Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Νέα δίοξη αγωνιζόμενων εργαζόμενων

3 συνάδελφοι από τους Ο.Τ.Α.,

ο Νίκος Αδαμόπουλος μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ και πρόεδρος του σωματείου Ν. Ιωνίας καθώς και μέλος του ΝΑΡ και του Π.Σ. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
η Κική Καραγιώργου πρόεδρος του σωματείου στο Νέο Ηράκλειο και πρώην μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ   και
ο Νικος Μαυρουδής, εκλεγμένος στο υπηρεσιακό συμβούλιο
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ 6 ΜΗΝΕΣ ΦΥΛΑΚΙΣΗ
για τη συμμέτοχη τους και δράση τους στον μεγάλο πολυήμερο αγώνα για τη δαυλειά και το ψωμί των εργαζομένων στον δήμο του Νέου Ηράκλειου με κατασκευασμένες κατηγορίες και ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ προς τους δικαστές.  Η καταδίκη τους με τον νέο νόμο της τρικομματικής χούντας ανοίγει το δρόμο της αργίας και απόλυσης.


Δήλωση των 3 συνδικαλιστών των ΟΤΑ για την απόφαση καταδίκη τους

Με τη σημερινή του απόφαση, για την καταδίκη μας σε εξάμηνη φυλάκιση επειδή «παρευρεθήκαμε» και στηρίξαμε τον απεργιακό αγώνα των συναδέλφων μας στο Δήμο Ηρακλείου το 2007(!!!) το δικαστήριο, επιδιώκει να θέσει τους αγώνες των εργαζομένων και το συνδικαλιστικό κίνημα στο απόσπασμα.

Είναι απόφαση σταθμός, ακόμα και για τα δεδομένα μιας δικαιοσύνης που έχει νομιμοποιήσει όλους τους μνημονιακούς νόμους από το β μονομελές πλημ/κειο Αθηνών, που έπειτα από 2 ώρες ακροαματική διαδικασία χωρίς να προκύψει κανένα επιβαρυντικό στοιχείο ή αξιόποινη πράξη, ούτε καν από τα στοιχεία και όλες τις μαρτυρικές καταθέσεις ακόμη και του διοικητή του αστυνομικού τμήματος της περιοχής(!!) πήρε αυτή την απόφαση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν την απόφαση τους οι δικαστές ζήτησαν διακοπή της δίκης για μια ώρα.
Στην αγόρευση του ο εισαγγελέας παραδέχτηκε πως παρόλο που δεν προκύπτουν εμφανή στοιχεία(!!) θεώρησε πως και μόνο η παρουσία μας στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα σαν συνδικαλιστές, ασκεί ψυχολογική βία σε αυτούς που ήθελαν να εργαστούν και έτσι πρότεινε την καταδίκη μας!!!
Φαίνεται ότι έπρεπε να καθόμαστε στον καναπέ μας μακριά από τον αγώνα αυτών που μας εμπιστεύτηκαν για να είμαστε «νόμιμοι» και «αρεστοί» στην κυβέρνηση τον κ. Εισαγγελέα και την Δικαστή.

Όλο και πιο καθαρά φαίνεται ότι οι δρακόντιοι νόμοι που ψήφισε η κυβέρνηση δεν είναι για να «κτυπήσει την διαφθορά στο δημόσιο» όπως λέει, αλλά για να κτυπήσει όποιον παλεύει και αντιστέκεται. Είναι φανερό πλέον πως η τρικομματική συγκυβέρνηση των μνημονίων και της τρόικα επιδιώκει με ξεδιάντροπο τρόπο τα δικαστήρια να λειτουργούν με εντολές εκ των άνωθεν σαν τα στρατοδικεία των δυνάμεων κατοχής και της χούντας για την επιβολή των αντεργατικών τους σχεδίων.

Το δόγμα του «νόμου και της τάξης» της απόλυτης και προληπτικής καταστολής σε οποιονδήποτε αγωνίζεται, αντιστέκεται και διεκδικεί, ακόμη και απλώς να συμπαραστέκεται, γίνετε πλέον οδηγός των αποφάσεων των δικαστηρίων αυτή τη περίοδο.

Είναι γελασμένοι αν θεωρούν πως με τις αποφάσεις τους θα μας φοβίσουν, θα μας τρομοκρατήσουν και θα κάμψουν τους αγώνες μας, τους αγώνες των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Με οποιοδήποτε τίμημα και κόστος αν χρειαστεί, με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα θα είμαστε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων μαζί με τους συναδέλφους μας.

Το ποτάμι της οργής δεν γυρίζει πίσω ότι κι αν κάνουν… η ώρα της ανατροπής τους ζυγώνει.
·        Αδαμόπουλος Νίκος μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ και πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας.
·        Καραγεώργου Βασιλική πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Ηρακλείου Αττικής και πρώην μέλος της Ε.Ε. της ΠΟΕ-ΟΤΑ.
·        Μαυρουδής Νίκος συνδικαλιστής μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Νέας Ιωνίας και εκλεγμένο μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου..
ΑΘΗΝΑ 29 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Ανακοινωση για την εισαγγελική παρέμαση στον αγώνα των συμβασιούχων στην "κοινωφελή εργασία"



ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΗ Η ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΣΤΗΝ «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ»

