OXI
στην “Ημέρα Πανεθνικής Δράσης”
ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και ΣΙΑ
Aγώνας
για τα ανεξάρτητα συμφέροντα της
εργατικής τάξης, για την ανατροπή του
μνημονιακού εφιάλτη και την απειλή του
πολέμου
ΓΣΕΕ-ΑΔΕΥ
μας καλούν σε υποτιθέμενη "απεργία"
στης 30 Μάη. Αλλά η ”απεργία” δεν
εντάσσεται στις καθιερωμένες απεργιακές
τουφεκιές των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, σαν αυτές που
οργάνωναν τα τελευταία 10 χρόνια της
κρίσης. Οι πολιτικές επιδιώξεις της
“απεργίας” κρύβονται στο μνημόνιο
συναντίληψης των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με
επαγγελματικούς φορείς του κεφαλαίου
και των μικροαστικών στρωμάτων, στο
πρόγραμμα της λεγόμενης "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ
ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ". Καλούν τους εργάτες να
αγωνιστούν για την «σωτηρία» του
Ελληνικού καπιταλισμού, ουσιαστικά να
συνεχίζουν να πληρώνουν την χρεοκοπία
του.
Η
“ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” είναι η συνέχεια
της υποτιθέμενης εξόδου απο τα μνημόνια
που προπαγανδίζει ή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο γραφειοκρατικός και εργοδοτικός
συνδικαλισμός στεκώμενος στο ύψος του
“κοινωνικού εταίρου”, μέσω της
“ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ” γίνεται
ιδεολογικός-κρατικός μηχανισμός
ενσωμάτωσης του μνημονιακού κεκτημένου,
που την επόμενη ημέρα της “εξόδου από
τα μνημόνια” θα νομιμοποιεί πολιτικά,
οικονομικά και κοινωνικά όλο των
εργασιακό και όχι μόνο Αρμαγεδδώνα που
επιβλήθηκε τα τελευταία χρόνια. Κοινώς
όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας ετοιμάζεται
να “βαφτίσει το ψάρι κρέας” και τη
διαιώνιση της εξαθλίωσης και της δουλείας
σε “ανάκαμψη” και ανάπτυξη.
Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι τα μικροαστικά
στρώματα συνθλίβονται από την κρίση
και τα πιο φτωχά από αυτά βρέθηκαν σε
αγώνες και σε ορισμένες περιπτώσεις
στο πλευρό της εργατικής τάξης. Αλλά το
να παλέψουν οι εργάτες με σημαία τις
αυταπάτες που καλλιεργούν οι
καρεκλοκένταυροι της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ (ΠΑΣΚΕ
–ΔΑΚΕ –ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ), στο πρόγραμμα της
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ που προτείνουν,
είναι ένα καινούργιο βήμα στην ταξική
συνεργασία με τα αφεντικά που υπηρετούν
πιστά. Η
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ είναι
σχέδιο
υποταγής της εργατικής τάξης αλλά και
των μικροαστικών στρωμάτων στα συμφέροντα
του μεγάλου κεφαλαίου, στην ταξική
συνεργασία και δημιουργία συναίνεσης
στην “εθνική ενότητα”.
Δηλαδή
ζητούν:
ειρήνη με τα αφεντικά και την ΕΕ και
αποδοχή του πολέμου υπέρ του ΝΑΤΟ, των
εταιρειών πετρελαίου και του ντόπιου
κεφαλαίου στην φλεγόμενη περιοχή της
Ανατολικής Μεσογείου.
Η
βουτιά στην ταξική προδοσία, γίνεται 3
μήνες μετά την άρνηση των συγκεκριμένων
ηγεσιών να παλέψουν ενάντια στη σφαγή
των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων
(δικαίωμα στην απεργία κ.λπ.), των
πρωτοβάθμιων σωματείων την ώρα που τα
τύμπανα του πολέμου καλούν σε εθνική
ενότητα και ένα νέο μακελειό μακελειό
απειλεί τους λαούς στο Αιγαίο.
Πολλοί
συνδικαλιστές επεσήμαναν με ακρίβεια
το πρόγραμμα ταξικής συνεργασίας που
φέρει τον τίτλο ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ,
αλλά προβληματίζονται για το τι θα
κάνουν την ημέρα της απεργίας: Θα
απεργήσουν ή όχι; Τα ερωτήματα και ο
προβληματισμός προέρχονται κυρίως από
αγωνιστές που συμμετείχαν σε όλες, ακόμα
και στις πιο αποτυχημένες, απεργιακές
κινητοποιήσεις, όταν η ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ
δεν κούνησαν ούτε το δαχτυλάκι για την
επιτυχία τους.
