχουν συσσωρευτεί, ειδικά τα τελευταία δυόμιση χρόνια, μία σειρά γεγονότα τα οποία δείχνουν ότι οι λαϊκές δημοκρατικές ελευθερίες δεν κινδυνεύουν αποκλειστικά από τους εθνικιστές-φασίστες, αλλά αντιστρόφως αυτοί αποτελούν την εμπροσθοφυλακή, το πιο σκοτεινό τμήμα, μιας ευρύτερης επίθεσης. Αναφέρουμε κατά το δυνατόν επιγραμματικά: Την σχεδόν μόνιμη δικαστική απαγόρευση απεργιών που προκυρήσσονται από Πρωτοβάθμια Σωματεία και Ομοσπονδίες σαν “παράνομες και καταχρηστικές”. Την καθημερινή εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και με άλλο τρόπο -με ιδιαίτερες ευθύνες του κυβερνητικού συνδικαλισμού- στο δημόσιο. Την άγρια αστυνομική βία σε μεγάλες συγκεντρώσεις που έχουν επιφέρει και σοβαρούς τραυματισμούς. Το βασανισμό σε αστυνομικά τμήματα μεταναστών, αλλά και κοινωνικών αγωνιστών (τελευταίο παράδειγμα οι 15 αντιφασίστες της μοτοπορείας που έχει γίνει διεθνές θέμα). Την ανάκληση νόμων χουντικής προέλευσης (π.χ. Σύλληψη κατοίκων της Χαλκιδικής στις Σκουριές με την κατηγορία της “στάσης ενάντια στο κράτος”). Το κατέβασμα στρατιωτικών δυνάμεων για την “περιφρούρηση” της παρέλασης της 28 Οκτώβρη στη Θεσαλονίκη. Τη δίωξη ανεξάρτητων φωνών της δημοσιογραφίας (Βαξεβάνης για τη δημοσίευση της “Λίστας Λαγκάρντ”, κόψιμο της εκπομπής “Πρωινής Ενημέρωσης” από την κρατική τηλεόραση επειδή έθιξε της παλινωδίες του Δένδια όσον αφορά το βασανισμό των 15 αντιφασιστών). Την νομοθεσία της Ε.Ε. που ορίζει σαν τρομοκρατική πράξη τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, και άρα τις αντίστοιχες εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις.

Νομίζουμε ότι την πολιτική σύμπραξη αστικού κράτους και Χρυσής Αυγής συνόψισε με τον καλύτερο τρόπο ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, και παλιό στέλεχος μαζί με τον Βορίδη της πάλαι ποτέ Ενιαίας Εθνικιστικής Κίνησης (ΕΝΕΚ),  Δένδιας: “Αν η αστυνομία κάνει τη δουλειά της, η Χρυσή Αυγή δεν θα χρειάζεται...”. Κοινώς, στόχος είναι η αστυνομία να κάνει την ίδια δουλειά με τη Χρυσή Αυγή...

Τα παραπάνω, κατά την άποψή μας, δίνουν και τις απαιτούμενες κατευθύνσεις όσον αφορά την αναμέτρηση με τον φασιστικό κίνδυνο:


1.    Αναγκαστικά η αναμέτρηση με την Χρυσή Αυγή και άλλες εθνικιστικές, φασιστικές και ναζιστικές κινήσεις πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τις ιδέες τους από όποιον φορέα και αν αυτές αναμεταδίδονται και καλλιεργούνται. Πρέπει να αντιπαλέψει κατά το δυνατόν το σύνολο των φαινομένων κοινωνικού και πολιτικού εκφασισμού. Μόνον έτσι, πιστεύουμε, μπορεί και να “σπάσει” το προπαγανδιστικό μύθευμα της Χ.Α. ότι “παλεύει εναντίον όλων”, και να αποκαλυφτεί ότι αντιθέτως παλεύει μαζί με όλους αυτούς που έχουν φέρει τον ελληνικό λαό στα πρόθυρα της κοινωνικής, πολιτικής και αξιακής χρεοκωπίας.
2.    Δεν υπερασπιζόμαστε γενικά και αόριστα τη δημοκρατία, πόσο δε την εκφυλισμένη αυταρχική σημερινή αστική δημοκρατία. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της κοινωνικής πλειοψηφίας να αγωνίζεται για τη βελτίωση της ζωής της, το δικαίωμα του λαού να καθορίζει ο ίδιος καθημερινά τις τύχες του. 

Στη βάση των παραπάνω, κατά την άποψή μας καθορίζονται και τα πεδία δράσης της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας:

  1. Μάχη αποκάλυψης του αντιλαϊκού, βαθιά αντιδραστικού χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής, και κάθε άλλης εθνικιστικής-φασιστικής κίνησης.
  2. Κοινοποίηση στο λαό της Μαγνησίας, επίδειξη αλληλεγγύης και έμπρακτη στήριξη κάθε εργατικού, νεολαιίστικου και ευρύτερα λαϊκού αγώνα που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία
  3. Δημιουργία νομικής ομάδας υποστήριξης διωκώμενων κοινωνικών αγωνιστών σε επίπεδο Μαγνησίας
  4. Αντιπαράθεση με τα τοπικά ΜΜΕ, στο μέτρο που αναπαράγουν εθνικιστικές-φασιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις ή/και την βαθιά αντιδημοκρατική “θεωρία των δύο άκρων”.
  5. Συλλογική στήριξη πολιτών που έρχονται αντιμέτωποι με φασίζουσες επιθέσεις (π.χ. Σε σχολεία, Συλλόγους Γονέων κτλ.)
  6. Δημιουργία Δικτύου αυτοπροστασίας των πολιτών ενάντια σε απειλές και παρακρατικές επιθέσεις από μέλη της Χρυσής Αυγής
Τα παραπάνω δεν μπαίνουν εκ μέρους μας ως “προαπαιτούμενα”. Αντιθέτως, πιστεύουμε ότι η ίδια η πείρα από τη συλλογική συζήτηση και δράση της Αντιφασιστικής Κίνησης Μαγνησίας θα τα θέσει επί τάπητος. Π.χ. Είναι στο πεδίο δράσης της Κίνησης η καταγγελία της αστυνομοκρατίας και του αποκλεισμού του Θόλου από ασφαλίτες κατά τον εορτασμό της 28 Οκτώβρη στον Βόλο;     

Τέλος, οφείλουμε ανοιχτά να τοποθετηθούμε από ποιους πιστεύουμε ότι πρέπει να αποτελείται, πώς να λειτουργεί  και σε ποιους να απευθύνεται η Αντιφασιστική Κίνηση Μαγνησίας.

