Η 3η συνέλευση για τη συγκρότηση μιας μαχόμενης αριστερής αντικαπιταλιστικής-αντιδιαχειριστικής κίνησης στο Βόλο πραγματοποιήθηκε την 26/1/2019.
Συζητήθηκαν διεξοδικά η ταυτότητα της δημοτικής κίνησης/σχήματος, οι προγραμματικοί άξονες και οι άμεσοι στόχοι πάλης για την παρέμβαση στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις στην πόλη.
Το πρόγραμμα είναι ανοικτό σε προτάσεις και συνεισφορές. Παράλληλα με το υπάρχον κείμενο, στην επόμενη συνέλευση θα διανεμηθεί κείμενο προτάσεων για άμεση υλοποίηση για το Περιβάλλον και την Προσβασιμότητα στην πόλη.
1.Την επιτροπή προγράμματος που ανέλαβε τη συγγραφή του κειμένου που επισυνάπτεται και της διακήρυξης που θα ακολουθήσει.
2. Την επιτροπή οικονομικών που ανέλαβε την εκπόνηση ενός σχεδίου συλλογής των αναγκαίων πόρων για τη λειτουργία της κίνησης-σχήματος.
3. Την επιτροπή υποψηφιοτήτων για τη συγκρότηση εκλογικού ψηφοδελτίου για τη συμμετοχή στις επικείμενες δημοτικές εκλογές στο Βόλο.
Στην επόμενη δημόσια συνέλευση, που θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα (θα υπάρχει ανακοίνωση για την ημερομηνία), θα παρουσιαστεί το πρόγραμμα και θα γίνουν προτάσεις για το όνομα της κίνησης-σχήματος.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΣΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΌ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΦΙΟΖΟΥΣ ΤΟΥ, ΣΤΗΝ Ε.Ε.ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ
1. Εκλογές και διαχείριση της κρίσης;
Oι δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2019 θα διεξαχθούν σε μία εκρηκτική συγκυρία για την Ελλάδα, αλλά και την Ευρώπη και ενώ θα κλείνει σχεδόν ένας χρόνος από την υποτιθέμενη “έξοδο” από τα Μνημόνια την ίδια στιγμή που ξεδιπλώνεται ανατρεπτική λαϊκή δράση σε Γαλλία και άλλες χώρες. Μέσω των δημοτικών εκλογών, συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα θα επιχειρήσει να λάβει “νωπή” λαϊκή εντολή για να συνεχίσει την εφαρμογή του μνημονιακού «κεκτημένου» στους δήμους εντός του ευρωενωσιακού, καπιταλιστικού πλαισίου της άγριας δημοσιονομικής λιτότητας, της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, της κρατικής καταστολής ενάντια στους εργάτες, ντόπιους και μη (μετανάστες, πρόσφυγες,κλπ.).
Δήμοι, βάσει των όρων που δημιουργήθηκαν από τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, αλλά και τον ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ, είναι η συνέχεια του αστικού κράτους, και των διεθνών δεσμεύσεων του μέσω ΕΕ και ΝΑΤΟ, σε τοπικό επίπεδο. Την εποχή των μνημονίων είναι ένας στυγνός μηχανισμός “παραγωγής” πλεονασμάτων στις πλάτες των εργατών και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων, ο οποίος προωθεί την καπιταλιστική κερδοφορία, την προσωρινή φθηνή απασχόληση και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η χρηματοδότηση μέσω των περίφημων ΕΣΠΑ αλυσοδένει τους δήμους με το ιδιωτικό κεφάλαιο κι ολοκληρώνουν την μετεξέλιξή τους σε ανταγωνιζόμενες επιχειρηματικές δομές. Όνειρό τους είναι η ιδιωτικοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών και η εφαρμογή συνθηκών δουλείας αλά Ουγγαρία.
Στο υπάρχον σύστημα τοπικής διοίκησης δεν υπάρχουν περιθώρια για «φιλολαϊκή» διαχείριση, πολύ περισσότερο για «ικανότερους διαχειριστές», «καλούς και ανεξάρτητους μάνατζερ» ή τα «νέα πρόσωπα» που μας πλασάρονται ως λύση. Η εμπειρία των τελευταίων χρόνων εξάλλου έδειξε πόσο αντιλαϊκή και ταξική μπορεί να είναι μια «αριστερή διαχείριση» αυτής της κατάστασης και πώς δεν υπάρχει «εναλλακτικός δρόμος» διαχείρισης του πλαισίου των μνημονίων, της επιδίωξης πλεονασματικών προϋπολογισμών για να αποπληρωθεί το χρέος, της κάλυψης των πιο μόνιμων και ανελαστικών αναγκών (προσχολική αγωγή, κοινωνική φροντίδα κ.ά) μέσω πρόσκαιρων χρηματοδοτικών προγραμμάτων ελαστικής εργασίας. Αντιθέτως, όποιες κατακτήσεις υπήρξαν αυτά τα χρόνια από το μπλοκάρισμα της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΥΑΜΒ, μέχρι εκείνο των καταδυτικών πάρκων και της ιδιωτικοποίησης θάλασσας και αιγιαλού, ήταν αποτέλεσμα επίμονων, μαχητικών και αυτοοργανωμένων αγώνων που επέβαλαν τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας στο τοπικό και στο κεντρικό κράτος.
Η αντιπαράθεση για τα κρίσιμα κοινωνικά θέματα έχει ταξικό πρόσημο και περιεχόμενο. Κανένα έργο και κανένα κονδύλι που διαχειρίζονται οι δήμοι δεν είναι κοινωνικά ουδέτερο. Σε αυτή τη βάση θέλουμε να εκφράσουμε τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Των ανθρώπων του μόχθου. Των μεταναστών και των εκμεταλλευομένων, των αποκλεισμένων. Σε αυτή την ανάγκη απαντάει η δημιουργία ενός αριστερού, αντιδιαχειριστικού σχήματος με αντικαπιταλιστική αναφορά. Επιδίωξή μας δεν είναι να γίνουμε «χαλίφης στη θέση του χαλίφη». Βασικός μας στόχος είναι η δημιουργία ενός ρεύματος εργατικής αντικυβερνητικής πάλης και αντιπολίτευσης. Η δημιουργία ενός τέτοιου ρεύματος αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία αναχωμάτων στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, είναι όρος για να μπορέσει η εργαζόμενη πλειοψηφία να επιτύχει κατακτήσεις και να ανατρέψει αντιλαϊκά σχέδια (βλ. πλειστηριασμούς, καύση σκουπιδιών, ιδιωτικοποιήσεις φυσικών αγαθών κτλ) και τελικά δρόμος για μια ουσιαστική ρήξη και σύγκρουση με τις βασικές επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-εργοδοσίας. Ακριβώς για αυτό, η παρέμβασή μας θέλουμε να έχει το χαρακτήρα της αποσταθεροποίησης της σταθερότητας που επιδιώκει τόσο η κυβέρνηση, όσο και οι φορείς της τοπικής διοίκησης.
2. Ενότητα και ζητήματα αρχών για τον αγώνα
Δεν επιδιώκουμε μια ευκαιριακή συμμαχία δυνάμεων και αγωνιστών, ούτε τη συγκρότηση ενός ψηφοδελτίου μιας χρήσης. Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός ενωτικού, μαζικού, δημοκρατικού, μαχητικού σχήματος, που θα γίνει ένας ζωντανός πόλος αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική και θα είναι κύτταρο αγώνα.
Υπερασπιζόμαστε τη δυνατότητα των πολύμορφων κινημάτων να καθορίζουν τα ίδια τη συζήτηση όσο και να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων, και να διεκδικούν με όρους πολιτικού εκβιασμού. Δεν επιδιώκουμε ένα σχήμα να ενσωματώσει τα υπαρκτά κινήματα της πόλης αλλά να αλληλεπιδράσει με αυτά για να βρούμε ένα κοινό βηματισμό χωρίς παραγοντισμούς, καπελώματα και πολύ περισσότερο ενσωμάτωσής τους σε μια άνευρη δημοτική κοινοβουλευτική προσαρμογή.