Την προηγούμενη Πέμπτη 21/03 ένας ακόμη απλήρωτος κλάδος εργαζομένων, οι συμβασιούχοι που εργάζονται στα λεγόμενα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», βγήκαν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα 2,5 περίπου μηνών. Γιατί σήμερα η σύγχρονη χούντα  της κυβέρνησης και της ΕΕ, δεν καταργεί απλά το δικαίωμα στην εργασία με την εκτίναξη της ανεργίας σε ποσοστά που αγγίζουν το ¼ και πλέον του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αλλά προσπαθεί να καταργήσει και την υποχρέωση του οποιουδήποτε εργοδότη να πληρώνει τους «τυχερούς» που ακόμη βρίσκουν μια θέση εργασίας. Για το αυτονόητο δικαίωμά τους να πληρώνονται στην ώρα τους λοιπόν, οι συμβασιούχοι των εν λόγο προγραμμάτων αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη σε εισπρακτικές υπηρεσίες του Δήμου, τη ΔΕΥΑΜΒ και τη Δημοτική Αστυνομία, ως μέσο πίεσης τόσο στον εργοδότη τους που είναι το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και το ΕΚΒ, όσο και στο τοπικό και κεντρικό κράτος.   
Σύμφωνα όμως με τον εισαγγελέα Βόλου ήταν παράνομοι(!), μιας και έσπευσε με παρέμβασή του να εκβιάσει τους συμβασιούχους, πως αν δεν ανοίξουν οι υπό κατάληψη υπηρεσίες μέσα στα όρια μιας διορίας που έδωσε, θα γίνει επέμβαση της αστυνομίας. Παράνομοι λοιπόν οι αγώνες των εργαζομένων και νόμιμη η απλήρωτη εργασία, η καταπάτηση οποιουδήποτε εργατικού δικαιώματος και  η μεθοδευμένη μετατροπή του κόσμου της εργασίας σε σύγχρονους δούλους. Αλήθεια ή υπεξαίρεση καταθέσεων με το μοντέλο Κύπρου είναι νόμιμη;
Η εισαγγελική παρέμβαση δεν είχε στόχο της μόνο τον αγώνα των συμβασιούχων. Ήταν ένα ακόμη μήνυμα στη θιγόμενη πλειοψηφία «να κάτσει στα αυγά της». Την επιβεβαίωση αυτή εξάλλου την έδωσε ο ίδιος ο επικεφαλής της αστυνομίας που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στη ΔΕΥΑΜΒ, με τη δήλωση τους πως «αν ο καθένας που έχει πρόβλημα κλείνει και  από ένα δημόσιο κτήριο τότε τι θα γίνει…» .  Θα γίνει ακριβώς αυτό που φοβούνται τόσο οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί, όσο και το σύνολο των εκφραστών των μνημονίων. Ένας λαϊκός ξεσηκωμός που αυτή τη στιγμή αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από το βάλτο στον οποίο έχουν ρίξει τη θιγόμενη πλειοψηφία.
Είναι εξίσου ξεκάθαρο πως η παρέμβαση του εισαγγελέα στον αγώνα των συμβασιούχων αποτελεί πολιτική μεθόδευση του τοπικού και κεντρικού κυβερνητικού μηχανισμού. Από τη μία γιατί η γραμμή της «μηδενικής ανοχής» στους αγώνες του λαού αποτελεί το κύριο δόγμα της κυβέρνησης, το οποίο δίνει τον τόνο για την καταστολή κάθε εργατικού σκιρτήματος. Από την άλλη η στάση του κ. Λ. Μαυρογιάννη εκλεγμένου στο Δήμο με το συνδυασμό του κ. Σκοτινιότη, ο οποίος έσπευσε να ενημερώσει επιτακτικά τους συμβασιούχους πως «η ΔΕΥΑΜΒ θα ανοίξει», δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την εν λευκό παρότρυνση και συναίνεση της δημοτικής αρχής στην καταστολή του αγώνα των συμβασιούχων. Το μόνο λοιπόν που δεν έκανε ο Δήμος ήταν να διατάξει τις αστυνομικές δυνάμεις να συλλάβουν και να ξυλοκοπήσουν ως είθισται, τους εργαζόμενους που πάλευαν για τα δίκια τους. Οι μεγαλύτεροι δήμιοι του λαού έχουν πάντα καθαρά χέρια, απλά και μόνο γιατί άλλοι κάνουν τη βρόμική δουλειά. Έτσι εξάλλου συμβαίνει και με τη μαφία. Ο Δον Κορλεόνε ποτέ δε λέρωσε τα χέρια του…
Τα συμπεράσματα απλά. Οι «κύριοι» που μας «χτυπάν φιλικά την πλάτη» προτρέποντάς μας ουσιαστικά σε μια αναμονή που το μόνο που θα διαιωνίσει και θα επιδεινώσει είναι την κατάσταση εξαθλίωσης που ζει αυτή τη στιγμή ο λαός, σίγουρα δεν είναι μαζί μας και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν τις σχέσεις εξουσίας-εξουσιαζόμενων εις βάρος προφανώς των δεύτερων. Το ότι ακόμα και σε ένα υποτυπώδη αγώνα μερικών εργαζομένων επιστρατεύουν όλο το κατασταλτικό τους οπλοστάσιο όμως, αποδεικνύει ότι οι αγώνες τους «πονάνε» και όσο και να θέλουν να μας πείσουν πως «δεν βγάζουν πουθενά» επιβεβαιώνεται πως αποτελούν τον μόνο δρόμο για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο που για να κατακτηθεί χρειάζεται μια σκληρή και διαρκή μάχη ενάντια σε όλους όσους μας έφεραν εδώ. Μια μάχη που πρέπει να τη δώσουμε όλοι ενιαία και όχι αποσπασματικά και εγκλωβισμένοι στον κλάδο μας. Γιατί ή θα νικήσουμε όλοι μαζί ή θα ζήσουμε μόνοι μας στη μιζέρια του σύγχρονου κανιβαλικού καπιταλισμού.  Μια μάχη που δε θα ζητιανεύει τα ψίχουλα από το τραπέζι των ισχυρών, αλλά θα απαιτεί το καρβέλι του κοινωνικού πλούτου να μοιραστεί δίκαια σε αυτούς που το παράγουν.

Μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας που εργάζονται στην «κοινωφελή εργασία»
29/03/2013

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την 25η Μαρτίου



ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΤΟΛΜΗ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ





Πολλές φορές ο λαός μας λέει: αν το 1821 υπήρχαν τα δελτία ειδήσεων δεν θα είχε γίνει η επανάσταση!!
Αλλά η επανάσταση που τώρα δοξάζουμε σε παρελάσεις και λόγους της πεντάρας από τους αστούς πολιτικούς και τους κάθε λογής επίσημους έγινε ακριβώς γιατί ο λαός δεν άκουσε του «προγόνους τους» επίσημους και πολιτικούς, ανώτερο κλήρο και κοτζαμπάσηδες.. Έγινε όχι μαζί τους,
αλλά εναντίον τους. Όπως και τώρα έτσι και τότε όλοι αυτοί καλούσαν στην υποταγή. «Που πάμε να τα βάλουμε με μια αυτοκρατορία, θα έχουμε συνέπειες, θα καταστραφούμε, είναι άκαιρη η
επανάσταση»… Γιατί πάντα πίσω από την συναλλαγή και την υποταγή στην κάθε αυτοκρατορία δεν
κρύβονται παρά τα ταξικά συμφέροντα αυτών που κερδίζουν γη, χρήμα και εξουσία πάνω στην εκμετάλλευση και την καταπίεση των λαών.
Όμως και τότε βρέθηκαν οι «κλέφτες» και «οι αρματωλοί» να σηκώσουν το λάβαρο της κοινωνικής απελευθέρωσης..Λάβαρο που πέρασε στους κατατρεγμένους της εθνικής αντίστασης που έδωσαν την ζωή τους στις πόλεις και τα βουνά πολεμώντας την άλλη αυτοκρατορία, τον φασιστικό Άξονα. Και έφτασε μέχρι «τα παιδιά που τα έλεγαν αλήτες» του Πολυτεχνείου που βρήκαν απέναντί τους την χούντα και τους προστάτες της , την τελευταία «αυτοκρατορία», των ΗΠΑ.
Σήμερα τα επιχειρήματα μπορεί να είναι πιο εκλεπτυσμένα αλλά παραμένουν τραγικά ίδια. Πιο ίδιες ακόμα είναι οι δυνάμεις μέσα στην ίδια μας την χώρα που στηρίζουν και στηρίζονται με λύσσα στην επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό. Τραπεζίτες και βιομήχανοι, «επενδυτές» και τοκογλύφοι, πουλημένοι και ελεγχόμενοι από το χρήμα αστοί πολιτικοί, σε ένα κυριολεκτικά «μαύρο μέτωπο» με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αυτή είναι η «ιερά συμμαχία» του σήμερα. Το ίδιο στυγνή και δολοφονική όπως όλες.Μην περιμένουμε από τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας καμία λύση. Στην Κύπρο ήταν η κυβέρνηση που επικύρωσε στο eurogroup την συμφωνία της κλεψιάς στις λαϊκές καταθέσεις, πάνω στο σχέδιο που είχε φτιάξει η προηγούμενη «αριστερή κυβέρνηση» του ΑΚΕΛ. Στην Ελλάδα τα ίδια και χειρότερα! Ούτε καμία λύση θα βρεθεί από συμμαχίες στις «κορυφές», δυνάμεων της αριστεράς με δυνάμεις του συστήματος, με «εθνικά μέτωπα σωτηρίας» που αφήνουν

έξω την μάχη ενάντια στους Προβόπουλους και τους Σάλλες, τους Λάτσηδες και τους Μαρινάκηδες, όλους αυτούς δηλαδή μέσα στην ίδια μας την χώρα που στηρίζουν τα μνημόνια και την τρόικα, τους φονιάδες και τους κλέφτες της ΕΕ και του ΔΝΤ, γιατί εξυπηρετούν τα δικά τους ταξικά συμφέροντα. Για φτηνούς εργάτες, για λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, για όλο και πιο πολλά κέρδη. Μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός, οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες μπορούν να τινάξουν πάνω από την πλάτη
μας και την σημερινή «ιερά συμμαχία». Μόνο εμείς με τους αγώνες μας μπορούμε να καταργήσουμε τον εφιάλτη των μνημονίων και των αποικιοκρατικών δανειακών συμβάσεων, να διαγράψουμε το χρέος, να φύγουμε από το ευρώ και την ΕΕ, να εθνικοποιήσουμε τις τράπεζες και όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις με τον δικό μας εργατικό και λαϊκό έλεγχο, να επιβάλλουμε μέτρα εδώ και τώρα βελτίωσης της ζωής του λαού. Να πετάξουμε στα σκουπίδια τον αστικό πολιτικό κόσμο φτιάχνοντας τα δικά μας όργανα αγώνα και εξουσίας. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Άλλοτε από τον άμβωνα και άλλοτε από τις οθόνες της τηλεόρασης πάντα μας καλούν στον υποταγή και στον φόβο. Αλλά ο μόνος πραγματικός φόβος είναι η συνέχιση αυτής της βάρβαρης πολιτικής. Οι λαοί μπορούν..να τι μας δείχνει η ιστορία..
Μόνο που… «θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία»..