Από ποιους να αποτελείται:

Από κοινωνικές, πολιτικές συλλογικότητες, αγωνιστές και πολίτες με ξεκάθαρη αντιφασιστική στάση. Θεωρούμε καθοριστικό το ζήτημα της κοινωνικής στάσης των συμμετεχόντων ως απαραίτητη προϋπόθεση καταπολέμησης της “αντισυστημικής” προπαγάνδας της Χρυσής Αυγής. Ως εκ τούτου, πρέπει να αποκλειστούν τα μέλη  κομμάτων που πρωταγωνιστούν στην αυταρχική αντιλαϊκή επίθεση, όπως και στελέχη που μέχρι πρόσφατα συμμετείχαν σε αυτά. Συναφώς, θεωρούμε ότι το ΕΚΒ και το τοπικό τμήμα της ΑΔΕΔΥ τα οποία έχουν καλύψει πλήρως την αθλιότητα της εργοδοτικής τρομοκρατίας στην περιοχή μας, όπως και το ρουσφετολογικό εκμαυλισμό συνειδήσεων, δεν έχουν θέση στην Κίνηση. Όσον αφορά, τέλος, τη συμμετοχή μαζικών φορέων (σωματεία, σύλλογοι κτλ.) αποτελεί σαφώς στόχο της Κίνησης στο μέτρο και το βαθμό που  κινητοποιούν τα μέλη τους στον αγώνα ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνικής ζωής και τα παρακινούν να συμμετέχουν οργανικά στην Κίνηση.

Πώς να λειτουργεί:

Θεωρούμε ότι η Κίνηση πρέπει να λειτουργεί αυτοτελώς, και συνεπώς να έχει μέλη που αναλαμβάνουν την προώθηση των στόχων της, την οικονομική της ανεξαρτησία, αποφασίζουν σε ολομελειακό επίπεδο για τις κινήσεις της, και ορίζουν τους υπευθύνους των ομάδων εργασίας οι οποίοι λογοδοτούν στις Συνελεύσεις της Κίνησης, και ανά πάσα στιγμή δύναται να ανακαλούνται από αυτήν. Θεωρούμε βασικό να προωθείται μία κουλτούρα σύνθεσης των απόψεων με σκοπό την ομοφωνία όσον αφορά τις αποφάσεις της Κίνησης, ωστόσο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις όπου κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν θα πρέπει να λαμβάνονται αποφάσεις με αυξημένη ψηφοφορία (π.χ. 2/3).

Σε ποιους απευθύνεται:

Θεωρούμε ότι το προνομιακό πεδίο παρέμβασης είναι το σύνολο του λαού της Μαγνησίας, με ιδιαίτερη στοχοθεσία τα σχολεία, την νεολαία, τις λαϊκές γειτονιές και μαζικούς χώρους εργασίας. Δεν σημαίνει αυτό ότι η Κίνηση δεν οδείλει να απευθυνθεί σε σωματεία, συλλόγους κτλ. να πάρουν θέση απέναντι στα φαινόμενα εκφασισμού, και ιδιαίτερα αυτά που λαμβάνουν χώρα στο πεδίο δράσης τους, αλλά ότι δεν αποτελεί αυτό το κύριο ή πολύ περισσότερο τον αποκλειστικό στόχο της. Ειδικά, όσον αφορά την απεύθυνση απέναντι σε φορείς του κρατικού μηχανισμού (π.χ. Δήμος) αυτή θα πρέπει να παραμένει πάντα στο επίπεδο της επιβολής μέσω της μαζικής πίεσης αποφάσεων εκ μέρους τους καταδίκης φασιστικών εκδηλώσεων εκ μέρους της Χρυσής Αυγής, και όχι μόνο.   

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 30/10/2012

Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 28ΗΣ ΟΚΤΩΒΡΗ



Αλήθεια και παραμύθια για το 1940

«το έθνος μεγαλούργησε στα βουνά της Αλβανίας γιατί πήγε ενωμένο στον πόλεμο υπό τον Μεταξά…»ή μήπως «η δεξιά, οι μοναρχικοί, οι εθνικιστές ήταν οι πατριώτες που προετοίμασαν το στρατό και το κράτος για το έπος του ‘40»;

ΟΧΙ !