Δεν προσκυνάμε ούτε αποθεώνουμε τους θεσμούς του τοπικού κράτους. Είναι αντιδημοκρατικοί και φτιαγμένοι με τέτοιο τρόπο που να αποφασίζουν ερήμην της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Παλεύουμε για τη συγκρότηση θεσμών του κινήματος, σε κάθε πόλη, χωριό, γειτονιά, που θα διεκδικούν ενεργά και δεν θα αναθέτουν στα όργανα της διοίκησης τη βελτίωση των όρων ζωής και της καθημερινότητάς μας. Που σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με τους επίσημους θεσμούς θα επιβάλουν τη λαϊκή βούληση. Επιδιώκουμε να συγκροτηθούν ως μια ανεξάρτητη μορφή “Λαϊκής Αυτοδιοίκησης” που θα καταργεί στην πράξη την εξουσία του κράτους, με αιρετότητα και άμεση ανακλητότητα. Μορφές που ανάδειξαν τοπικά κινήματα στην περιοχή μας (Πήλιο-νερά, αγώνας ενάντια στην καύση σκουπιδιών, Συνέλευση των κατοίκων του Παλιού Λιμεναρχείου) αλλά και αλλού (Χαλκιδική, Λευκίμη, Κερατέα κ.α), οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, τα βήματα του ανεξάρτητου συνδικαλιστικού και εργατικού κινήματος, οι αυτοοργανωμένοι χώροι (εργατικές λέσχες, κοινωνικά ιατρεία, ελεύθεροι χώροι πολιτισμού, καταλήψεις), αποτελούν τα πρώτα σπέρματα μιας εξουσίας που θα ασκείται, θα πηγάζει και θα απευθύνεται στις ανάγκες του λαού. Στο πλαίσιο αυτό παλεύουμε αταλάντευτα για την κατάργηση των θεσμικών αλλαγών που εγκαινίασαν ο “ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ”, ο “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ”, και ο “ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ”, καθώς και για την κατάργηση των νομοθετημάτων της ίδιας κατεύθυνσης που έπονται.
Η παρέμβασή μας μέσα στο δημοτικό συμβούλιο θα έχει ως πρώτιστο στόχο να φέρει μέσα σε αυτά τους φυσικούς φορείς και τα αιτήματα των αγώνων και των κινημάτων των κατοίκων, εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων. Θέλει να συμβάλλει ώστε να ακουστεί δυνατά η φωνή τους και να επιβληθούν τα αιτήματά τους κόντρα στις λογικές των «δημοσιονομικών κανόνων», της «εξυγίανσης», των «αναπτυξιακών πολιτικών», που χαρίζουν γη και ύδωρ στο κεφάλαιο και στερούν μέσα διαβίωσης και πόρους από τους εργαζόμενους. Δεν συμμετέχουμε στα παζάρια (που επιβάλλει ο «Κλεισθένης») για «θέσεις» ή «συναινέσεις» με μνημονιακούς διαχειριστές του δήμου. Οι εκπρόσωποί μας στα συμβούλια παλεύουν απο το μετερίζι του αγωνιζόμενου λαού, επιδιώκοντας να ανοίγουν δρόμους μέσα απο την παρέμβασή τους για την αυτοτελή παρέμβαση και έκφραση των ίδιων των κινημάτων και των αιτημάτων τους. Στη βάση αυτή, δεν συνδιαχειρίζονται τις μνημονιακές πολιτικές κι εφαρμόζουν την εναλλαγή στις αιρετές θέσεις.
Αυτό που λείπει από την πόλη μας σήμερα δεν είναι οι “προσωπικότητες”, οι “ικανοί” και οι καλοί διαχειριστές. Αυτό που λείπει είναι ένα κίνημα πόλης που θα επιδιώξει να αμφισβητήσει και να συγκρουστεί με το πλαίσιο της αστικής πολιτικής και να το ανατρέψει.
3. Η αστική Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βασικός πυλώνας της επίθεσης και εκφραστής του κεφαλαίου
Το αφήγημα του “τέλους των μνημονίων” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με ή χωρίς ΑΝΕΛ, αγκαζέ με λαομίσητους πασοκοδεξιούς, διαψεύδεται κάθε μέρα. Η άγρια αντιλαϊκή επίθεση κλιμακώνεται και επεκτείνεται. Οι αντιδραστικές αντεργατικές αναδιαρθρώσεις συνεχίζονται (νόμος Γαβρόγλου, αντιαπεργιακός νόμος κτλ). Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος, προσκυνούν και αποδέχονται το «μνημονιακό κεκτημένο». Τις συμφωνίες και τις δεσμεύσεις με τους θεσμούς, τη διατήρηση του αντεργατικού και ταξικού μνημονιακού πλαισίου που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Οι διαφορές μεταξύ τους είναι παραλλαγές της ίδιας συνταγής, καθώς το πλαίσιο που θεμελίωσαν τα μνημόνια αποτελεί την επίσημη πράξη ενοποίησης των δυνάμεων της εργοδοσίας ενάντια σε κάθε τάση κατάκτησης κοινωνικών δικαιωμάτων από τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η κυβέρνηση επιδιώκει με παροχές-ψίχουλα στα πιο φτωχά πληττόμενα τμήματα της κοινωνίας να καλλιεργήσει τη λογική του «μικρότερου κακού» και της «καλύτερης διαχείρισης». Φτώχεια για όλους και ελεημοσύνη για τους πιο αδύνατους.
Ταυτόχρονα εμφανίζεται ως ο «πιο καλός στρατιώτης» του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ στην περιοχή. Συμβάλλει στην πολεμική προετοιμασία και την ένταση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, διεκδικώντας μερίδιο από την πίτα για τον ελληνικό καπιταλισμό, αξιοποιώντας τη δυναμική επανεμφάνιση εθνικιστικών, ακροδεξιών, ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων στο προσκήνιο. Το περιεχόμενο της επίθεσης “εμπλουτίζεται” το τελευταίο διάστημα με το ιδεολόγημα της “ανάπτυξης”, και της “παραγωγικής ανασυγκρότησης”, που ουσιαστικά επιχειρεί να θεμελιώσει μέσα από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής πολιτικής σε όλο το φάσμα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, με μια νέα βουτιά στην εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας, του δημόσιου πλούτου και του περιβάλλοντος.
Οι εργαζόμενοι αυτού του τόπου, δεν αναμένουν όμως καρτερικά τον αργό θάνατο. Παρόλο που οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες που καλλιέργησε η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ σε κυβερνητικό κόμμα και η βίαιη διάψευση τους δημιούργησαν μια υποχώρηση των μαζικών κινητοποιήσεων , η οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση επαναφέρει την εργατική τάξη και τους καταπιεσμένους στο δρόμο του αγώνα. . Οι πρόσφατες μεγάλες απεργίες των εκπαιδευτικών ενάντια στο προσοντολόγιο και το νόμο Γαβρόγλου, οι μάχες ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι μεγάλοι αγώνες που με αντοχή και πείσμα υπερασπίζονται τη γη και την ελευθερία ενάντια στις εξορύξεις σε Ήπειρο και Χαλκιδική, ενάντια στον ΧΥΤΑ στη Λευκίμη, οι αγώνες για την Κυριακάτικη αργία, οι νικηφόροι αγώνες σε μια σειρά κλάδους ενάντια σε απολύσεις και την εργοδοτική τρομοκρατία, που ξεπερνούν την εργοδοτική-κυβερνητική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, αποδεικνύουν πως ο λαός δε σκύβει το κεφάλι στη νέα τυραννία. Το στοίχημα ενός νέου γύρου νικηφόρων αγώνων και εξεγέρσεων είναι ανοιχτό.