Να γίνουν οι παρελάσεις εκδηλώσεις αντικυβερνητικής πάλης. Καλούμε το λαό του Βόλου τη Δευτέρα 25/03 μπροστά από το παραλιακό πανεπιστημιακό συγκρότημα "Παπαστράτου" σε συγκέντρωση καταδίκης της σύγχρονης τυραννίας κυβέρνησης- ΕΕ- ΔΝΤ 

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Κείμενο δεκάδων συνδικαλιστών: το συνέδριο της ΓΣΕΕ αναπαράγει τον υποταγμένο συνδικαλισμό





Συνδικάτα και αγώνες ρήξης και ανατροπής της επίθεσης για τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει
Οι εκατομμύρια εργαζόμενοι και άνεργοι της χώρας οδηγούνται άρδην στον εργασιακό μεσαίωνα, βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει με όρους πολεμικών συνθηκών. Ο πόλεμος που εξαπολύουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου, το συνασπισμένο και συντονισμένο μπλοκ εργοδοτών-κυβερνήσεων-ΕΕ και ΔΝΤ αντιμετωπίζεται μόνο με εργατική αντεπίθεση, με ένα μαχητικό, μαζικό και ανατρεπτικό μέτωπο των εργαζόμενων, των άνεργων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας.
Την περίοδο αυτή, πραγματοποιούνται τα περισσότερα συνέδρια των μεγάλων ομοσπονδιών και της ΓΣΕΕ. Συνέδρια που αρνούνται να συζητήσουν και να θέσουν προσανατολισμό για τον εξοπλισμό και την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος και την αντεπίθεσή του, αλλά αναπαράγουν τον παραταξιακό, γραφειοκρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό. Από τις εμπειρίες και τους αγώνες μας, ιδιαίτερα τις σκληρές ταξικές μάχες των 3 τελευταίων χρόνων, ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα είναι αναντίστοιχο, -κυρίως από άποψη πολιτικής κατεύθυνσης και στόχων, αλλά και από άποψη δομής και μορφών συγκρότησης-, με τη σφοδρότητα της κρίσης, με την αναδιάρθρωση του καπιταλισμού, τη ραγδαία διάλυση των όρων ζωής και εργασίας που είχε κατακτήσει η εργατική τάξη. Ο χαρακτήρας της ταξικής συνδιαλλαγής που σφράγισε επί 30 τουλάχιστον χρόνια το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα μπαίνει σε κρίση. Αδυνατίζει ο κομματικός παραταξιακός συνδικαλισμός των ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ που διαμόρφωσε τις σημερινές μορφές γραφειοκρατικής εκπροσώπησης, που καλλιέργησε τη λογική της «εξαίρεσης» των επιμέρους κλάδων από πολιτικές, τους αγώνες διαμαρτυρίας για μια συνδιαλλαγή-διάλογο μετά. Ο συνδικαλισμός του κοινωνικού εταιρισμού τελειώνει. Δυστυχώς, όχι ακόμα από την τάξη. Αλλά από τον άλλο «εταίρο», το κεφάλαιο, που αφού τον χρησιμοποίησε για να αποδυναμώσει και να ενσωματώσει το συνδικαλιστικό κίνημα, τώρα τον πετά στη γωνία, θέλοντας την εργατική τάξη πλήρως ανοργάνωτη και κάθε εργαζόμενο, πρόβατο που θα διαπραγματεύεται μόνο με τους λύκους. Κι όμως, οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, των περισσότερων ομοσπονδιών και μεγάλων συνδικάτων, αυτοπροσδιορίζονται ως «κοινωνικοί εταίροι», δηλαδή συνεργάτες, σήμερα της τρόικα, όπως και της κάθε κυβέρνησης και της εργοδοσίας, στα πλαίσια τους συστήματος της εκμετάλλευσης. Αποδέχονται έτσι την «εθνική οικονομία», δηλαδή την απρόσκοπτη κερδοφορία των εργοδοτών, κάνοντας διαπραγμάτευση εντός των ορίων της. Συσπειρώνουν όλο και μικρότερο τμήμα εργαζόμενων, διαμορφώνοντας μάλιστα όρους σκληρής ιεραρχίας, κλειστών δομών και «αντιπροσώπευσης», μακριά από τη βάση των εργαζομένων. Έχουν άμεση σχέση με πολιτικούς-κρατικούς φορείς, εξάρτηση από νομικούς θεσμούς και οικονομικές πηγές του συστήματος.
Χρειαζόμαστε συνδικάτα μαζικής δράσης και μαχητικής ρήξης
Σήμερα, ωριμάζει -και σαν αναγκαιότητα και σαν δυνατότητα- μια τομή στο συνδικαλιστικό κίνημα. Δυναμώνει η τάση για ανεξάρτητους και μαχητικούς εργατικούς αγώνες, δημιουργούνται διάφοροι συντονισμοί σωματείων, κλάδων και αγώνων, εντείνονται οι αναζητήσεις στόχων και μορφών έκφρασης των συμφερόντων των εργαζομένων.
Ένα αποτελεσματικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι απαραίτητο να συσπειρώσει το τεράστιο τμήμα της εργατικής τάξης που είναι ασυνδικάλιστο, τα νέα τμήματα εργαζομένων και μορφών εργασιακών σχέσεων. Να βρειδρόμους οργάνωσης των εκατομμύρια ανέργων. Πάνω από όλα, να αυτοπροσδιορίζεται σαν αντίπαλος της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, των πολιτικών του εκπροσώπων. Να έχει σαν μοναδικό κριτήριο δράσης του τις εργατικές ανάγκες και δικαιώματα. Να έχει ανεξαρτησία από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, τις επιχειρήσεις και το κράτος. Να βασίζεται στη δύναμη και την απόφαση των ίδιων των εργαζομένων, στη δημοκρατία του αγώνα. Η εμφάνιση ενός τέτοιου συνδικαλιστικού κινήματος, δεν μπορεί να γίνει χωρίς ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, χωρίς διαπάλη σε όλα τα επίπεδα με τον υποταγμένο συνδικαλισμό.
Στα πραγματικά «συνέδρια» και τις διαδικασίες των συνδικάτων πρέπει να συζητήσουμε πώς ο συνδικαλισμός θα ξαναποκτήσει το ρόλο του για την οργάνωση νικηφόρων αγώνων, πώς η ενότητα και η συλλογική διεκδίκηση θα μπει στην πρώτη επιλογή των εργαζομένων ενάντια στην υποταγή, την ανημπόρια, τις αυταπάτες, τις αναθέσεις, τις κοινοβουλευτικές-εκλογικές «λύσεις», τις ατομικές, ακόμα και φασιστικές «λύσεις».
Σε αυτό θέλουμε και πρέπει να συμβάλλουμε: Με ποιους στόχους και αιτήματα, ποιες μορφές, και εργαλεία θα συμβάλλουμε στην οργάνωση των εργατικών αγώνων και του κινήματος που έχει ανάγκη η εποχή μας; Πώς το εργατικό κίνημα θα βρει τους σύγχρονους τρόπους πραγματικού εργατικού και απεργιακού εκβιασμού με μετρήσιμες νίκες, που θα δημιουργούν πραγματικό πρόβλημα στην κυβέρνηση και στην κάθε εργοδοσία; Ποια στοιχεία πρωτότυπων μορφών αγώνα εμφανίζονται; Πώς οι επιμέρους αντιστάσεις θα συνενωθούν και πώς οι εργαζόμενοι θα δημιουργούν τα δικά τους αποφασιστικά όργανα αγώνα; Για να σπάσει στην πράξη η ηγεμονία των συνδικαλιστικών γραφειοκρατιών όχι μόνο στα τριτοβάθμια όργανα αλλά και σε σωματεία και σε κλάδους. Οι ταξικές δυνάμεις οφείλουν να πάρουν πρωτοβουλίες για την υπέρβαση της σημερινής κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να ρίξουν το βάρος στην ανασυγκρότηση των συνδικάτων, στην συμμετοχή των εργαζομένων, στις γενικές συνελεύσεις. Να παλέψουν για την ταξική ενότητα των εργαζομένων πάνω σε ένα πρόγραμμα ενοποίησης της πάλης για την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης και όχι «εξαίρεσης» ή διαμαρτυρίας. Nα υπερβούμε τους διαχωρισμούς δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που ελέγχουν τις Ομοσπονδίες και τα Εργατικά Κέντρα δεν μπορούν, και κυρίως δεν θέλουν, να κάνουν ταξικό και μαχητικό αγώνα. Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να τις ξεπεράσει με δημιουργία συντονισμών πρωτοβάθμιων σωματείων σε όσο το δυνατόν περισσότερους κλάδους και πόλεις, με παράλληλη προσπάθεια για την αγωνιστική τους συνάντηση σε κοινές πρωτοβουλίες.
Για να ζήσουμε πρέπει να τους ανατρέψουμε. Παλεύουμε για τη ζωή και το μέλλον μας και όχι για τα «ψίχουλα» και το «μικρότερο κακό».
Αντίθετα με τον υποταγμένο συνδικαλισμό, που μιλάει για κάποιες «ανάλγητες» πολιτικές και «διεκδικεί» το λιγότερο κάθε φορά κακό, εμείς ξέρουμε ότι σήμερα το ζήτημα τίθεται απλά: στην κρίση και την προσπάθεια υπεραντιδραστικής ανασυγκρότησης του καπιταλισμούή θα σωθούν τα κέρδη ή θα σωθούν οι εργαζόμενοι. Για να δουλέψουν οι 1,5 εκατ. άνεργοι, για να πληρωθούν οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, για να ζούμε αξιοπρεπώς, πρέπει να χάσει πλούτο και δύναμη το κεφάλαιο. Το εργατικό κίνημα πρέπει να ξαναμιλήσει για την εκμετάλλευση, που σήμερα εντείνεται στο έπακρο μέσα από τους μηχανισμούς του χρέους και του ευρώ. Να θέσει στο κέντρο του την «εργατική γενοκτονία» της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Ή θα διεκδικήσουμε τον πλούτο που παράγουμε και την ανατροπή τρόικας-κυβέρνησης-μνημονίων ή θα οδηγούμαστε από ήττα σε ήττα, σε διάλυση και εξαθλίωση. Η αντίσταση πρέπει να συνδεθεί με τη διεκδίκηση των πιο άμεσων και βασικών αναγκών μαςΝα βάλουμε τα εργατικά συμφέροντα μπροστά! Απαιτώντας να σταματήσουν οι απολύσεις, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, επίδομα ανεργίας για όλους τους άνεργους, πλήρη ασφάλιση για όλους. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσειςΝα σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διάλυση των κοινωνικών αγαθών. Υγεία, Παιδεία, Ασφάλιση, νερό, ρεύμα κ.ο.κ. πρέπει να είναι αποκλειστικά Δημόσια Αγαθά. Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι το ληστρικό χρέος.Να μην υπακούσουμε στις απαιτήσεις της ΕΕ και της τρόικα που μας θέλουν δούλους του 21ουαιώνα, χωρίς δικαιώματα, εξαθλιωμένους. Να αρνηθούμε να γίνουμε η «καύσιμη ύλη» για να ξεπεράσουν την κρίση τους και να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Να ανατρέψουμε την πολιτική και την επίθεση κυβερνήσεων-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. Να πάρουμε πίσω τον πλούτο που μας κλέβουν και την αξιοπρέπειά μας. Αυτά πρέπει να βρίσκονται στις σημαίες ενός σύγχρονου μαχητικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γι’ αυτά θα συμβάλλουμε σε κάθε σωματείο, χώρο δουλειάς, συνέλευση, επιτροπή και γειτονιά.
Υπογραφές:
1.       Κοιλάκου Σύλβια, αντιπρόσωπος στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, πρ. μέλος Δ.Σ. ΕΚΑ
2.       Ξιφαρά Μαρία, αντιπρόσωπος στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, μέλος Γ.Σ. ΟΤΟΕ, μέλος Δ.Σ. ΣΥΕΤΕ
 3.       Αγαπητός Θανάσης, Δ.Σ. Β΄ Συλλόγου Εκπ/κών Π.Ε. Θεσ/νίκης- Μέλος Ε.Ε. Ν/Τ ΑΔΕΔΥ-ΕΔΟΘ
4.       Αδαμόπουλος Νίκος, μέλος Ε.Ε. ΠΟΕ-ΟΤΑ
5.       Αδάμου Αντώνης, γραμ. Δ.Σ. σωμ. Συνταξιούχων Ελασσόνας
6.       Αθανασίου Μανόλης, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου εργαζόμενων ΑΣΠΡΟΦΩΣ
7.       Αλεξόπουλος Διονύσης, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ β ανατολικής αττικής.
8.       Αλμυρούδη Μαριώτα, μέλος 5μελους ΕΙΝΑΠ Σισμανόγλειου Νοσοκομείου
9.       Αντάρας Λάμπρος, μέλος ΔΣ Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
10.   Αντωνίου Αγγελική,  αντιπρ. Γ.Σ. Εργατικού Κέντρου Τρίπολης
11.   Αντωνίου Νίκος, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
12.   Αντωνόπουλος Παύλος, Μέλος ΔΣ Ε΄ ΕΛΜΕ Αθήνας, πρ. μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ και ΓΣ ΑΔΕΔΥ
13.   Βάρτζελη Νάγια, μέλος Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ
14.   Βάσιλας Θανάσης, αντιπρόσωπος Γ.Σ. Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας (Σωμ. ιδ. υπάλληλων)
15.   Βελονάκης Γιώργος, μέλος 5μελους ΕΙΝΑΠ ΑΤΤΙΚΟΥ Νοσοκομείου
16.   Βουγέλης Στρατής,  πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Πρέβεζας
17.   Βουραζέρης Στράτος, γεωπόνος, μέλος συνέλευσης αντιπροσώπων ΓΕΩΤΕΕ
18.   Βουρεκάς Κώστας, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
19.   Βουρτσάκη Βάνα, Δ.Σ. Γ' Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
20.   Βρατσίστας Γιώργος, μέλος Δ.Σ. σωματείου Γεωπόνων Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ηπείρου (σωματ. επιτροπή Άρτας)
21.   Γαλατάς Ζώης, μέλος Δ.Σ συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Ιωαννίνων
22.   Γεωργάκης Δημήτρης, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων ΟΑΚΑ
23.   Γκόβας Δημήτρης, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