Αυτοί που πολέμησαν το ’40 ήταν οι εργάτες που το ’36 απεργούσαν και διαδήλωναν και το καθεστώς τους πυροβολούσε στην Θεσσαλονίκη…

ήταν οι πρόσφυγες του ’22 που ζούσαν ακόμη άθλια…
…ήταν τ’ αδέρφια των εξόριστων στα ξερονήσια και των φυλακισμένων της Ακροναυπλίας…
ήταν τα θύματα της ασφάλειας του Μανιαδάκη…
…ήταν όσοι για πάνω από 15 χρόνια αγωνίζονταν για την κατάργηση της μοναρχίας…
…ήταν οι εργάτες που δούλευαν για ένα ξεροκόμματο…
Η λαϊκή ενότητα δεν προήλθε από την καταπίεση της δικτατορίας του Μεταξά αλλά από την βαθιά συνείδηση του λαού ότι

Η λευτεριά πρέπει να νικήσει κι ο φασισμός να συντριβεί

Οι πατριδοκάπηλοι της δεξιάς και της βασιλο-μεταξικής δικτατορίας ήταν αυτοί που είχαν αφήσει τους φαντάρους να πολεμούν δίχως άρβυλα στα χιόνια, δίχως προμήθειες. Ο λαϊκός θρύλος των γυναικών που κουβαλούσαν πολεμοφόδια στα βουνά ή έπλεκαν τη «φανέλα του στρατιώτη» αυτό δείχνει: ένα λαό που έκανε ένα πόλεμο από μόνος του. Τον αντιφασιστικό αγώνα τον έφεραν σε πέρας οι απλοί άνθρωποι, τα λαϊκά στρώματα, στα βουνά της Πίνδου και στα οχυρά του Ρούπελ, στα βουνά, τα χωριά και τις πόλεις της Εθνικής Αντίστασης, στη λαϊκή αλληλεγγύη ενάντια στην πείνα και τον τρόμο, στo θαύμα της επιμελητείας του αντάρτη.Το καθεστώς προσέφερε κυρίως δικτατορία, τον Τσολάκογλου, τους Ράλληδες, στρατοδικεία, μισαλλοδοξία, ξερονήσια, εκτελέσεις, δοσίλογους και ταγματασφαλίτες…


«ο κίνδυνος δεν είναι να ξυπνήσουμε ένα πρωί και να βρεθούμε σε ένα φασιστικό κόσμο…
ο κίνδυνος είναι να πέσουμε στο κρεβάτι το βράδυ σε ένα κόσμο που έχει γίνει κιόλας φασιστικός χωρίς να το πάρουμε είδηση…» Arthur Κoestler

Όταν οι απεργίες και διαδηλώσεις των εργαζομένων συντρίβονται με τα ρόπαλα και τα χημικά αέρια της αστυνομίας και απαγορεύονται με δικαστικές και κυβερνητικές αποφάσεις…

Όταν υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση θεωρούνται διαδοχικά οι «πολλοί» δημόσιοι υπάλληλοι, οι «επικίνδυνοι» μετανάστες, οι «τεμπέληδες» εργάτες, οι συνταξιούχοι, οι ασθενείς, οι ανάπηροι, οι «αιώνιοι» φοιτητές, ακόμη και τα «πολλά» νήπια στους παιδικούς σταθμούς…

Όταν αθωώνονται οι τραπεζίτες, οι επενδυτές της αρπαχτής, οι βιομήχανοι που τα κλείνουν για να βρούνε αλλού φτηνότερα θύματα, οι αεριτζήδες του χρηματιστηρίου, οι κερδοσκόποι των κρατικών ομολόγων, οι απατεώνες της «τράπεζας της ελλάδος» με το κούρεμα, οι αφορολόγητοι εφοπλιστές, οι πλιατσικολόγοι των διορισμένων διοικήσεων κρατικών οργανισμών και ασφαλιστικών ταμείων, οι μεγαλοεκδότες και καναλάρχες…

Όταν αυτό το σύστημα βρίσκει ως έσχατη βοήθεια τους νεοναζί για την τρομοκράτηση των φτωχών ανθρώπων στις λαϊκές αγορές και τις γειτονιές

ΝΑΙ τότε ο φασισμός είναι πολύ κοντά μας
Και τώρα ακόμη μια φορά πρέπει να πούμε ΟΧΙ
ΟΧΙ στην τρόικα
ΟΧΙ στην κυβέρνηση της τρόικας
ΟΧΙ στα μνημόνια της υποτελείας
ΟΧΙ στο ευρώ, το ΔΝΤ, την ΕΕ
ΟΧΙ στην καταλήστευση του λαού από το κεφάλαιο

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 28/10/2012

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ , ΣΑΒΒΑΤΟ 27/10/2012, 17:30


ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ
ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ , 
ΣΑΒΒΑΤΟ 27/10/2012, 17:30, ΘΟΛΟΣ

Η παραχάραξη της αλήθειας και της ιστορικής μνήμης αποτελεί βασικό σκοπό κάθε συστήματος εξουσίας που βασίζεται στη βία και την καταπίεση. Έτσι, στην Μνημονιακή Ελλάδα βαφτίζονται τεμπέληδες οι μισθωτοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα την ώρα που δισεκατομύρια χαρίζονται στους μεγαλοκαπιταλιστές με ρυθμίσεις, επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές. Στοχοποιούνται σαν φταίχτες της καπιταλιστικής κρίσης οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι μετανάστες την ώρα που τα στελέχη του αστικού πολιτικού κόσμου δωρίζουν 300 δις στις τράπεζες και “χάνουν” τη λίστα Λαγκάρντ.

Δίπλα στο ψέμα, η βία. Η σάπια αστική δημοκρατία της Ε.Ε. αποκαλύπτει το αποκρουστικό πρόσωπό της: Άγρια καταστολή στις διαδηλώσεις, βασανιστήρια σε αστυνομικά τμήματα και ατιμωρησία της αστυνομίας, σιδερόβραχτες παρελάσεις. Δίπλα στο αστικό κράτος και το παρακράτος της Χρυσής Αυγής: Δολοφονίες μεταναστών, επιθέσεις σε κοινωνικούς αγωνιστές, μαφιόζικη παροχή “προστασίας” σε μαγαζάτορες. Ανήσυχη η διεθνής κοινή γνώμη βλέπει την Τροϊκανή Κυβέρνηση με τα εθνικιστικά-φασιστικά φιλαράκια της να ρίχνουν τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία στο βούρκο της ακροδεξιάς αλητείας (π.χ.http://www.guardian.co.uk/world/2012/oct/26/golden-dawn-infiltrated-greek-police-claims?fb=optOut).