4. Δήμος: Το επιχειρηματικό κράτος και ο “Κλεισθένης”
Αν κάποτε πολλοί έβλεπαν τον Δήμο σαν ανάχωμα στο “ανάλγητο κεντρικό κράτος” και κάποιοι σαν εν δυνάμει λαϊκό θεσμό, οι δήμοι σήμερα μετά από τα διαρκή νομοθετικά μέτρα (ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ, ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) εξάλειψαν κάθε χαρακτηριστικό συμμετοχής των πολιτών στην επίλυση των τοπικών προβλημάτων και αποτελούν το αποκεντρωμένο τμήμα του αστικού κράτους, με όλα τα αντιδραστικά ταξικά χαρακτηριστικά. Τα δημοτικά συμβούλια είναι κατά εικόνα και ομοίωση του αστικού κοινοβουλευτισμού που υλοποιούν τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου.
Κορυφαίες αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις (βλ. “κοινωφελής εργασία”) εισήχθησαν πιλοτικά σε δήμους και περιφέρειες. Την περίοδο που διανύουμε, το τοπικό κράτος θωρακίζεται ώστε να είναι ακόμα πιο εχθρικό σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα να αποτελεί ευνοϊκό πεδίο αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε τοπικό πεδίο. Οι θεσμικές αλλαγές με την ψήφιση του «Κλεισθένη Ι», στοχεύουν στην «αποτελεσματικότερη και ταχύτερη» πρόσδεση δήμων και περιφερειών με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αποτελώντας συνέχεια, «εκσυγχρονισμό» και εμπέδωση όσων εφαρμόστηκαν με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη». Η ερήμωση εξάλλου της υπαίθρου, έργο του “Καποδίστρια” και του “Καλλικράτη”, αποτελούσε βασικό ζητούμενο τόσο για την προετοιμασία του εδάφους ώστε να αμβλυνθούν οι αντιστάσεις σε μια σειρά σχεδιασμών που αφορούσαν το περιβάλλον και τους ελεύθερους χώρους (πχ Α.Π.Ε, ιδιωτικοποίηση νερών κτλ), όσο και για την διευκόλυνση των εμπορικών συναλλαγών του κεφαλαίου. Οι δήμοι ουσιαστικά ολοκληρώνουν τη μετεξέλιξή τους σε επιχειρηματικές δομές. Σε αυτή τη διαδικασία δεν υπάρχουν “ευνοϊκές” και “θετικές” διατάξεις.
Η θέσπιση της απλής αναλογικής από τον “Κλεισθένη Ι”, αποτελεί μια προσπάθεια εξαγοράς συνειδήσεων και κυρίως δημιουργίας προϋποθέσεων για ευρείες συμμαχίες και ιδιότυπες συγκυβερνήσεις στο πεδίο της γενικής αποδοχής του μνημονιακού κεκτημένου από τις δυνάμεις της αστικής πολιτικής. Στο πεδίο αυτό, οι αυταπάτες για φιλολαϊκή διαχείριση των δήμων το μόνο που μπορούν να δημιουργήσουν είναι τερατουργήματα αντίστοιχα της “αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ”, που θα εκφυλίζουν και θα υπονομεύουν τη λαϊκή πάλη, θα κουτσουρεύουν τη λαϊκή απαιτητικότητα και θα υποτάσσουν τις κοινωνικές ανάγκες στα πλαίσια του “εφικτού” που κάθε φορά θα ορίζεται από τα ΕΣΠΑ, τις συμφωνίες στα πλαίσια της ΕΕ και τις συνθήκες σταθερότητας που θα επιβάλουν οι “επενδυτές”.
Η αποθέωση της διαχείρισης, της αντίληψης που πρεσβεύει τη διευθέτηση των κοινωνικών ζητημάτων χωρίς τη σύγκρουση και την αμφισβήτηση του υφιστάμενου πολιτικού πλαισίου, ευαγγελιζόμενη μορφές ταξικής συνεργασίας (εργοδότες με εργαζόμενους) που τελικά αποτελούν εν λευκώ παράδοση στις ορέξεις των ισχυρότερων (εργοδοτών), από πολιτικούς σχηματισμούς που είχαν αναφορά στην αριστερά (η απλώς κακοποίησαν ή εκμεταλλεύτηκαν το όνομά της) έχει μακρά και πικρή παράδοση στην πόλη του Βόλου. Τα ιδιόμορφα μοντέλα συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ (βλ. Σκοτινιώτης), αλλά και η βαθιά θεσμική αντιπολίτευση που αναδεικνύονταν από τα σπλάχνα τέτοιων συνεργασιών, αποτέλεσε το ιδανικό υπόστρωμα για την καλλιέργεια όλων των αντιλαϊκών κατευθύνσεων και άνοιξε διάπλατα την πόρτα στην απευθείας εμπλοκή επιχειρηματικών κύκλων στα κρίσιμα θέματα του δήμου Βόλου (απορρίμματα, λιμάνι, νερό, δημόσια έργα κτλ), αλλά και στην υποβάθμιση όλων των εργατικών ζητημάτων (κλεισίματα εργοστασίων, εργατικά ατυχήματα, εργασιακές σχέσεις στους δήμους κτλ).
Τελικά, το “πείραμα Μπέου” τράφηκε από τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις των μνημονίων και των θεσμικών αλλαγών στο τοπικό κράτος, από τους προκατόχους στη διαχείριση του δήμου που έβαλαν τα θεμέλια τόσο της επιχειρηματικοποίησης,όσο και της αχαλίνωτης διαπλοκής, Η αντιπολίτευση ήταν άνευρη γιατί είτε αδυνατούσε να συγκρουστεί με τον πυρήνα τον αντιδραστικών αλλαγών χαμένη στο λαβύρινθο των “εφικτών προτάσεων” στα πλαίσια των συσχετισμών των δημοτικών συμβουλίων, είτε γιατί απλά στρατηγικά συμφωνούσε με την προωθούμενη πολιτική.
5. Μνημόνια και μηδενισμός της κρατικής χρηματοδότησης. ΕΣΠΑ μοχλός υλοποίησης αντεργατικών- αντιπεριβαλλοντικών πολιτικών
Τα μνημόνια, η δημοσιονομική πειθαρχία, σε συνδυασμό με την όλο και μεγαλύτερη αναβάθμιση του ρόλου της ΕΕ στην οικονομική και πολιτική ζωή (οδηγίες, κατευθύνσεις κτλ), δημιούργησαν ένα νέο περιβάλλον στην τοπική διοίκηση, άμεσα συνδεδεμένο με τα επιχειρηματικά συμφέροντα και απόλυτα αποκομμένο από τις κοινωνικές ανάγκες. Η τρομακτική μείωση των ΚΑΠ και των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων, έφερε στο προσκήνιο ως σχεδόν αποκλειστικό χρηματοδότη τα ΕΣΠΑ και μια σειρά άλλα πολιτικοοικονομικά προγράμματα της ΕΕ (Leader, MED, Horizon κτλ). Η χρήση και η ανάδειξη των ΕΣΠΑ ως «σωτηρία», ουσιαστικά αποτέλεσε και αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για τη δημιουργία ενός άλλου μοντέλου παραγωγής για τις δυνάμεις του κεφαλαίου, ή καλύτερα την ανεύρεση νέων τρόπων χρηματοδότησης των δραστηριοτήτων του, καθώς και νέων τρόπων εκμετάλλευσης της θιγόμενης πλειοψηφίας.