24.   Γκουντουβά Δέσποινα, μέλος Δ.Σ. Συνδ. Οικοδόμων Λάρισας
25.   Δασκαλάκης Μάρκος, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών
26.   Δημητούλης Δημήτρης, μέλος Δ.Σ. Α ΕΛΜΕ δυτικής Αττικής (Περιστέρι)
27.   Δινοπούλου Ευαγγελία, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου ΠΕ "Σωκράτης", Β΄ Ανατολική Αττικής
28.   Ζαγανίδης Χρήστος, πρόεδρος Ε' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
29.   Ζαμπουλάκης Νίκος, μέλος ΔΣ συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Νομού Ηρακλείου "Δ. Θεοτοκόπουλος", & Αντιπρόεδρος Νομαρχιακού τμήματος ΑΔΕΔΥ Νομού Ηρακλείου
30.   Ζήκα Αριστέα, μέλος του Δ.Σ Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Πρέβεζας
31.   Ηλίας Νίκος, μέλος Δ.Σ Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων, σωματείο Μετάλλου Ιωαννίνων
32.   Ηλίας Στάθης, πρόεδρος Σωματείου Μετάλλου Ιωαννίνων
33.   Ιωαννίδου Γιώτα, αντιπρόεδρος Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Ελευσίνα)
34.   Καζάνης Νεκτάριος, συνδικαλιστής καθηγητής Δ.Ε. Αχαΐα
35.   Κακαρούμπας Βασίλης, συνδικαλιστής δάσκαλος, Αχαΐα
36.   Καλέργης Δημήτρης, Πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικού Προσωπικού (ΣΕΕΠ) ΤΕΙ Πειραιά
37.   Καλιαμπάκος Σωτήρης, μέλος Δ.Σ. Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
38.   Καλογριάς Μένιος, Γραμματέας Σωματείου εργαζομ. Νοσοκ. Άγ. Παύλος, Μέλος ΓΣ ΠΑΣΟΝΟΠ και ΕΔΟΘ
39.   Καλούσης Ακρίτας, Γ. Γραμματέας συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Νίκαιας
40.   Καπακτσής Αλέξανδρος, μέλος Δ.Σ. συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. Υπαίθρου Θεσσαλονίκης
41.   Καραβασίλης Άγης, αντιπρόσωπος Γ.Σ Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων (εργαζ. Εμπορικής Τράπεζας)
42.   Κατσιόλα Λίνα, συνδικαλίστρια βιβλιοϋπάλληλος, πρ. πρόεδρος σωματείου υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Θεσσαλονίκης
43.   Κιτσώνας Μιχάλης, μέλος Δ.Σ. ΣΕΦΚ
44.   Κλωνιζάκης Μάρκος, μέλος Ε.Γ. ΟΕΝΓΕ
45.   Κοβιός Γιώργος, πρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ)
46.   Κοκκινάκη Αναστασία, αντιπρ. Γ.Σ. Εργατικού Κέντρου Πάτρας, συνδ. Αγροτικής Τράπεζας
47.   Κοσμοπούλου Όλγα, μέλος Δ.Σ. ΕΙΝΑΠ
48.   Κρικιγιάννης Γιώργος, μηχανολόγος ΤΕ, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων Ιδιωτικών ΚΤΕΟ
49.   Κυριακάκης Γιάννης, μέλος Διοικ. ΝΤ ΑΔΕΔΥ Χανίων
50.   Κωστοπούλου Βάσω, μέλος Συλλόγου ΕΕΔΙΠ ΑΠΘ
51.   Κώτσης Παναγιώτης, αντιπρόσωπος Γ.Σ Ομοσπονδίας Γεωπόνων Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (σωματείο Ηπείρου)
52.   Κωτσιόπουλος Νίκος, μέλος Γεν. Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας
53.   Λαδικός Ηλίας, μέλος Δ.Σ. ΣΕΤΕΕ
54.   Λαθήρα Βάσω, γραμματέας Δ.Σ. Συλλόγου Π.Ε. "Θεόφιλος Καϊρης" (Άνδρου Κέας Κύθνου Σερίφου)
55.   Λαθήρα Γιάννα, Γραμματέας Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
56.   Λαθήρας Γιάννης, Δ.Σ. Γ' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
57.   Λέκκας Παναγιώτης, Οργανωτικός Γραμματέας ΕΛΜΕ Χαλκιδικής
58.  Λιάσκος Αλέξης , μέλος ΔΣ συλλόγου εφοριακών Βοιωτίας-Εύβοιας.
59.   Μανίκας Σταύρος, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου Εργαζομένων ΕΘΕΛ-ΟΑΣΑ
60.   Μανώλης Χάρης, μέλος Δ.Σ. Σωματείου εργαζομένων «Ελληνικής Χαλυβουργίας», απολυμένος
61.   Μασούρας Κωστής μέλος Δ.Σ. ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ και Αντιπροσωπεία ΤΕΕ
62.   Μαστραπά Δώρα, μέλος Δ.Σ. Β΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας
63.   Μαχά Μαρία, μέλος Δ.Σ. Α΄ ΕΛΜΕ  Δυτ. Αττικής (Περιστέρι)
64.   Μεράντζης Λάμπρος, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζ. Ιονικής Τράπεζας
65.   Μιλτσακάκης Μιχάλης,  μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Π.Ε. Ροζα Ιμβριώτη
66.   Μπακόλας Δημήτρης, μέλος Δ.Σ σωματείου Γεωπόνων ιδιωτικών υπαλλήλων Ηπείρου (σωματ. επιτροπή Ιωαννίνων)
67.   Μπαρτζώκας Γιώργος, μέλος Γ.Σ αντιπροσώπων Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας (συνεταιριστικοί υπάλληλοι)
68.   Μπαχούρου Βάσω, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
69.   Μπαχτή Άννα, πρόεδρος Ε ΕΛΜΕ Αν. Αττικής
70.   Μπελεζόνης Θεόδωρος, συνδικαλιστής στο δημόσιο τομέα, Πάτρα
71.  Μπινιώρης Νίκος, συνδικαλιστή ΟΤΑ Παιανίας - Γλυκών Νερών
72.   Νάνος Βαγγέλης, μέλος Δ.Σ. Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας (γεωπόνοι ιδ. Υπάλληλοι)
73.   Ντόμαλης Αποστόλης, μέλος Δ.Σ. σωμ. Τύπου-Χάρτου Λάρισας
74.   Ντούρος Στάθης, μέλος προσωρινής Δ.Ε. Σωματείου Συμβασιούχων Εργαζομένων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου Μή Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (εργαζόμενος σε πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), Βόλος
75.   Ξανθοπούλου Αθηνά, μέλος προσωρινής Δ.Ε. Σωματείου Συμβασιούχων Εργαζομένων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου Μή Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (εργαζόμενη σε πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), Βόλος
76.   Ξοπλίδης Παναγιώτης, Γενικός Γραμματέας Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου-χάρτου Θεσ/νικης
77.   Οικονόμου Αριστείδης, γραμματέας Σωματείου Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας
78.   Οικονόμου Χάρης, αντιπρ. Γ.Σ. Εργατικού Κέντρου Πάτρας, Σωματείο Μισθωτών Τεχν. Αχαΐας
79.   Πανόπουλος Θοδωρής, μέλος Δ.Σ. σωματείου ΙΜΑΣ ΑΕ, αντιπρόσωπος στο Εργ. Κέντρο Βόλου
80.   Παπαγεωργίου Πάνος, μέλος Δ.Σ. ΠΟΕΔΗΝ
81.   Παπαγιάννης Πάνος, αντιπρόσωπος Γ.Σ. ΟΣΜΕ (Ομοσπονδία Μεταφορών) και Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας
82.   Παπαδόπουλος Τάσος, συνδικαλιστής εφοριακός, Θεσσαλονίκη
83.   Παπαδόπουλος  Δημήτρης,  αντιπρόεδρος  ΕΛΜΕ  Λάρισας
84.   Παπανικολάου Πάνος, μέλος Δ.Σ. ΕΙΝΑΠ, Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου και Συλλόγου Εργαζομένων Γεν. Νοσοκ. Νίκαιας - Πειραιά
85.   Παπαπέτρου Πέτρος, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής
86.   Παπασπυρίδης Αλέκος, αντιπρόσωπος στο συνέδριο ΕΚΑ, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ
87.   Παπασωτηρίου Θάνος, ταμίας Σωματείου ΣΕΛΜΑ (σωματείο Αττικό Μετρό)
88.   Παρασκευάς Σωτήρης, μέλος  Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων ΑΤΤΙΚΟΥ Νοσοκομείου
89.   Πασσιάς Χρήστος, πρόεδρος τριμελούς επιτροπής εργαζ. PRAKTIKER Ιωαννίνων
90.   Πατσούρας Χρήστος, συνδικαλιστής μηχανικός ΤΕΕ Ηπείρου
91.   Παυλάκης Χαράλαμπος, μέλος ΔΣ Σωματείου Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας
92.   Παυλίδης Αλέξης, μέλος του συνδικάτου μετάλλου Βόλου "Μήτσος Παπαρήγας"
93.   Πολυχρονιάδης Δημήτρης, μέλος Δ. Σ. Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π. Ε. Αμαρουσίου - Αιρετός ΠΥΣΠΕ Β'  Αθήνας
94.   Ράπτης Σταύρος, αντιπρόσωπος Γ.Σ. Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας (ιδ. Υπάλληλοι)
95.   Ρεβύθης Σπύρος, αντιπρόεδρος Σωματείου ΣΕΛΜΑ (σωματείο Αττικό Μετρό)
96.   Ρέππα Βέτα, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Κίλκίς
97.   Ρέππα Ντίνα, πρόεδρος συλλόγου εκπ/κών Π.Ε. "Αριστοτέλης" 
98.   Ρέππας Χρήστος, πρόεδρος Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε  νησιών  Αργοσαρωνικού
99.   Ρίζος Μιχάλης, γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων ΑΤΤΙΚΟΥ Νοσοκομείου
100.            Ρίζου Ντορέτα, μέλος Γ.Σ. αντιπροσώπων Ομοσπονδίας Διοικητικών Υπαλλήλων ΑΕΙ
101.            Σαιτάκη Εύα, πρόεδρος  Δ.Σ. Σωματείου εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση Ηρακλείου Κρήτης 
102.            Σαφάκας Γιώργος, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων ΚΤΕΛ Πρεβέζης -οδηγών φορτηγών και Γ.Σ  Ε.Κ. Πρεβέζης
103.      Σγατζός Αριστείδης, Δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Λέσβου ¨Μίλτος Κουντουράς
104.      Σεβαστίδου Όλγα, μέλος προσωρινής Δ.Ε. Σωματείου Συμβασιούχων Εργαζομένων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου Μή Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (εργαζόμενη σε πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ)
105.      Σιούτης Σπύρος, μέλος Δ.Σ συλλόγου εργαζομένων Περιφέρειας Ηπείρου (Π.Ε Πρέβεζας)
106.      Σκαφίδα Αναστασία, μέλος 5μελους ΕΙΝΑΠ Τζανείου Νοσοκομείου
107.      Σμήλιος Ηλίας, μέλος Γ.Σ ΑΔΕΔΥ. μελος Δ.Σ. Ζ΄ Συλλογου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Θεσσαλονίκης
108.      Σουνάπογλου Θωμάς, αντιπρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών Μακεδονίας
109.      Σοφουλάκη Κατερίνα, μέλος Δ.Σ. Σωματείου εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση Ηρακλείου Κρήτης
110.      Σταματόπουλος Αντώνης, πρόεδρος Σωματείου ΣΕΛΜΑ (σωματείο Αττικό Μετρό)
111.      Σταχούλης Σπύρος, μέλος Δ.Σ Οδοντιατρικού Συλλόγου Ιωαννίνων
112.      Στεργιοπούλου Γιώτα, μέλος Δ.Σ. εργαζ. Αποκεντρωμένης διοίκησης Νοτιοδυτικής Ελλάδας
113.      Στεριούλα Δήμητρα, μέλος προσωρινής Δ.Ε. Σωματείου Συμβασιούχων Εργαζομένων σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου Μή Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα (εργαζόμενη σε πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ), Βόλος
114.      Στεφανής Γιώργος,  μέλος Δ.Σ. ΠΕΤ-ΟΤΕ
115.      Συλαϊδής Βασίλης, Μέλος ΔΣ ΕΚΑ, μέλος Δ.Σ. Σωματείου Εργαζομένων ΙΝΤΡΑΚΟΜ
116.      Ταλαχούπης Νίκος, μέλος Δ.Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας
117.      Τζουβελέκης Δημήτρης, Γ. Γραμματέας ΔΣ Ενιαίου Συλλόγου Εργαζομένων  ΟΤΑ Ν, Βοιωτίας
118.      Τζούμας Θανάσης, μέλος Δ.Σ ΕΛΜΕ Ιωαννίνων
119.      Τζώρας Αναστάσιος, μέλος Δ.Σ. Συνεταιριστικών Υπαλλήλων Πρέβεζας
120.      Τζωρτζιώτης Σταύρος, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας
121.      Τουλγαρίδης Κώστας, πρόεδρος Συλλόγου εκπ/κων ΠΕ  "Κ. Σωτηρίου"
122.      Τουμπέλης Βασίλης, πρ. πρόεδρος ΟΣΝΙΕ
123.      Τσαγκαράτου Αιμιλία, γραμματέας συλλόγου εκπαιδευτικών Π.Ε. "Παρθενώνας"
124.      Τσάκος Μάνθος, γεν. γραμματέας Σωματείου ΣΕΛΜΑ (σωματείο Αττικό Μετρό)
125.      Τσουκαράκης Γιάννης, μέλος ΔΣ Συλλόγου Τεχνικών Επιστημόνων Βιομηχανίας (ΣΤΕΒ)
126.      Τσουραμάνης Θανάσης, μέλος Δ.Σ. Κλαδικού σωματείου εργαζ. ΟΤΑ ν. Αχαΐας
127.      Φουντούκας Μιχάλης, αν. γραμματέας Σωματείου ΣΕΛΜΑ (Αττικό Μετρό)
128.      Χαλκιαδάκης Γιάννης, μέλος εκτελεστικής γραμματείας Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδας
129.      Χαντζή Μαρία, μέλος ΔΣ σωματείου Εκπαιδευτικών Φροντιστηρίων Ιδιωτικής Εκπαίδευσης (ΣΕΦΙΕ) Θεσσαλονίκης
130.      Χαρίτος Γιώργος, μέλος Δ.Ε. Παραρτήματος Κρήτης Συλλόγου Εκτάκτων Αρχαιολόγων
131.      Χριστίδου Χριστίνα, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου Εργαζομένων στη ΜΟΔ Α.Ε.
132.      Χριστογιάννης Χριστόφορος, πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων Πρόνοιας Ηπείρου
133.      Χριστοδουλοπούλου Αναστασία, μέλος Δ.Σ. Δ ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής
134.      Χρυσαφόπουλος Κώστας,  μέλος  ΔΣ  ΕΛΜΕ Ν.  Βοιωτίας.
135.      Χρυσοχόου Ανδρέας, μέλος Δ.Σ. Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων (σωματείο PRAKTIKER)
136.      Χτενάς Κώστας, μέλος Γεν. Σ. Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ανακοίνωση για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Κύπρο