Δίπλα στη βία το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Τρομάζουν οι κυρίαρχοι τους αγώνες για ελευθερία που γέννησε αυτός ο τόπος. Το μεγάλο αντιφασιστικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού κόντρα και στην δικτατορία του φιλο-ναζιστή Μεταξά, την εποποιεία του ΕΑΜ που δίδαξε στους λαούς της οικουμένης τι σημαίνει Αντίσταση στον φασίστα κατακτητή, τον αντιδικτατορικό αγώνα ενάντια στη χούντα των Συνταγματαρχών που αφού αιματοκύλισαν με το δηλητήριο του εθνικισμού την Κύπρο παρέδωσαν την μισή στους τούρκους εθνικιστές του Αττίλα υπό τις εντολές της CIA και του Κίσινγκερ. Τα σχολεία μας δεν τα διδάσκουν όλα αυτά. Όχι τυχαία. Δεν θέλουν τα παιδιά μας να μάθουν ότι ένας αποφασισμένος λαός μπορεί να πολεμήσει ακόμα και το δυνατότερο δυνάστη.

Το κενό γνώσης προσπαθούν να καλύψουν, με τις πλάτες του αστικού κράτους, οι θρασύδειλοι εθνικιστές-φασίστες αλητάμπουρες της Χρυσής Αυγής. Έχουν το θράσος να διοργανώνουν “ιστορική εκδήλωση” ανήμερα της επετείου του ΟΧΙ στον φασισμό, με ομιλητή τον αποτυχημένο πρώην ηθοποιό-τραγουδιάρη και νυν “πιστολέρο” Ηλιόπουλο. Αποτελεί καθήκον κάθε δημοκράτη, προοδευτικού πολίτη η κινητοποίηση ενάντια τους. Αποτελεί καθήκον κάθε Βολιώτη και Ν. Ιωνιώτη απέναντι στην ιστορία αυτής της πόλης που έζησε τους μεταξικούς κρατικούς διωγμούς ενάντια στους πρόσφυγες, την ναζιστική θηριωδία στην Κίτρινη Αποθήκη, την τρομοκρατία των ταγματασφαλιτών συνεργατών των ναζί στο Πήλιο.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ-ΔΝΤ
ΚΑΤΩ ΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Μαγνησίας 27/10/2012

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ


Στην οικονομική κρίση της δεκαετίας του «30» ο καπιταλισμός απάντησε με τη ναζιστική και φασιστική πριμοδότηση και με το δεύτερο και δραματικότερο παγκόσμιο ολοκαύτωμα. Σήμερα στην ιστορικότερη και ίσως βαθύτερη κρίση που περνά, απαντά με έναν γενικευμένο κοινωνικό πόλεμο, με το μεθοδευμένο κοινωνικό εκφασισμό που φτάνει μέχρι την γιγάντωση της Χρυσής Αυγής και με μια σειρά απο «περιφερειακά» πολεμικά μέτωπα (βλ. Συρία και Μ. Ανατολή) που όλο και πιο συχνά πλέον εμπλέκουν και περισσότερες αντιμαχόμενες πλευρές. Και γιατί ως γνωστόν η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία ή ως φάρσα, οι ομοιότητες των εποχών τρομάζουν.

Η ιστορία για τον αγωνιζόμενο λαό όμως είναι και ελπίδα. Γιατί για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, εκείνη η εποχή, της ναζιστικής κυριαρχίας, σημαδεύεται εν τέλει, από την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και την προσπάθεια για το χτίσιμο μιας νέας ζωής και όχι από την αποδοχή της σκλαβιάς και τη μοιρολατρία. Μια αντίσταση που ήταν παιδί του εργατικού και λαϊκού κινήματος του «36» μιας και οι εργάτες και οι αγρότες που πυροβολούσε ο Μεταξάς στη Θεσσαλονίκη την Πρωτομαγιά του 1936, ήταν οι ίδιοι που έλεγαν τα ΟΧΙ στους Γερμανούς και Ιταλούς Φασίστες, που ανέβαιναν αντάρτες στα βουνά, που ελευθέρωσαν τη χώρα τους. Αντίθετα την ίδια στιγμή, η αστική τάξη της χώρας, τα υψηλόβαθμα στρατιωτικά κλιμάκια και οι δυνάμεις ασφαλείας που είχαν γαλουχηθεί αποκλειστικά και μόνο πάνω στην καταστολή και το τσάκισμα του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, είτε εγκατέλειψαν τη χώρα στο έλος των ναζί, είτε έγιναν συνεργάτες τους, μαυραγορίτες και πιόνια του στρατού κατοχής.

Ότι δεν κατάφεραν οι ναζί, επιχειρεί να το πετύχει τώρα η ευρωσυμμορία της ΕΕ με ηγήτορα τη Μέρκελ και το Γερμανικό κεφάλαιο σε συνεργασία με την ντόπια ολιγαρχία και τους εκφραστές της, την τρικομματική κυβέρνηση της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Πίσω από τα μεγάλα λόγια της συγκυβέρνησης για την «νέα εθνική προσπάθεια για την διάσωση της χώρας» έχουν κηρύξει τον πόλεμο στους εργαζόμενους και τις καταχτήσεις τους. Ταυτόχρονα, ανοίγουν ξανά το δρόμο στους νοσταλγούς του Χίτλερ, με τις πολιτικές των Μνημονίων και του ρατσισμού.

Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, που ποτέ δεν ήταν επέτειος απελευθέρωσης, αλλά έναρξης πολέμου, αποδεικνύοντας μια ακόμη φορά την ενοχή της κυρίαρχης πολιτικής στη χώρα μας για εκείνη την περίοδο και την προσπάθεια απόκρυψης μέχρι και σήμερα, του γεγονότος πως ο λαός μας απελευθερώθηκε μόνος του, με τη δικιά του οργάνωση, τα δικά του όργανα και μέσα πάλης και κυρίως με το όπλο στο χέρι ενάντια στους «ντόπιους και ξένους λύκους» της εποχής, φέτος, έχει διπλό χαρακτήρα για τη θιγόμενη πλειοψηφία. Από τη μία πρέπει να μετατραπεί σε εκδήλωση καταδίκης του πολιτικού συστήματος και του προσωπικού του, καταδίκης των μνημονίων και της κανιβαλικής πολιτικής τους και μήνυμα ανατροπής του κοινωνικού μεσαίωνα που χτίζουν. Από την άλλη στην εποχή του γενικευμένου κοινωνικού εκφασισμού και της ενίσχυσης της Χρυσής Αυγής, αποκτά βαριά πολιτική σημασία και η αντιφασιστική πάλη που στον πυρήνα της έχει την αντικαπιταλιστική σύγκρουση. Στα πλαίσια αυτά, η φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής και οι «βουλευτές» της δεν έχουν θέση τη μέρα της 28ης Οκτωβρίου πουθενά. Από τη μια γιατί δεν έχει θέση κανένας εκφραστής του συστήματος ασχέτως τον πολιτικό μανδύα που φοράει, και από την άλλη γιατί στις επετείους της αντιφασιστικής πάλης αποτελεί ύβρη για τον αγωνιζόμενο λαό και την ιστορία του να παρευρίσκονται οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών.

Την 28η Οκτωβρίου θα παρελάσει ο λαός, μετατρέποντας τις παρελάσεις σε αντικυβερνητικές εκδηλώσεις. Γιατί, αυτά τα μέτρα, αυτή η πολιτική και αυτή η κυβέρνηση ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ – ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ! Όχι με «ντουφεκιές» στον αέρα, αλλά με ένα παρατεταμένο, μαχητικό και αποφασισμένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, με απεργίες, καταλήψεις και συλλαλητήρια. Χωρίς αυταπάτες για τον εξανθρωπισμό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και «λύσεις» απ’ τον ουρανό. Χωρίς ιδιοτελείς υπεκφυγές και περιχαρακώσεις. Με την ταξική και αγωνιστική ενότητα του κόσμου της εργασίας. Με την αξιοποίηση των καλύτερων αγωνιστικών παραδόσεων της δεκαετίας του 40, της λαϊκής εξέγερσης του Πολυτεχνείου, των αλλεπάλληλων απεργιών και συλλαλητηρίων των τελευταίων χρόνων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας θα παρευρίσκεται και καλεί και τον λαό και την νεολαία του Βόλου στον Θόλο στις 10:30 για να πούμε το σύγχρονο «Όχι» στον φασισμό των μέτρων και της τρόικα.


ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 26/10/2012

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2012

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ



Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας στηρίζει τις κινητοποιήσεις της αγωνιζόμενης νεολαίας στα σχολεία και στα πανεπιστήμια για να μην περάσουν τα νέα συμβούλια διοίκησης, τα αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ, το κλείσιμο 1500 σχολικών μονάδων, τι απολύσεις διδακτικού προσωπικού και βέβαια το χτύπημα στην γνώση και στην μόρφωση που θέλουν να επιφέρουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην νέα γενιά.

Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας βρίσκεται στην μαύρη λίστα της κυβέρνησης. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η απόφαση του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων των Φοιτητικών Συλλόγων Βόλου «το σχέδιο των συγχωνεύσεων και του κλεισίματος των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, κυρίως στην περιφέρεια, δημιουργεί ένα τεράστιο ποσοστό ανειδίκευτων νεολαίων. Ταυτόχρονα η εποχή της οικονομικής κρίσης έχει ανάγκη από εργαζομένους χωρίς επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, εργαζομένους με γνώσεις που θα έχουν ημερομηνία λήξης (ανάλογα με τις ανάγκες τις αγοράς). Έχει ανάγκη από πανεπιστήμια τα οποία θα διαμορφώνουν τα προγράμματα σπουδών σύμφωνα με τις επιταγές των επιχειρήσεων. Πανεπιστήμια που θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, που θα δίνουν δάνεια, θα διαγράφουν φοιτητές και θα έχουν και μια ανάλογη διοίκηση από manager. Πανεπιστήμια τα οποία δε θα δίνουν την δυνατότητα ανάπτυξης καμίας συλλογικής διαδικασίας στο εσωτερικό τους (συνελεύσεων και άλλων πολιτικών δραστηριοτήτων)».

Ο  λαός του Βόλου πρέπει αποφασιστικά να συμπορευτεί με τους φοιτητές για να διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση  για όλους,  πλήρη μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα για την νέα γενιά που την μαστίζει η ανεργία, και κατάργηση κάθε ταξικού και εξεταστικού φραγμού. Η μάχη για την παιδεία είναι μάχη για το μέλλον όλης της κοινωνίας, είναι μάχη απέναντι στον σκοταδισμό και τον φασισμό. Οι νεολαία και οι εργαζόμενοι να βγουν στους δρόμους για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό για να ανατρέψουμε παλιά και νέα μνημόνια, για την διαγραφή τους χρέους, για δημόσια και δωρεάν παιδεία υγεία για όλους, για αυξήσεις στους μισθούς, για την έξοδο από το Ευρώ και την ΕΕ. Με την συγκρότηση εδώ και τώρα ενός απειλητικού αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής με πυρήνα ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα της εργαζόμενης πλειοψηφίας που θα σηκώσει το γάντι απέναντι στον τρικομματικό θίασο, τους βιομήχανους, τις τράπεζες και την ΕΕ.

Όλοι στο μπλοκάρισμα των εκλογών των συμβουλίων διοίκησης αύριο το πρωί στην Γεωπονία, όλοι στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο την Τετάρτη 24/10 στις 11:00 από τον Θόλο!