Είναι
ολέθρια η απόφαση του ΠΑΜΕ (πιο μπροστά
από το ΠΑΜΕ το εθνοσωτήριο ΜΕΤΑ της
ΛΑΕ), που ενώ
(όπως πάντα) καταγγέλλει
την ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και διαμορφώνει το δικό
του μπλοκ και τα δικά του συνθήματα,
εντάσσεται στον εθνικό κορμό και
ταυτίζεται
στην πράξη με
τον χρονικό προσδιορισμό της απεργίας
που εξάγγειλαν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτή τη
στιγμή, η επίδειξη νομιμοφροσύνης με
την αποδοχή του χρόνου (χωρίς
καμία στην πράξη χρονική
διαφοροποίηση), της κινητοποίησης της
εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών
στρωμάτων από την περιβόητη “Κοινωνική
Συμμαχία” αποδεικνύει ότι το
ΠΑΜΕ αναδιπλώνεται πίσω από το “βήμα”
που είχε επιτευχθεί στις 12/1/2018.
Όταν
ψηφίζονταν τα νέα προαπαιτούμενα μαζί
και ο αντισυνδικαλιστικός νόμος για
την απεργία, οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αρνήθηκαν να
κηρύξουν απεργία. Τότε
το
ΠΑΜΕ, μαζί με όλες τις δυνάμεις που
παλεύουν για την ανεξαρτησία του
εργατικού κινήματος από το κράτος και
τις γραφειοκρατίες, όπως και ο Συντονισμός
Πρωτοβάθμιων Σωματείων, είχαν κινηθεί
απέναντι στην γραφειοκρατία. Εκ των
πραγμάτων, στις 12/1, δημιουργήθηκε ένα
άλλο κέντρο λήψης αποφάσεων για τον
αντι-μνημονιακό απεργιακό ταξικό αγώνα.
Τότε αμφισβήτησαν επιτυχώς (η κινητοποίηση
συγκρινόταν με πολλές γενικές απεργίες
με θετικό πρόσημο) στην πράξη, το δικαίωμα
των γραφειοκρατών να μπορούν μόνον
αυτοί να κηρύσσουν γενική απεργία. Η
αναδίπλωση
του ΠΑΜΕ δεν αίρει καθόλου την ανάγκη
που έχει ήδη δημιουργηθεί. Αντίθετα, οι
τρέχουσες εξελίξεις κάνουν πιο επιτακτική
την ανάγκη για ένα άλλο κέντρο λήψης
αποφάσεων σε πλήρη ανεξαρτησία από την
κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τη συνδικαλιστική
γραφειοκρατία που προσπαθούν να
στρατεύσουν την εργατική τάξη στα σχέδια
ενός νέου ιμπεριαλιστικού μακελειού.
Όλοι
οι εργαζόμενοι πρέπει να απορρίψουν
άμεσα το πρόγραμμα ταξικής προδοσίας,
να καταψηφίσουν την απεργία στα σωματεία
τους και να συνταχθούν με την
Πρωτοβουλία Πρωτοβάθμιων Σωματείων
για να συνεχιστεί ο δρόμος που ανοίχτηκε
το Γενάρη για ένα ανεξάρτητο κέντρο
λήψης αποφάσεων της εργατικής τάξης,
ανεξάρτητο από το κεφάλαιο, την κυβέρνηση
και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Ένα
κέντρο συντονισμού του αγώνα που θα
παλέψει:
- για ένα πραγματικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και απάντηση στην εφιαλτική μνημονιακή οκταετία, από την πλευρά των συμφερόντων της εργατικής τάξης,
- για ένα πρόγραμμα πάλης ενάντια στην απειλή του πολέμου που ετοιμάζεται πίσω από την παγίδα της “κοινωνικής συμμαχίας” και της “εθνικής ενότητας”.
Το
σύνθημα “ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, πουλημένο μαγαζί”,
που δονούσε τις κινητοποιήσεις μας την
περίοδο 2010-2013, δεν έχει χάσει την
επικαιρότητά του.
Ταξικός
Συντονισμός Ανατροπής
Συνδικαλιστικών
κινήσεων, οργανώσεων, αναλογικοτήτων,
ανέργων