Μόνη απάντηση στη ληστεία των καταθέσεων στην Κύπρο το λαϊκό κίνημα για έξοδο από ΕΕ και ευρωζώνη
Η γκανγκστερική κλοπή των καταθέσεων των Κύπριων πολιτών δείχνει ότι οι ληστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι ντόπιες αστικές τάξεις δεν έχουν κανένα απολύτως όριο προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών.
Αφού λεηλάτησαν την καταστροφή της Ελλάδας, Ισπανίας, της Πορτογαλίας μέσω Μνημονίων, προχωρούν το «δολοφονικό τους δρομολόγιο» στην Κύπρο, κλέβοντας τις καταθέσεις, πριν προχωρήσουν στη λεηλασία του φυσικού πλούτου και των ενεργειακών κοιτασμάτων, αφού πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις.
Η ΕΕ και γενικότερα οι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί δεν θα είχαν πετύχει τέτοια πλήγματα στο λαό της Κύπρου και την ανεξαρτησία του νησιού, αν δεν στηρίζονται από τη συμμαχία, στη βάση κοινών συμφερόντων, με το κυπριακό κεφάλαιο.
Εγκληματικές ευθύνες έχει ο δεξιός πρόεδρος Αναστασιάδης, που δέχτηκε άνευ όρων τη ληστεία και τα βάρβαρα μέτρα, μαζί με τα στηρίγματά του, ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, αλλά και όσους στήριξαν το δρόμο που οδήγησε σε αυτές τις εξελίξεις (ΕΔΕΚ, ακροδεξιά).
Συνένοχος είναι ο προηγούμενος πρόεδρος Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ που αποδέχτηκαν το Μνημόνιο, σε μια ιστορική προδοσία των κατακτήσεων, των αγώνων αλλά και του μέλλοντος του κόσμου της εργασίας. Οι εξελίξεις στην Κύπρο δείχνουν τις τραγικές συνέπειες της αυταπάτης για αριστερή διακυβέρνηση εντός ΕΕ, με τράπεζες και επιχειρήσεις ακλόνητες στη θέση τους. Πολιτική απάτη αποδεικνύεται η ισότητα και  αλληλεγγύη των κρατών μελών της ΕΕ, αλλά και οι δυνατότητες για διαπραγμάτευση μέσα σε αυτή την κοινότητα των αρπακτικών.
Αντίστοιχα μέτρα ετοιμάζονται από την κυβέρνηση  Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη και στην Ελλάδα, καθώς τα μνημονιακά μέτρα δεν αποδίδουν όσα προβλέπονται, κάτι που είναι σχεδιασμένο. Αυτά δρομολογούνται μαζί με την αρπαγή των λίγων χρημάτων που απέμειναν στο λαό για ώρα ανάγκης, με τα χαράτσια και τους  αντιλαϊκούς φόρους, όταν οι επιχειρήσεις απολαμβάνουν μείωση φόρων στο όνομα της δήθεν «ανάπτυξης».
Μόνο ο λαϊκός ξεσηκωμός μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια όλους αυτούς τους φονιάδες των λαών τους, την αδίσταχτη οικονομική και πολιτική ολιγαρχία ντόπια και διεθνή. Οι εργαζόμενοι της Κύπρου έχουν ακόμη χρόνο να την πετάξουν στη θάλασσα, πριν τους κάτσουν στο σβέρκο όπως έγινε στην  Ελλάδα, με τον εκβιασμό «χρεοκοπία και καταστροφή», αλλά και με ένα νέο «σχέδιο Ανάν». Υπάρχει ελπίδα με ένα οργανωμένο λαϊκό κίνημα ανατροπής, με καρδιά το εργατικό κίνημα. Μια ελπίδα που θα αποκτά σάρκα και οστά και ταυτόχρονα θα αποτελεί την μοναδική έκφραση αγωνιστικής αλληλεγγύης, όσο οι λαοί όλης της Ευρώπης και όλου του κόσμου δίνουν τη μάχη τους ενάντια στη νέα τυραννία του κεφαλαίου με στόχο το σπάσιμο των αλυσίδων της εκμετάλλευσης.  Η πρωτοβουλία και η στήριξη αυτής της ελπίδας είναι μονόδρομος για τις δυνάμεις της Αριστεράς που συνεχίζουν να παλεύουν για την κοινωνική απελευθέρωση κι όχι για τη διαχείριση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Μπορούμε, κάθε λαός στη χώρα του, με ενοποιητικό και διεθνιστικό αίτημα την αποδέσμευση από τους γύπες της ΕΕ, να ανατρέψει αυτή την πολιτική για να αναζητήσουμε μαζί τους δρόμους που θα κρατήσουν όρθια την κοινωνία, θα εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή ζωή έξω από τα Μνημόνια, το ευρώ και την ΕΕ για το συμφέρον της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Το κλείσιμο των καταστημάτων του ΙΚΑ αποτελεί την συνέχεια της κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης



Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας στηρίζει την κινητοποίηση των εργαζόμενων του ΙΚΑ Ν. Ιωνίας την Πέμπτη 14/03. Είναι εμφανές πως το κλείσιμο μιας σειράς καταστημάτων του ΙΚΑ σε όλη τη χώρα  εντάσσεται στα πλαίσια του σβησίματος κάθε έννοιας κοινωνικών παροχών προς την εργαζόμενη πλειοψηφία. Πάει χέρι χέρι με τη διάλυση συνολικά της κοινωνικής ασφάλισης και την επιχείρηση εξαθλίωσης των εργαζόμενων και της νεολαίας, προκειμένου να «τη βγάλει καθαρή» από την κρίση το σύστημα της εκμετάλλευσης και τα κέρδη τους. Το δόγμα πλέον είναι ξεκάθαρο σε όλα τα επίπεδα. Το κράτος αποβάλει από πάνω του τα  «βαρίδια» της πάλε ποτέ κοινωνικής του πολιτικής και μετασχηματίζεται γοργά, με τη στήριξη της ΕΕ και του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, σε ένα «κοινωνικό εκδορέα» για τις ανάγκες και τα δικαιώματα του λαού. Γίνεται «αδύναμο» και «χρεοκοπημένο» για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, και ταυτόχρονα  η «σιδερένια φτέρνα» για την επανάκαμψη του χρεοκοπημένου καπιταλισμού.