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 22/10/2012

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 18/10


Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι άνεργοι, οι φοιτητές και οι αυτοαπασχολούμενοι που εκφραζόμαστε μέσα από αυτό το κείμενο πρώτα απ’ όλα θέλουμε να ζήσουμε και όχι να πεθάνουμε. Να ζήσουμε και να μην πεθάνουμε ούτε αργά αργά σε μια χώρα του κοινωνικού κανιβαλισμού, χωρίς δικαιώματα για τη θιγόμενη πλειοψηφία, αλλά ούτε και αυτοκτονώντας μέσα στην απόγνωση και τα αδιέξοδα που μεθοδικά χτίζει καθημερινά η λυκοσυμμαχία της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της ΕΕ του ΔΝΤ και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Η πραγματικότητα την οποία βιώνει καθημερινά το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων, αποδεικνύετε καθημερινά, ότι δεν έχει να κάνει με τον «τεμπέλικο» λαό μας, με τη «σπάταλη» ζωή μας, η με την αποπληρωμή του χρέους. Το χρέος χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείτε σαν επιχείρημα για να κλαπεί το σύνολο του πλούτου και των δικαιωμάτων από το λαό, προκειμένου να διασώσουν και να αυξήσουν την κερδοφορία του χρεοκοπημένου καπιταλισμού.

Ποιος και πως μπορεί να αλλάξει αυτή την κατάσταση; Πως μπορούμε να ανασάνουμε και να ζήσουμε μια ζωή στο μπόι των σύγχρονων αναγκών μας;

Σίγουρα δεν μπορούν να την αλλάξουν, παρά μόνο να την επιδεινώσουν όλοι οι εκφραστές των «επαναδιαπραγματεύσεων» είτε βρίσκονται στο κυβερνητικό στρατόπεδο, είτε στην αντιπολίτευση, γιατί πολύ απλά δεν διαπραγματευόμαστε το πώς θα πεθάνουμε, αλλά απαιτούμε να ζήσουμε.

Δεν μπορεί να την αλλάξει το σάπιο πολιτικό και εργοδοτικό κατεστημένο, μιας και η δικιά του επιβίωση πατάει πάνω στη δικιά μας εξόντωση.

Δεν μπορούν να την αλλάξουν όσοι πάνω ή παράλληλα με τις λαϊκές ανάγκες βάζουν τη σωτηρία του ευρώ και της ΕΕ. Εκείνοι που προτείνουν «νέα σχέδια Μάρσαλ» για τη σωτηρία του λαού.

Δεν μπορεί να την αλλάξει ο μισανθρωπισμός  και το πάτημα επί πτωμάτων, στην αρχή αλλοδαπών εργαζομένων, για να μετεξελιχθεί στη συνέχεια σε έναν εσωτερικό πόλεμο μεταξύ τον εργαζομένων, που επί τις ουσίας προτείνει το αναγεννώμενο φασιστικό ρεύμα και τον μόνο που θα ωφελήσει θα είναι την εργοδοσία.

Από την άλλη όμως δεν μπορεί και το «συνδικαλιστικό κίνημα» που εκφράζει το Ε.Κ.Β. και η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ.

Γιατί πως είναι δυνατόν να εκφράσουν τα δίκια των εργαζομένων εκείνοι που ενώ είχαν μια σειρά απόπρωτοκλασάτα στελέχη τους στην ΑΓΕΤ, επέτρεψαν μέσα σε λίγα χρόνια να φτάσουν οι εργαζόμενοι του εργοστασίου από 1000 στους 300, χωρίς να «ανοίξει μύτη»;

Πως μπορεί να λέγονται «εργατικό κίνημα» εκείνοι που στη Χαλυβουργία πέρυσι, ανακοίνωνα πως είναι δικαίωμα των εργαζομένων να συζητούν με τον εργοδότη τους τη μείωση των μισθών τους, παίρνοντας μια ξεκάθαρα εργοδοτική θέση. Αξίζει απλά να υπενθυμίσουμε στους γραβατομένους του Ε.Κ.Β. καθώς και στους «εργάτες» εκείνους που πίστεψαν πως θυσιάζοντας τους συναδέλφους τους στον Ασπρόπυργο θα επιβιώσουν, ότι ένα χρόνο μετά την προδοσία τους, ο Μάνεσης τους ζητά εκ νέου 25% μείωση αποδοχών.

Τι σχέση έχουν με την εργατική τάξη εκείνοι που όταν το σωματείο της ΜΕΤΚΑ διέγραφε τους επαναπροσληφθέντες απολυμένους, γιατί με τον ηρωικό τους αγώνα «διέσυραν το όνομα του σωματείου», δεν έβγαλαν άχνα;

Ποια εμπιστοσύνη μπορείς να έχεις εν τέλει σε αυτούς που την ώρα που κυβέρνηση και τρόικα επιχειρούν το ξήλωμα των εργασιακών σχέσεων, μπαίνουν μπροστάρηδες με ρόλο τυπικού «εργοδότη» πλέον και επιβάλουν την εργασιακή ευελιξία μέσο των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας;

Αυτή τη στιγμή απαιτείται ένα  άλλο εργατικό και λαϊκό κίνημα που θα μπει μπροστά στον παλλαϊκό ξεσηκωμό προκειμένου να ρίξουμε τη χούντα των αγορών, να μην περάσουν τα νέα μέτρα και να ξηλωθούν τα παλιά και να διώξουμε κυβέρνηση ΕΕ και ΔΝΤ.