Το ΕΣΠΑ και οι όροι και οι προϋποθέσεις που το συνοδεύουν (επιλεξιμότητα, αιρεσιμότητα κτλ) καταργεί οριστικά την (υποτιθέμενη) προσπάθεια ανταπόκρισης του τοπικού κράτους στις κοινωνικές ανάγκες και ουσιαστικά το καθιστά γραφείο κονδυλίων (με άμεση σχέση πλέον με την επιχειρηματική διαπλοκή) για τις τεχνικές εταιρίες και μια σειρά άλλων τομέων πρώτης κλίμακας της καπιταλιστικής οικονομίας (ιατρικές εταιρίες-εξοπλισμός νοσοκομείων, εταιρίες Α.Π.Ε, ανακύκλωσης κτλ), καθώς και για όλες τις στρατηγικές αναδιαρθρώσεις (προγραμμάτων εργασίας με ημερομηνία λήξης “κοινωφελής εργασία”, επιχειρηματικά ερευνητικά προγράμματα, προγράμματα κοινωνικής επιχειρηματικότητας κ.α).
Η επιχειρηματική λειτουργία του δήμου και η διαχείριση των ΕΣΠΑ φέρνουν μαζί το αντεργατικό οπλοστάσιο, αποτελούν τον ιμάντα μεταβίβασης των πλέων αντιλαϊκών σχεδιασμών (χρηματοδότηση εργοστασίου RDF στο Βόλο), συμβάλλουν μέχρι και στον θάνατο εργατών (πχ γήπεδο Ν. Φιλαδέλφεια, εργατικά ατυχήματα στα “κοινωφελή προγράμματα”). Πολλοί λένε ότι τα ΕΣΠΑ είναι λεφτά για τον λαό αλλά ξεχνούν ότι είναι κλεμμένα λεφτά από τον λαό που αναδιανέμονται μέσω της ΕΕ και επενδύονται εις βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Η ανυπόταχτη στάση μας απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα είναι ασύμβατη με την συναίνεση σε προγράμματα ανακύκλωσης της ανεργίας. Καμία πολιτική δύναμη δεν έχει το δικαίωμα με άλλοθι την αγωνία των ανέργων να πουλάει ως φιλανθρωπία τις μνημονιακές δεσμεύσεις.
6. Δέκα χρόνια μνημόνια, πέντε χρόνια “Μονακό”
Στο Βόλο εκδηλώνεται και υλοποιείται αυτή την περίοδο όλο το φάσμα και το πλαίσιο των κεντρικών κατευθύνσεων, τόσο των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, όσο και των μεγάλων “επενδυτικών” πρωτοβουλιών που αποκρυσταλλώνουν την αστική στρατηγική και αλλάζουν τον παραγωγικό και κοινωνικό χάρτη:
• Eπέκταση της αδειοδότησης της ΑΓΕΤ στον Βόλο (Lafarge) για την καύση σκουπιδιών (RDF, SRF), με τη συμμετοχή κυβέρνησης και τοπικών παραγόντων αποτελεί από τη μία ενσάρκωση των κεντρικών συμφωνιών με μεγάλους επιχειρηματικούς κολοσσούς στο πεδίο της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” (COSCO, El Dorado, Πετρελαϊκές εταιρίες κτλ). Από την άλλη, αποτελεί “πιλοτικό άξονα” στο πλαίσιο διαμόρφωσης “ευνοϊκών επενδυτικών συνθηκών” (υποσκέλιση περιβαλλοντικών όρων, κατακρήμνιση εργατικού κόστους, εξασφάλιση φτηνής ή και δωρεάν ενέργειας, αφορολόγητο κτλ) και ταυτόχρονα επιχειρηματικοποίησης του τοπικού κράτους μέσω της υλοποίησης της κατεύθυνσης της ΕΕ για τη δημιουργία εργοστασίων επεξεργασίας σκουπιδιών για παραγωγή καυσίμων, στο πλαίσιο της “κυκλικής οικονομίας”.
• Iδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αγαθών και υπηρεσιών. Οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των νερών του Βόλου και του Πηλίου, η σταδιακή, πολύμορφη, αλλά σταθερή ιδιωτικοποίηση των εταιριών των σιδηροδρόμων, τα σχέδια για ΣΔΙΤ στο Λιμάνι του Βόλου, η ιδιωτικοποίηση θάλασσας και αιγιαλού με τις προτάσεις για τη δημιουργία καταδυτικών πάρκων, τα σχέδια για επιχειρηματική χρήση ιστορικών χώρων (κίτρινη αποθήκη) ή χώρων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν ελεύθερους χώρους κοινωνικής δραστηριότητας (βαμβακουργία), δημιουργούν ένα τεράστιο μωσαϊκό ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Μια κατεύθυνση που κλιμακώνεται με την εκχώρηση 10.119 ακινήτων του δημοσίου στο Υπερταμείο που περιλαμβάνει μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, ίσως και την Ακρόπολη!
• Mετατροπή των πάντων σε “τουριστικό προϊόν”, και η δημιουργία μιας εικονικής βιτρίνας που δημιουργεί ένα τεράστιο κύκλο κερδοφορίας για λίγους και εκλεκτούς, συντρίβοντας εργασιακές σχέση και την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης. Συνέπεια και ο μαρασμό των χώρων λαϊκού πολιτισμού (θέατρα, σινεμά, θερινά σινεμά).
• Mετατροπή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας σε κερδοφόρα επιχείρηση και “πραματευτή” πολλαπλών “επενδυτικών προϊόντων” (ερευνητικά προγράμματα, μελέτες έργων κτλ) με απόλυτη συντριβή του δημόσιου, απελευθερωτικού και ελεύθερου χαρακτήρα που πρέπει να έχει η ανώτατη εκπαίδευση.
• Λουκέτο μεγάλων παραγωγικών μονάδων τα τελευταία χρόνια (ΚΑΝΑΚΗΣ, ΒΙΟΣΩΛ, ΒΕΚ, ΜΕΚ, ΚΟΝΤΙ, Coca Cola, ΙΜΑΣ κτλ), πέρα από τους χιλιάδες εργαζόμενους που έστειλε στην ανεργία, άλλαξε συνολικά την ανθρωπογεωγραφία και τον τρόπο ένταξης στην αγορά εργασίας σε μεγάλο βαθμό. Στα εργοστάσια κυριαρχούν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι. Στις νεότερες γενιές επικρατούν οι δουλειές μέσω των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας (“Κοινωφελής εργασία” κτλ), η εργασία στον χώρο της εστίασης (ντελίβερι, σερβιτόροι κτλ) και κυρίως η αναμονή επί μακρόν στις λίστες της ανεργίας (οι νομοί της Θεσσαλίας είναι από τους πρώτους στους δείκτες ανεργίας). Στο πεδίο αυτό αυταρχικοποιείται και το πλαίσιο εντός των εργασιακών χώρων. Η συνδικαλιστική δράση στον ιδιωτικό τομέα τείνει να περάσει στα όρια της παρανομίας. Ο εργοδοτικός, κυβερνητικός συνδικαλισμός με εντελώς εξόφθαλμο και ξεδιάντροπο τρόπο προωθεί τις πλέον απάνθρωπες βλέψεις του κεφαλαίου (ΑΓΕΤ). Τα εργατικά ατυχήματα πολλαπλασιάζονται (πάνω από 10 θανατηφόρα τα τελευταία 3 χρόνια στη Θεσσαλία) σε ένα περιβάλλον που η αξία της ζωής φτηναίνει επικίνδυνα στο βωμό της κερδοφορίας.
• Σταδιακή, αλλά ταχύτατη μετατροπή όλης της περιοχής (στρατόπεδο Γεωργούλα) σε μια διευρυμένη βάση ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, για την εξυπηρέτηση των επικίνδυνων για τους λαούς ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών.
• Πολιτικές της φτώχειας, της λιτότητας και του κοινωνικού αποκλεισμού που έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες άνεργους, άστεγους, ημιαπασχολούμενους, χωρίς κοινωνική πρόνοια και φροντίδα.
• Παράδοση των χώρων αθλητισμού στις ιδιωτικές ΠΑΕ και η υποβάθμιση των εναπομεινάντων χώρων ερασιτεχνικού αθλητισμού.