Την ίδια ώρα που κλείνουν δεκάδες καταστήματα του ΙΚΑ, η συντριπτική πλειοψηφία των «τυχερών» που εργάζονται ακόμα, μέσα σε μια θάλασσα ανεργίας, δουλεύουν ανασφάλιστοι με καμία προοπτική για συνταξιοδότηση. Δουλειά μέχρι θανάτου στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα της κυβερνητικής χούντας, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Δε θέλει και πολύ σκέψη για να καταλάβουμε ότι μπροστά μας έχουμε απλά ένα ακόμη κομμάτι του πάζλ, που αν συμπληρωθεί θα μας εξορίσει πίσω στο παρελθών της δουλοπαροικίας. Δε θέλει επίσης πολύ σκέψη για να δούμε πως με αυτή την τακτική θα ανοίξει αργά η γρήγορα η «κερκόπορτα» των απολύσεων και για μια ακόμη κατηγορία εργαζομένων.  

Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει και δεν μπορεί να απέχει και να παραιτηθεί από τη μάχη για την κατάκτηση όλων εκείνων των κοινωνικών αγαθών που είναι απαραίτητα για μια αξιοπρεπή ζωή. Δεν πρόκειται απλά για μια μάχη διατήρησης των κεκτημένων, γιατί πολύ απλά για ένα μεγάλο μέρος της νεολαίας και των εργαζομένων δεν υπήρξαν ποτέ. Πρόκειται για μια μάχη επαναθεμελίωσης μιας ζωής στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων της εποχής μας. Μιας ζωής που δεν μπορεί να χωρέσει αντικειμενικά στα πλαίσια ενός καπιταλισμού του οποίου η επιβίωση προϋποθέτει τη συστηματική εξόντωση της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Για αυτούς τους λόγους απαιτείται ένα νέο, ταξικά αναγεννημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα που δε θα παζαρέψει το ποσοστό της φτώχιας  μας, αλλά ενοποιώντας τη λαϊκή ανάγκη για μια καλύτερη ζωή, θα υλοποιήσει το στόχο αυτό σε σύγκρουση διαρκείας με τις κυβερνήσεις τους, την ΕΕ και τους πολλαπλούς δυνάστες των ζωών μας. Με ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα ενώσει όλους τους επιμέρους αγώνες σε ένα λαϊκό ποτάμι, που για να κερδίσει το ψωμί και την ελευθερία του, θα σαρώσει την κυβερνητική χούντα και την άθλια ευρωπαϊκή δυνάστευση.  

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας, 13/3/2013

Κεντρική πολιτική εκδήλωση: "Η Ευρώπη κλονίζεται, βυθίζουν τους λαούς σε φτώχεια, ανεργία, καταπίεση. Τι να κάνουμε!"


Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Ανάρτηση απο το σαιτ της Επιτροπής Αλληλεγγυης Στρατευμένων

ΤΖΙΜΕΡΟΣ-Δεν ντρέπεται το νεοφιλελεύθερο έκτρωμα...

Δεν ντρέπεται το νεοφιλελεύθερο έκτρωμα...
 