Για να υλοποιηθεί ένα τέτοιο σχέδιο, πρέπει να συγκροτηθεί ένα ανεξάρτητο κέντρο αγώνα, πέρα και έξω από το συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και των κατά τόπους εργατικών κέντρων. Κύτταρο αυτού πρέπει να είναι ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων αλλά και ομοσπονδιών με αγωνιστικό πρόγραμμα, επιτροπών αγώνα και συνελεύσεων, που θα επιχειρήσει να δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μίγμα της επόμενες μέρες που η κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι της θα επιχειρήσουν με την ψήφιση των μέτρων να κάνουν ολόκληρη τη χώρα μια τεράστια ειδική οικονομική ζώνη. Που θα τολμήσουν να φτάσουν τον αγώνα μέχρι την πτώση της κυβέρνησης και την επιβολή νέων κατακτήσεων εις βάρος του κεφαλαίο, με προοπτική συνολικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της αστικής κυριαρχίας.

Για να φουντώσει ένα κίνημα που θα παλέψει:

·      Να πέσει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
·    Να καταργηθούν μονομερώς όλα  τα μνημόνια, η δανειακή σύμβαση και όλα τα μέτρα που ψηφίστηκαν σε αυτά τα πλαίσια.
·      Να φύγει η τρόικα. Τέλος στην ευρωκηδεμονία.
·     Έξοδο από ΕΕ και ευρώ με κατεύθυνση μια παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βάση τις λαϊκές ανάγκες.
·  Εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων καθώς και των επιχειρήσεων που κλείνουν Εργατικός έλεγχος παντού.
·      Διαγραφή του χιλιοπληρωμένου ιμπεριαλιστικού χρέους.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α Μαγνησίας 17/10/2012

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕΤ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ! ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 13/10, 17:30, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ



Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕΤ
ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Το εργοστάσιο της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (θυγατρική της Φιλκεραμ Τζόνσον) στη Θεσσαλονίκη είναι ένα ακόμα εργοστάσιο το οποίο έκλεισαν οι καπιταλιστές του αφού ξεζούμισαν πρώτα για χρόνια τους εργαζομένους σε αυτό. Οι τελευταίοι δεν κάθησαν με τα χέρια σταυρωμένα. Περιφρουρούν οι ίδιοι τον εξοπλισμό του εργοστασίου και -ενάντια στους ιδιοκτήτες και την αδιαφορία του κράτους- παλεύουν να το επαναλειτουργήσουν οι ίδιοι συνεταιριστικά.

Ο συγκεκριμένος αγώνας πρέπει να συζητηθεί και να στηριχθεί από όλους τους εργαζομένους και τα σωματεία τους, ειδικά σήμερα που οι καπιταλιστές αποδεικνύονται ανίκανοι να διαχειριστούν τα μέσα παραγωγής, γεμίζοντας όλη την Ελλάδα με ανέργους και βιομηχανικά κουφάρια. Οι εργαζόμενοι του Βόλου έχουν ιδιαίτερα πικρή πείρα. Το συμπέρασμα βγαίνει αβίαστα: Αν το “δικαίωμα” των καπιταλιστών στην εγωιστική-ατομική ιδιοκτησία παραγωγικών δομών θα μπορούσε παλιότερα να δικαιολογηθεί, παραβλέπωντας “τυχαίως” ότι η παραγωγή στις σύγχρονες κοινωνίες είναι συλλογική, σήμερα κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί το κόστος είναι τρομακτικό για το σύνολο της κοινωνίας. Μέσα στην μεγαλύτερη κρίση της εποχής του καπιταλισμού, μόνο οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι μπορούν να διασώσουν τις παραγωγικές δυνατότητες της κοινωνίας, κερδίζοντας συγχρόνως μια αξιοπρεπή ζωή.

Δεν χωράν αυταπάτες, ο συγκεκριμένος αγώνας είναι ιδιαίτερα δύσκολος. Δεν είναι μόνο ότι το αστικό κράτος έχει θεσπίσει μια σειρά νόμους που προστατεύουν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Ούτε ότι είναι διαθετιμένο να χαρίζει δις € για τη διάσωση των τραπεζών, την ίδια ώρα που “δεν έχει” ούτε για μισθούς, συντάξεις, υγεία, παιδεία, ούτε για να δώσει το απαραίτητο κεφάλαιο κίνησης σε προσπάθειες σαν αυτή των εργαζομένων στη Βιομηχανική Μεταλλευτική.

Ακόμα και εάν και εάν καταφέρουν οι εργαζόμενοι να δουλέψουν οι ίδιοι το εργοστάσιο θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς της “δικτατορίας των αγορών”: Το πιθανό εμπάργκο τόσο σε πωλήσεις όσο και σε παροχή πρώτων υλών από καπιταλιστικές επιχειρήσεις, τον ανταγωνισμό από ομοειδής επιχειρήσεις που θα πληρώνουν στους εργαζομένους τους 300€, τις επιχειρησιακές δυσκολίες από την ίδια την πρωτοτυπία του εγχειρήματος, τον κίνδυνο να τυλιχτούν σε μία κόλλα χαρτί από τον Νόμο Κατσέλη για τις “κοινωνικές επιχειρήσεις”, τον ίδιο νόμο που επιτρέπει σε διάφορα λαμόγια να εκμεταλλεύονται τη δυστυχία του κόσμου με τα περιβόητα 5μηνα. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι οι ταξικές δυνάμεις θα αποδεχτούν εκ των προτέρων την ήττα φορτώνοντας τα πάντα στον ...κόκκορα της επανάστασης, όπως δυστυχώς κάνουν το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Αντιθέτως, χρέος κάθε εργαζόμενου, πολίτη και συλλογικότητας που παλεύει ενάντια στην σημερινή κοινωνική βαρβαρότητα είναι η ολόπλευρη στήριξη του συγκεκριμένου αγώνα: Με την οικονομική στήριξη (πρώτα από όλα άλλων εργατικών Σωματείων), τη συμβολή στις κινητοποιήσεις που αποφασίζει το Σωματείο των εργαζομένων, αλλά και την συναγωνιστική κριτική για τις δυσκολίες τις οποίες εγκυμονεί το εγχείρημα ως βασική συμβολή για το ξεπέρασμά τους.