7. Η πολιτική χρεοκοπία των αστικών πολιτικών και η εναλλακτική λύση
Η συναίνεση και στήριξη του “μνημονιακού κεκτημένου” από το σύνολό των αστικών πολιτικών δυνάμεων, άνοιξε το δρόμο στο κεφάλαιο να ολοκληρώσει την αδιαμεσολάβητη εκπροσώπηση επιχειρηματικών συμφερόντων στο επίπεδο των δήμων, όπως εκφράστηκε στην περιοχή μας με την εκλογή του δημάρχου Βόλου Μπέου στις εκλογές του 2014 (αντίστοιχο το παράδειγμα του Πειραιά – Μόραλη). Ο αστικές επιλογές απαιτούν το γκρέμισμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης και την διείσδυση του κεφαλαίου σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και ατομικής ζωής. Ο Μπέος αποτελεί μια ακόμα έκφραση της προσπάθειας υπέρβασης της κρίσης του πολιτικού συστήματος υπέρ των δυνάμεων του κεφαλαίου. Οι φασιστικές μέθοδοί του έρχονται να συμπληρώσουν τους τρόπους εφαρμογής των κανιβαλικών μέτρων λιτότητας και βίαιης μεταφοράς του κοινωνικού πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Σε πλήρη αντίθεση με όσους ισχυρίζονται ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση από τη διαχείριση της κρίση του καπιταλισμού και τη διαρκή λιτότητα, υποστηρίζουμε ότι η μαχητική αγωνιστική ενότητα στη δράση και η συζήτηση ενός προγράμματος πάλης με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και σε ρήξη με τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού, μπορεί να βάλει τέλος στη βαρβαρότητα προς όφελος της πλειοψηφίας του λαού και να προβληθεί μια άλλη πορεία για την κοινωνία, με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια των εργαζομένων. Κάθε άλλη προοπτική αποτελεί εξαπάτηση του λαού που μέσα σε λίγα χρόνια είδε την κυβέρνηση της “αριστερής διαχείρισης” να ψηφίζει τα μνημόνια και τον εκλεκτό των επιχειρηματιών Μπέο να κάνει το Βόλο “επενδυτικό παράδεισο” με θυσία όλα τα κοινωνικά δικαιώματα και την ποιότητα ζωής .
8. Tο πρόγραμμα ρήξης με τη βαρβαρότητα
Η συγκρότηση ενός αριστερού, αντιδιαχειριστικού μαχητικού σχήματος με αντικαπιταλιστική αναφορά έχει νόημα εφόσον συνδέει διαρκώς τα ζητήματα της πόλης με τους εργατικούς, νεολαιίστικους αγώνες, με τα κεντρικά πολιτικά ζητήματα κατά της λιτότητας, των μνημονίων, της ΕΕ και των επικίνδυνων εθνικιστικών, φασιστικών εξελίξεων που δημιουργούν συνθήκες πολέμου στην περιοχή μας. Παλεύουμε για μια εναλλακτική πρόταση των “από τα κάτω” που να ορίζουν και να αποφασίζουν για τη ζωή τους, στο Βόλο, στη χώρα μας και σε όλη την Ευρώπη ως την μόνη εναλλακτική λύση στις σημερινές συνθήκες που να μπορεί να εγγυηθεί την νικηφόρα έκβαση των αγώνων προς όφελος της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών πληττόμενων στρωμάτων.
Βασικοί άξονες ενός πολιτικού προγράμματος διεξόδου από την κρίση με πυρήνα τα εργατικά συμφέροντα είναι:
• Η διαγραφή όλου του χρέους που συνθλίβει τη ζωή εκατομμυρίων και εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση κάτω από εργατικό έλεγχο. Η διαγραφή όλων των ιδιωτικών χρεών για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες και τους άνεργους.
• Η μονομερής καταγγελία όλων των μνημονίων και των μέτρων κοινωνικού κανιβαλισμού, την επαναφορά όλων των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Τη κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των πολλών και όχι μιας μειοψηφίας ληστών.
• Η απαγόρευση των απολύσεων, η αύξηση των μισθών και η κατανομή των ωρών εργασίας μεταξύ όλων των εργαζόμενων ως άμεσο μέτρο για τη καταπολέμηση της ανεργίας. Δημόσια έργα υποδομής που είναι κοινωνικά αναγκαία για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
• Η εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση πολυεθνικών, μονοπωλίων, βιομηχανιών που εκβιάζουν για μειώσεις μισθών, απολύσεις ή μεταφορά παραγωγικών μονάδων στο εξωτερικό. Επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο.
• Να καλλιεργηθεί η γη από τη μικρή και φτωχή αγροτιά οργανωμένη στους συνεταιρισμούς της για να ζήσει η πόλη, να καταπολεμηθεί η ερημοποίηση της υπαίθρου που οδηγεί στη συγκέντρωση της γης σε μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Να απαλλοτριωθούν τα εκκλησιαστικά κτήματα και να αποδοθούν στους φτωχούς αγρότες.
• Η πλήρης διασφάλιση των βασικών κοινωνικών αγαθών για όλο το λαό: τροφή, στέγη, ρεύμα και νερό. Πλήρης πρόσβαση χωρίς όρους και προϋποθέσεις στην υγεία και τη παιδεία.
• Η ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑκαι κάθε αστικής κυβέρνησης διαχειριστή των μνημονίων, η διάλυση του κρατικού μηχανισμού καταστολής και των παρακρατικών του παραφυάδων, η εκδίωξη των ΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστικών βάσεων κι όλων των στρατοκρατικών μηχανισμών του πολέμου.
• Η ρήξη και η αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, η έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ και η εθελοντική συνένωση των λαών των Βαλκανίων και της Ευρώπης, “από τα κάτω”, στη βάση των κοινών διεθνιστικών συμφερόντων του εργαζόμενου πληθυσμού, χωρίς σύνορα, πολέμους και τα βαμπίρ του κεφαλαίου.
Η πολιτική πρόταση που καταθέτουμε απευθύνεται στον μαχόμενο κόσμο της εργασίας, σε αριστερές πολιτικές οργανώσεις, συλλογικότητες και κάθε αγωνιστή για την ενότητα στη δράση και την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος στη βάση ενός προγράμματος εξόδου από την καπιταλιστική κρίση για την ουσιαστική βελτίωση των όρων ζωής του εργαζόμενου λαού δίνοντας πραγματική διέξοδο στα συμφέροντα, τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα της εργατικής τάξης και όλων των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων στρωμάτων της κοινωνίας. Μπορεί να συμβάλει στην ανατροπή της αστικής κυριαρχίας για να αναδυθεί μια άλλη, κάθετα αντίθετη προς αυτή, εξουσία πλειοψηφίας, η εργατική εξουσία με την πιο πλατιά δημοκρατία, για μια κοινωνία χειραφετημένη και απελευθερωμένη απ΄ όλα τα δεσμά της βαρβαρότητας.
Η πρόταση είναι όχι μόνο αναγκαία για την επιβίωση και τη ζωή του εργαζόμενου λαού, αλλά και ρεαλιστική όσο ποτέ μέχρι σήμερα. Σε αυτή την κατεύθυνση και στις τοπικές εκλογές είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί και να εκφραστεί με κάθε τρόπο ένα ανεξάρτητο από τα αστικά «παιχνίδια» και επιδιώξεις, ανατρεπτικό, αντικαπιταλιστικό ρεύμα, που θα ξεχωρίζει με την αγωνιστική ανυπόταχτη και ταξική φυσιογνωμία του.