Παλλαικό συλλαλητήριο την Πέμπτη 07/03. Ολοι στους δρόμους ενάντια στους ηθικούς αυτουργούς του θανάτου των νεαρών φοιτητών, την κυβέρνηση την ΕΕ και το ΔΝΤ



ΩΣ ΕΔΩ. ΝΑ ΣΒΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΓΚΑΛΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ.
ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.
Δύο νέα παιδιά έχασαν τη ζωή τους όπως την έχανε η φτωχολογιά τη δεκαετία του 1950, σε μια εποχή που πολλοί νόμιζαν ότι έχει περάσει ανεπίστρεπτη... Και όμως στην εποχή της «ανάπτυξης» του Σαμαρά και του «νοικοκυρέματος» των Μνημονίων οι μαθητές λιποθυμάνε στα σχολεία από την πείνα, οι άνθρωποι αυτοκτονούνε από τα αδιέξοδα, στις πλατείες συνωστίζονται όταν τύχει και μοιραστεί μια σακούλα δωρεάν τρόφιμα.... Γιατί το ξεπέρασμα της κρίσης για το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις του και την ΕΕ, δε σημαίνει τίποτα άλλο από την παγίωση της εξαθλίωσης.
            Πριν είναι αργά και η ανθρωπιστική κρίση μετατραπεί σε κοινωνική γενοκτονία, μπορούμε να αλλάξουμε τους ρόλους και από θύματα, να γίνουμε θύτες αυτής της πολιτικής που μας σπρώχνει στην καταστροφή και τον όλεθρο. Το σύστημά τους δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει ούτε αυτά που μέχρι χτες θεωρούσαμε στοιχειώδη, την ίδια στιγμή που τα κέρδη ξεχειλίζουν από τις τσέπες των βιομηχάνων και των εφοπλιστών . Γιατί ακόμη προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορούν να το διορθώσουν; Η μοναδική τους έγνοια εξάλλου είναι πως θα μαζέψουν περισσότερα κέρδη, πως θα διασώσουν το ευρώ τους και πως θα θεμελιώσουν μια «ανάπτυξη» που περισσότερο θα μοιάζει με κάτεργο και όχι πως θα ζήσουμε καλύτερα εμείς.  Τι να περιμένουμε όταν το μόνο που μας επιφυλάσσουν είναι πείνα, κρύο, ανεργία, φτηνά μεροκάματα για τους «τυχερούς» που θα εργάζονται και αναξιοπρεπή ζωή;
            Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κάνει τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό του ελληνικού κεφαλαίου και των διεθνών οικονομικών δολοφόνων. Δεν έχει καμία αναστολή να το κάνει σε βάρος δικαιωμάτων και ελευθεριών, θυσιάζοντας και ανθρώπινες ζωές. Γιατί  ζωές κοστίζουν οι περικοπές στα φάρμακα, στα νοσοκομεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές.  Αυτήν την πολιτική στηρίζουν τα απόνερα του ναζιστικού εφιάλτη, δηλωμένου εχθρού κάθε κοινωνικής αντίστασης.
            Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε ούτε από επίδοξους σωτήρες που υπόσχονται λιγότερη εξαθλίωση και βελτίωση της ζωής χωρίς σύγκρουση με τις δομές και τα συμφέροντα που ευθύνονται για την κατάσταση. Μόνο ένας ασυμβίβαστος λαϊκός και εργατικός ξεσηκωμός μπορεί να βάλει τέλος στον κατήφορο. Οι δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς μπορούν να συμβάλλουν σε αυτό, εάν πρωτοστατήσουν σε ένα ενωτικό κάλεσμα ανατροπής και λαϊκής αντίστασης χωρίς αυταπάτες και χωρίς περιχαρακώσεις. Εδώ θα κριθούνε όλοι και όχι στα μεγάλα λόγια και της υποσχέσεις. Η νεολαία στον αγώνα αυτό μπορεί να γίνει δύναμη ανατροπής της αθλιότητας και ελπίδας για ένα καλύτερο κόσμο. Κατακτώντας και επιβάλλοντας τη ζωή που ονειρεύεται να σωπάσει βασικούς κρίκους της κυρίαρχης πολιτικής, σε παιδεία, εργασία και λαϊκές ελευθερίες, αποσταθεροποιώντας το εποικοδόμημα της τυραννίας και ανοίγοντας το δρόμο για μια νέα ελεύθερη κοινωνία.
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς ευρώ και έξω από την Ε.Ε.
Μπορούμε να διαχειριστούμε τις τύχες, χωρίς μεσάζοντες και επαγγελματίες εκπροσώπους.
Μπορούμε να διαχειριστούμε τον πλούτο που παράγουμε χωρίς αφεντικά.

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α καλεί το λαό του Βόλου που ασφυκτιά, που αιμορραγεί καθημερινά και δεν αντέχει να βλέπει να δολοφονούν τα παιδία του να κατέβει στους δρόμους ενάντια στους ηθικούς αυτουργούς, την πολιτική Κυβερνησης ΕΕ ΔΝΤ. Να διαδηλώσουμε μαζί με τη φοιτητική νεολαία ενάντια στο οριστικό ξεπούλημα της εκπαίδευσης που επιχειρείται με το «σχέδιο Αθηνά», με τον κόσμο της ανεργίας που πέρασε έναν ολόκληρο χειμώνα χωρίς ψωμί και θέρμανση, με το σύνολο της εργαζόμενης πλειοψηφίας που οι κατακτήσεις της περνούν διαρκώς από το σφαγείο της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Όταν συνηθίζεις το τέρας αρχίζεις και του μοιάζεις. Να μην προσπεράσουμε το γεγονός σαν ένα λογικό επακόλουθο αυτής της βάρβαρης πολιτικής, αλλά και να μη συναινέσουμε άθελά μας στη δημοσιογραφική αλητεία που «βγάζει λάδι» την κυβέρνηση και τα μέτρα της, βεβηλώνοντας το θάνατο των νεαρών φοιτητών.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 07/03 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας

Σάββατο 2 Μαρτίου 2013

Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λάρισας για το θάνατο των σπουδαστών του ΤΕΙ




 ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΑ ΝΕΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

Η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ   ΛΑΡΙΣΑΣ  εκφράζει  τα  συλλυπητήρια  της  στους  γονείς   των    αδικοχαμένων  φοιτητών του  ΤΕΙ  και  την  ολόθερμη  συμπαράσταση  στους νοσηλευόμενους  και  τους  συγγενείς  τους.
            Είμαστε  σίγουροι  πως  αυτοί  που  βρήκαν  τους  ηθικούς  αυτουργούς στην        
δολιοφθορά-προβοκάτσια  στις  Σκουριές  Χαλκιδικής  θα  ανακαλύψουν  τους   υπεύθυνους  της  τραγωδίας χωρίς  να χρειασθεί  να  προσαγάγουν  βίαια  το  φονικό   μαγκάλι  για  απόσπαση  γενετικού  υλικού.
Ίσως  να  βοηθούσαμε  αν  λέγαμε  να  ψάξουνσ΄αυτούς  που  υπέγραψαν   τα  μνημόνια, τις  δανειακές συμβάσεις, τις  απολύσεις, τις  μειώσεις  μισθών  και  συντάξεων  και  τις  αυξήσεις  στο  πετρέλαιο. Αυτούς  που  σαν  νέες  Αντουανέτες μας  καλούν  να  φάμε  παντεσπάνι  μια  και  το   ψωμί  λείπει, αφήνοντας  τους  να  διαλύουν  την  Παιδεία  και  την  Υγεία ,να  εξολοθρεύουν τους  φτωχούς  αγρότες και  να  ετοιμάζουν  σχέδια  ΑΘΗΝΑ   για  την  τριτοβάθμια   εκπαίδευση  , υπηρετώντας  την  απληστία ντόπιου  και  ξένου  κεφαλαίου.     
            Το  μονοξείδιο  της  απάνθρωπης  πολιτικής  τους  οδήγησε  τους  νέους στο  θάνατο και  στην  εντατική από  οικονομική  ασφυξία   όπως  και  χιλιάδες   άλλους  στην   ανεργία  ,  στην  απόγνωση , στη μετανάστευση.
            Οι  ποικίλοι   πρετεντέρηδες  θα  μας  κατηγορήσουν  για  μικροκομματική   τυμβωρυχία  γιατί  γνωρίζουν πως  είναι  αυτοί  που  συνδαύλισαν  -με  το  αζημίωτο – το  φονικό  μαγκάλι  της  εξαθλίωσης.
            Στη  μνήμη  των  θυμάτων  του οικονομικού-ταξικού  πολέμου  υποσχόμαστε   πως   θα  δώσουμε  όλες μας  τις   δυνάμεις  για  να  τιμωρηθούν  οι δολοφόνοι  τους  συμβάλλοντας στον  παλλαϊκό  ξεσηκωμό που  θα  ανατρέψει  από   κάτω  την   τρικομματική   συμμορία  και  τη  δολοφονική  της  πολιτική.     

ΑΝΤΑΡΣΥΑ   ΛΑΡΙΣΑΣ