Στηρίζουμε, λοιπόν, ολόπλευρα των αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕΤ. Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, παλεύουμε για την μόνη κοινωνία που θα αξίζει τον όρο ανθρώπινη, μια κοινωνία που θα βασίζεται στην κοινοκτημοσύνη των μέσων παραγωγής και αναπαραγωγής της κοινωνίας και την διεύθυνσή τους μέσω του συλλογικού πανκοινωνικού δημοκρατικού σχεδιασμού. Άμεσα παλεύουμε για την αξιοπρεπή επιβίωση της εργατικής τάξης εδώ και τώρα: Αγώνας για πέρασμα των επιχειρήσεων που κλείνουν στα χέρια των εργαζομένων με απαλλοτρίωση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και κρατικές εγγυήσεις της λειτουργίας τους.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕΤ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΟΚΤΩΒΡΗ, 5:30μμ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας 10/10/2012

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ; Η ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ



Όσοι πιο πολλοί πεθάνετε
… τόσο λιγότερες συντάξεις θα δώσουμε!

Όσο πιο γρήγορα πεθάνετε
… τόσο πιο λίγα φάρμακα θα πληρώσουμε!

Όσο πιο φτωχοί γίνετε …
… τόσο πιο λίγα θα ζητάτε!

Όσο πιο μίζεροι γίνετε…
τόσο το καλύτερο
γιατί θα βγάλετε το σκασμό!

Αυτή είναι η λογική της κυβέρνησης – χούντα να την πούμε καλύτερα – των Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη. Μια χούντα από ανδρείκελα των ντόπιων και ξένων τραπεζιτών, των διαβόητων «επενδυτών», των δανειστών… μια κυβέρνηση υπηρέτης κάθε ελληνικού, ευρωπαϊκού και διεθνούς παράσιτου.

Στα πρώτα θύματα των μνημονίων και της περιοριστικής πολιτικής περιλαμβάνονται τα νοσοκομεία, η περίθαλψη και τα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή πρώτα θύματα του θράσους και της αλητείας του κεφαλαίου γίνονται τα πιο φτωχά, αδύναμα και ανυπεράσπιστα στρώματα του πληθυσμού.

Η απίθανη εφεύρεση του ΕΟΠΥΥ έδειξε αμέσως τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης. Τα ασφαλιστικά ταμεία εξαφανίστηκαν. Τα νοσοκομεία διαλύονται κάτω από το βάρος δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό, εξευτελιστικών αμοιβών, ελλείψεων σε υλικά, τεχνολογία και υποδομές και φυσικά διαλύονται από την απαξίωση και την δυσφήμιση των εργαζομένων που μεθοδικά προωθεί η άθλια πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας.

«Τοις κείνων ρήμασιν πειθόμενοι» οι διορισμένες διοικήσεις των νοσοκομείων νοιάζονται μόνο για το κόστος και αδιαφορούν για την θεραπεία και την ανακούφιση του πόνου. Έτσι βλέπουμε τα νοσοκομεία να διοικούνται σα να ήταν ιδιωτικά κερδοσκοπικά μαγαζιά, συχνά σε ανταγωνισμό μεταξύ τους. «Να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός» = να πεθάνει ο κόσμος.

Είναι τόσο ηλίθιοι που, για παράδειγμα, θέλουν να βάλουν το νοσοκομείο του Βόλου σε οικονομικό ανταγωνισμό με της Λάρισας οπότε οι «πάσες» ασθενών από το ένα νοσοκομείο στο άλλο θα είναι στοιχείο «εξοικονόμησης» χρημάτων αφού το «άλλο» νοσοκομείο (και τελικά οι ασθενείς) θα επιβαρύνεται το κόστος

Το νοσοκομείο του Βόλου δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Η διοίκηση έχει επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου δυσφήμηση των εργαζομένων για να καλύψει το πραγματικό πρόβλημα της ανεπάρκειας και κατάρρευσης των υγειονομικών υπηρεσιών που προσφέρονται.

Η παλαιά συνδικαλιστική γραφειοκρατία – πασοκικής και ολίγον ΝΔ κατασκευής και προελεύσεως – τα βάζει κυρίως με τον διοικητή Ζαχαρόπουλο για να καλύψει το γεγονός ότι οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις ΠΑΣΟΚ και δεξιάς είναι που διαλύουν τη δημόσια Υγεία.

·  Ζητούμε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας αυτοδιευθυνόμενο, με κοινωνικό εργατικό έλεγχο και με ίσες παροχές για όλους.
· Ζητούμε ένα δημόσιο σύστημα Υγείας χωρίς καμία εξάρτηση από ιδιωτικά συμφέροντα. Ένα δημοκρατικό σύστημα υγείας παραγωγό και διανομέα των αναγκαίων υπηρεσιών.
· Ζητούμε τον περιορισμό των κερδών της φαρμακοβιομηχανίας μέσω της ανάπτυξης μιας λαϊκής πολιτικής για τα φάρμακα και τα υγειονομικά υλικά σε εθνικό επίπεδο. 
· Ζητούμε την άμεση απόδοση των χρημάτων και αποθεματικών που κλάπηκαν στο χρηματιστήριο και με το κόλπο του PSI πίσω στα ασφαλιστικά ταμεία.



Και για να γίνουν όλα αυτά αγωνιζόμαστε για μια χώρα χωρίς Ευρώ, ΕΕ, ΔΝΤ και «δόσεις».

Μια κοινωνία που δεν θα ξαναπληρώσει ποτέ πια τους χιλιοπληρωμένους δανειστές.

Μια οικονομία που θα διευθύνεται από τους εργαζόμενους, που θα νοιάζεται για τους ανθρώπους.

Μια χώρα (και  όχι μόνο τη δική μας) σοσιαλιστική!

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μαγνησίας, Οκτώβρης 2012