Η συζήτηση για τη συγκρότηση και τη διακήρυξη του σχήματος δεν γίνεται με συμφωνίες κορυφής, σε προαποφασισμένα πλαίσια και υποταγμένη στην εκλογιμότητα “προσωπικοτήτων”. Διεξάγεται ανοιχτά στον κόσμο του αγώνα και του κινήματος με διάθεση αμφίδρομης ανατροφοδότησης, ένταξης και στράτευσης των αγωνιστικών τάσεων που δε συμβιβάζονται, ούτε υποτάσσονται στους αστικούς αντιπροσωπευτικούς θεσμούς, αλλά στρέφουν τα μάτια τους στην ενίσχυση όσων βρίσκονται στο δρόμο, για την πλήρη ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων, από τη σκοπιά της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής και διεθνιστικής προοπτικής. Ο Βόλος μπορεί να γίνει κέντρο εργατικού, κοινωνικού πολιτικού και συλλογικού αγώνα, πόλη ταξικής αλληλεγγύης κόντρα στη μνημονιακή καταστροφή και τα τα νέα επιχειρηματικά τζάκια που ληστεύουν τον τόπο.
9. Οι κοινωνικές μας ανάγκες μπροστά
Εργασία
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Κατάργηση της ενοικιαζόμενης εργασίας, των «κοινωφελών» προγραμμάτων και των προγραμμάτων μέσω ΕΣΠΑ, και συνολικά των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Έξω οι εργολάβοι και οι ΜΚΟ, που είναι οι σύγχρονες δουλεμπορικές εταιρείες, από τη διαχείριση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών. Όχι στην ανάθεση κοινωνικών υπηρεσιών σε ΚΟΙΝΣΕΠ. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού σε όλες τις θέσεις που καλύπτει σήμερα η «κοινωφελής εργασία», που αποτελούν βασικές κοινωνικές υπηρεσίες. Καμία απόλυση εργαζομένου στους ΟΤΑ, κανένας εργαζόμενος στην εφεδρεία – διαθεσιμότητα. Να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι. Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων. Όχι στη φτηνή, ελαστική, ευέλικτη, μερική, προσωρινή, ανασφάλιστη και χωρίς δικαιώματα εργασία. Ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και επιβολή νέων συλλογικών συμβάσεων εργασίας που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και στις νέες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες βάσει των οποίων μπορούμε να εργαζόμαστε όλοι, με λιγότερες ώρες εργασίας και μεγαλύτερες απολαβές. Αυξήσεις στις συντάξεις, στα επιδόματα ανεργίας, για να έχουμε όλοι αξιοπρεπή διαβίωση. Αυξήσεις στα επιδόματα μητρότητας και στα οικογενειακά επιδόματα. Όχι στην επέκταση του ωραρίου λειτουργίας τις Κυριακές και τις αργίες. Όχι στις «λευκές νύχτες». Όχι στην παραβίαση του 8ωρου και στην εντατικοποίηση. Πάλη ενάντια στην εργοδοτική δεσποτεία και ασυδοσία. Ελευθερία στους χώρους δουλειάς. Προστασία της γυναικείας εργασίας. Διεύρυνση των δικαιωμάτων και προστασία του ρόλου της μητρότητας (εγκυμοσύνη, τοκετό, θηλασμός). Προσλήψεις ανέργων με πλήρη απασχόληση και αμοιβή για τη λειτουργία των κοινωνικών υπηρεσιών, την εκτέλεση των έργων υποδομής και των τεχνικών έργων. Για όλους τους άνεργους επιδόματα ανεργίας για όλο το διάστημα που είναι εκτός εργασίας, δωρεάν πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, συγκοινωνίες, δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες στους δήμους, να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη. Τα χρόνια ανεργίας να προσμετρούνται ως συντάξιμα. Μείωση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση.
Στέγη, ρεύμα και νερό
Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων. Μέριμνα για τη στέγαση όλων των αστέγων. Απαλλοτρίωση κενών και αχρησιμοποίητων κατοικιών και κλειστών ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων με στόχο την άμεση στέγαση των άστεγων. Αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας και των κληροδοτημάτων. Ξενώνες- εστίες για όλους τους φοιτητές, τους αστέγους, πρόσφυγες και μετανάστες. Όχι στην πολλαπλή φορολόγηση της κατοικίας με τα δημοτικά τέλη, δημοτικούς φόρους και Τέλος Ακίνητης Περιουσίας μέσα από το λογαριασμό της ΔΕΗ. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Καμία σκέψη για μετατροπή του σε πηγή εσόδων για τους δήμους. Καμιά κατάσχεση κατοικίας όσων έχουν πάρει δάνειο και έχουν χάσει τη δουλειά τους, είναι απλήρωτοι ή τους έχουν μειώσει μισθό και σύνταξη. Κανένας πλειστηριασμός σπιτιού, γης , μαγαζιού, για χρέη σε δημόσιο, τράπεζες, ΔΕΚΟ και ιδιώτες τοκογλύφους. Κανένα λαϊκό σπίτι στα χέρια κράτους, τραπεζών. Διαγραφή χρεών προς κράτος και τράπεζες των μακροχρόνια ανέργων, χαμηλοσυνταξιούχων και φτωχοποιημένων στρωμάτων. Να καταργηθούν οι ηλεκτρονικές κατασχέσεις μισθών και λαϊκής περιουσίας. Κατάργηση των αυταρχισμού “ιδιώνυμου” Κοντονή που ποινικοποιεί τον αγώνα για την προστασία της λαϊκής κατοικίας και στρώνει το δρόμο για την υφαρπαγή της απο τα αρπακτικά των τραπεζών. Επιδότηση του ενοικίου για όλους τους άνεργους και φτωχούς που δεν έχουν ιδιόκτητη κατοικία.
Να φορολογηθούν γενναία, τα κέρδη και η μεγάλη ακίνητη και κινητή περιουσία και τα είδη πολυτελείας. Όχι στις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις του κεφαλαίου με οποιαδήποτε μορφή (χορηγίες, δωρεές, αλλαγή έδρας, κ.α.). Να υπάρξει άμεση έκτακτη φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου πάνω από 50%.
Επανασύνδεση του ρεύματος σε όλα τα νοικοκυριά μαζί με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ ενάντια στο ξεπούλημα και την ιδιωτικοποίηση της ενέργειας που οδηγεί περισσότερες οικογένειες στο σκοτάδι.
Το νερό είναι δημόσιο κοινωνικό αγαθό, βασικός παράγοντας για τη ζωή και δεν πωλείται ούτε διαχειρίζεται με ανταποδοτικά κριτήρια. Ως τέτοιο πρέπει να βρίσκεται υπό την Δημόσια φροντίδα και προστασία, βασισμένη σε ένα κεντρικό σχεδιασμό που θα αφορά τη διαχείριση και την προστασία των υδάτων, την εξασφάλιση επάρκειας σε ισορροπία με το περιβάλλον, το σπάσιμο των κρίκων οικονομικής εκμετάλλευσης του. Είναι ταυτόχρονα επιτακτική η ανάγκη ανάδειξης νέων μορφών κοινωνικού ελέγχου που θα εκφράζουν και εν τέλει θα επιβάλλουν τη λαϊκή βούληση βάση των κοινωνικών αναγκών, ενάντια σε λογικές «αποφασίζομεν και διατάζομεν». Μορφές, θεσμοί και όργανα λαϊκής πολιτικής σε αντιπαράθεση με τον «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και τους θεσμούς του. Μια διαδικασία που πρέπει να σπάσει το πλαίσιο της ΕΕ, βασικό ενορχηστρωτή των σχεδίων ιδιοποίησης των κοινωνικών αγαθών και του δημόσιου πλούτου. Η πάλη για κοινωνικά αγαθά που σε αρμονία με το περιβάλλον θα αξιοποιούνται για τη βελτίωση των όρων ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας και θα ελέγχονται από την ίδια και όχι από πολυδαίδαλα εταιρικά σχήματα είναι ο μόνος δρόμος για να ηττηθεί το τέρας των ιδιωτικοποιήσεων.
Δε θέλουμε ούτε δήμο – επιχείρηση, ούτε δημοτικές επιχειρήσεις με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ούτε ιδιώτες να διαχειρίζονται προς όφελος τους τα κοινωνικά αγαθά. Παλεύουμε για κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες προσβάσιμα και ελεύθερα σε όλη την κοινωνία. Από αυτή τη σκοπιά θα παλέψουμε ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή ιδιωτικοποίησης της ΔΕΥΑΜΒ για να ξαναγίνει το νερό πραγματικό κοινωνικό αγαθό. Απαιτούμε τη δωρεάν παροχή νερού σε ανέργους, την εγκατάσταση δικτύου δημόσιων βρυσών και τη βελτίωση της ποιότητας του νερού, προκειμένου να σταματήσει η αισχροκέρδεια των εταιριών εμφιάλωσης και εμπορίας νερού.
Παλεύουμε για τη θεμελίωση μιας άλλη κατεύθυνση λειτουργίας των δημόσιων-δημοτικών υπηρεσιών διαχείρισης των υδάτων, με πλήρες και μόνιμο προσωπικό, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο και με τον απαραίτητο σχεδιασμό για την ισορροπία περιβάλλοντος και κοινωνικών αναγκών.
Αγροτιά – Διατροφή
Οι συνεχόμενες αναδιαρθρώσεις στο χώρο της αγροτικής παραγωγής έχουν ως αποτέλεσμα το ραγδαίο ξεκλήρισμα των φτωχών και μικρών αγροτών, αλλά και τον εξαναγκασμό εγκατάλειψης της καλλιέργειας του μικρού κλήρου από χιλιάδες ανθρώπους του μεροκάματου. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκαν μεγάλες αγροτοδιατροφικές επιχειρήσεις στα πρότυπα σύγχρονων τσιφλικιών, στις οποίες εργάζονται μισθωτοί εργαζόμενοι με όρους κολίγων του προηγούμενου αιώνα. Ο κυρίαρχος ρόλος της ΚΑΠ και της ΕΕ, προσανατόλισε και κατεύθυνε τις καλλιέργειες καθώς και τον τρόπο παραγωγής, όχι με βάση τις διατροφικές ανάγκες των ανθρώπων που μένουν σε τούτο τον τόπο, αλλά με βάση τη στρατηγική καπιταλιστική διάρθρωση εντός της ΕΕ. Αποτέλεσμα αυτού δεν αποτελεί μόνο το «πέταμα στα σκουπίδια» της δυνατότητας κάλυψης του μεγαλύτερου ποσοστού των διατροφικών αναγκών του πληθυσμού, αλλά και η καταστροφή φυσικών πόρων (έδαφος, νερό κ.τ.λ.) με καλλιέργειες εξαιρετικά απαιτητικές (βλ. βαμβάκι) για τις κλιματολογικές συνθήκες της χώρας.
Παλεύουμε για την ανατροπή του πλαισίου της ΚΑΠ και της ΕΕ στον πρωτογενή τομέα. Διεκδικούμε την καθιέρωση ενός νέου καλλιεργητικού χάρτη, με πρώτο και κύριο κριτήριο, την παραγωγή υγιών, φτηνών και σε επαρκείς ποσότητες προϊόντων για να τραφεί και να ζήσει ο λαός μας. Μια άλλη παραγωγή βασισμένη στους πρωτοβάθμιους αγροτικούς συνεταιρισμούς με εργατικό έλεγχο και όχι στους «συνεταιρισμούς Α.Ε.» και στους «συν ταιρισμούς κομματικά μαγαζιά». Με ένα ενιαίο δημόσιο φορέα ελέγχου, τυποποίησης και διανομής των αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων που σε συνεργασία με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς θα συμβάλλει στην οριοθέτηση ενός κεντρικού σχεδιασμού για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Με εγγυημένες κατώτερες τιμές για τα αγροτικά προϊόντα. Με προστασία της εγχώριας παραγωγής. Με ένα δημόσιο ΟΓΑ, ενάντια στις συντάξεις πείνας των αγροτών. Για άμεση απόσυρση των φορομπηχτικών νόμων, κατάργηση των χαρατσιών, ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής, έργα υποδομής, δωρεάν επιστημονική επιμόρφωση, πλήρη δημόσια ασφάλιση της παραγωγής, απαλλοτρίωση της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας, άμεση αποζημίωση των καταστροφών. Ισότιμα δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων της υπαίθρου ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος και θρησκεία. Μάχη για τη διατήρηση των «ντόπιων» ποικιλιών κόντρα στην επιδίωξη ελέγχου των σπόρων από μια χούφτα πολυεθνικές, που προσπαθεί να προωθήσει η ΕΕ. Υπεράσπιση των ανεξάρτητων αυτοργανωμένων δικτύων παραγωγής και κατανάλωσης, όχι απο τη σκοπιά αποθέωσης της μικρής παραγωγής και τελικά των ατομικών παραγωγών, αλλά με ενίσχυση των τάσεων συνεργασίας και συλλογικής συγκέντρωσης και διαχείρισης των παραγωγικών μέσων, ως διαδικασία ραγίσματος της αλυσίδα του έλεγχου της παραγωγής και της κατανάλωσης από το μεγάλο αγροτοδιατροφικό σύμπλεγμα. Τελικά μόνο με μία παραγωγή που θα υποτάσσεται στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών και όχι στη λογική της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η καλλιέργεια της γης μπορεί να γίνεται και σε ισορροπία με το φυσικό περιβάλλον.
9. Υγεία και Παιδεία για όλο το λαό
Υγεία-Πρόνοια
Για ένα λαϊκό σύστημα υγείας και πρόνοιας, διεκδικούμε – αγωνιζόμαστε – οφείλουμε να κατακτήσουμε:
1.Εθνικό Σύστημα Υγείας, υψηλής ποιότητας, ανοιχτό και δωρεάν για όλο τον πληθυσμό, ασχέτως ασφαλιστικής κατάστασης, σε όλες της βαθμίδες νοσοκομειακής και εξω-νοσοκομειακής περίθαλψης..
2.Δημόσιες Υπηρεσίες Υγείας υπό τον έλεγχο και την διεύθυνση των ίδιων των εργαζομένων.
3.Κοινωνικό έλεγχο στα νοσοκομεία και όλες τις υπηρεσίας υγείας. Ο έλεγχος αυτός μπορεί να υπάρξει μόνο μετά την κατάργηση του «Καλλικράτη» και του “Κλεισθένη” και όλων των συγκεντρωτικών μορφών τοπικής διοίκησης και την εγκαθίδρυσηλαϊκών, δημοκρατικών θεσμών.
4.Αποκλειστικά δημόσια χρηματοδότηση της περίθαλψης από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση των εργατικών εισφορών για περίθαλψη, αύξηση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων. Γίνεται φανερό ότι μέσα στα πλαίσια της ευρωζώνης δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί η δημόσια χρηματοδότηση του συστήματος υγείας, άλλο τόσο δεν επιτρέπεται ο ελεύθερος σχεδιασμός του συστήματος από την υποταγή στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει την κυριαρχία της αγοράς σε κάθε σφαίρα της οικονομίας.
5.Τομεοποιημένο και ολοκληρωμένο σύστημα περίθαλψης με ισοτιμία για όλες τις περιοχές της χώρας. Απαιτείται ο κεντρικός σχεδιασμός του ΕΣΥ να εξαλείφει τις ανισότητες πρόσβασης μεταξύ των περιφερειών της χώρας. Κάθε περιφέρεια πρέπει να έχει σχετική υγειονομική αυτάρκεια τόσο σε νοσοκομειακές μονάδες, σε ιατρεία, σε μονάδες εντατικής ή υψηλής διαγνωστικής και θεραπευτικής τεχνολογίας όσο και σε πρόληψη και αποκατάσταση όλων των βαθμίδων.
6.Απόλυτο διαχωρισμό δημόσιων και ιδιωτικών μονάδων υγείας. Ούτε 1 ευρώ, ούτε μια δραχμή δημόσιου χρήματος στον ιδιωτικό τομέα. Όλοι οι υγειονομικοί πρέπει να έχουν ελεύθερα την δυνατότητα να ενταχθούν στο ΕΣΥ αν το επιθυμούν. Σήμερα υπάρχουν ιδιωτικές μονάδες υγείας που, λόγω της αποχής του κράτους από τις νέες επενδύσεις στην υγεία, έχουν καταστεί αναγκαίες για την περίθαλψη του πληθυσμού. Διεκδικούμε την επίταξη αυτών των μονάδων από το δημόσιο.
7.Δημόσια βιομηχανία φαρμάκων και υγειονομικών υλικών για την κάλυψη των πραγματικών αναγκών του λαού. Κατάργηση της «εμπορικής κατοχύρωσης και πατέντας» όποτε αυτό είναι αναγκαίο για τις υγειονομικές ανάγκες του κόσμου.
8.Απελευθέρωση της ιατρικής έρευνας και εκπαίδευσης από τα δεσμά των σκοπιμοτήτων της φαρμακοβιομηχανίας και του ιδιωτικού τομέα γενικότερα. Κάθε νοσοκομείο, κάθε δημόσια μονάδα περίθαλψης μπορεί και πρέπει να γίνει κύτταρο παραγωγής ιατρικής γνώσης προς όφελος του λαού. Αυτό απαιτεί υγειονομικούς απερίσπαστους στη δουλειά τους, ισότιμους μεταξύ τους, ριζική βελτίωση των όρων εργασίας και μαζικούς διορισμούς προσωπικού τώρα !
9.Για τον Τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας δεν ζητάμε ένα φιλάνθρωπο στρατό σωτήριας, δεν ζητάμε την ελεημοσύνη για την συντήρηση των αποκλεισμένων κομματιών του πληθυσμού σε διαρκή ένδεια και αποκλεισμό. Διεκδικούμε ένα ενιαίο σύστημα για την εξασφάλιση αξιοπρεπών υλικών όρων διαβίωσης για όλο τον πληθυσμό.
Παιδεία
Η παιδεία δεν αποτελεί εμπόρευμα ή προνόμιο αλλά δικαίωμα όλων. Δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη παιδεία για όλους, χωρίς ταξικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς αποκλεισμούς. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία, όχι πολυμελή τμήματα στα σχολεία, Γυμνάσια και Λύκεια με 20 μαθητές ανά τμήμα. Όχι στο κλείσιμο και στις συγχωνεύσεις σχολείων. Να μην κλείσουν τομείς στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Όχι στο νέο νόμο που μετατρέπει τα σχολεία σε εξεταστήρια που απορρίπτουν τους μαθητές που προέρχονται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τους πετούν έξω από τη γενική παιδεία. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Έλεγχος και συμμετοχή της κοινότητας των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη μορφή της παρεχόμενης γνώσης. Όχι στον κατακερματισμό και στη μοντελοποίηση της παρεχόμενης γνώσης. Όχι στην υποβάθμιση-αποδόμηση και την παράδοση της στους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης και στα οικονομικά συμφέροντα. Όχι στη συγχώνευση – επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί σε κάθε γειτονιά που να καλύπτουν όλα τα παιδιά. Δωρεάν (χωρίς τροφεία) για όλες τις οικογένειες. Κατάλληλες υποδομές και επαρκές προσωπικό με μόνιμη σταθερή σχέση εργασίας, ώστε να τηρείται η αναλογία παιδαγωγών-παιδιών.
Πολιτισμός – Αθλητισμός
Πολιτισμός και αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα. Πρέπει να παρέχονται δωρεάν. Ενίσχυση του δημιουργικού και ερασιτεχνικού χαρακτήρα τους. Δημιουργία χώρων πολιτισμού σε κάθε περιοχή για υποδοχή εκθέσεων, συναυλιών, εκδηλώσεων, φιλοξενίας δραστηριοτήτων των μαζικών φορέων της περιοχής. Εξασφάλιση χώρων για στέκια της νεολαίας. Παροχή υποδομών σε ερασιτεχνικά πολιτιστικά συγκροτήματα. Να σταματήσει το αίσχος της απευθείας χρηματοδότησης – χορηγίας δήμων και περιφερειών αθλητικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που αξιοποιείται για τη δημιουργία σχέσεων εξάρτησης και εξαγοράς με την αστική εξουσία. Υποστήριξη και υποδοχή των διαφορετικών πολιτισμών. Ελεύθερη είσοδο στις αθλητικές εγκαταστάσεις. Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων όπου δεν υπάρχουν. Λειτουργία προγραμμάτων και ομάδων για αθλήματα στους δήμους με δωρεάν συμμετοχή-κατάργηση της εισφοράς όπου υπάρχει. Να δίνονται τα κλειστά και υπαίθρια γήπεδα (ΕΑΚ) για την άθληση όλων των πολιτών. Όχι στα ειδικά καθεστώτα προνομιακής παραχώρησης των ΕΑΚ στις ΠΑΕ, που τα μετατρέπουν σε ιδιόκτητα «μαγαζιά» τους. Εξασφάλιση όλων των αναγκαίων υποδομών για την ασφαλή άσκηση του ερασιτεχνικού-σχολικού αθλητισμού (θέρμανση στα γήπεδα-εξοπλισμός-ξεστό νερό-ιατρική κάλυψη κ.τ.λ.). Συντήρηση των χώρων μαζικού αθλητισμού και πρόσληψη μόνιμου γυμναστικού προσωπικού. Πρόσληψη μόνιμου ιατρικού προσωπικού για κάθε γήπεδο-αθλητική εγκατάσταση και κάθε αγώνα.
10. Περιβάλλον – δημόσιος χώρος
Να προστατευτούν τα δάση, τα άλση, οι χώροι πρασίνου που έχουν απομείνει στον αστικό και περιαστικό ιστό των πόλεων και των παραλιών. Δημιουργία χώρων πρασίνου, ελεύθερων και ανοιχτών σε όλους-ες και να σχεδιασμός της λειτουργίας της πόλης για να εξυπηρετούνται οι κάτοικοι και οι ανάγκες συλλογικής συνεύρεσης και επικοινωνίας. Αύξηση των δαπανών για δημόσιες υποδομές και νέους ελεύθερους δημόσιους χώρους. Καμία πώληση σε εταιρείες και εκμετάλλευση δημόσιου χώρου από το κεφάλαιο. Κατάργηση των διοδίων. Μέτρα ασφαλείας, έλεγχοι και κονδύλια, για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Πάλη ενάντια στα καταδυτικά πάρκα και στις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της θάλασσας και των παραλιών. Καμιά εμπορευματοποίηση της δημόσια γης. Όχι σε επέκταση σχεδίων πόλης προς τα βουνά και τις παραλίες (ακόμα και για λεγόμενους «κοινωφελείς» σκοπούς). Να αποτραπούν χωροταξικές ρυθμίσεις που θέλουν πόλεις-τέρατα για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να μειωθεί ο συντελεστής δόμησης και το ανώτατο επιτρεπόμενο ύψος των οικοδομών. Να καθοριστούν αυστηρές χρήσεις γης. Να σταματήσει το αίσχος της νομιμοποίησης αυθαιρέτων, με πρόνοια για κοινωνική κατοικία. Να εφαρμοστούν κανόνες και σχέδια για την εγκατάσταση των σταθμών εκπομπών (κεραιών) κινητής τηλεφωνίας και τα όρια εκπομπών. Όχι αυθαίρετη τοποθέτησή τους με βάση τις ανάγκες των εταιριών.
Να γίνουν Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων και να τηρούνται οι αποστάσεις εγκατάστασης από τους χώρους που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας (σχολεία, παιδικοί σταθμοί, νοσοκομεία, κατοικίες). Να εφαρμοστεί αυστηρό πλαίσιο λειτουργίας και τακτικοί έλεγχοι για τους ρύπους και τα απόβλητα των εργοστασίων και τη διαχείρισή τους, με στόχο όχι την είσπραξη προστίμων, αλλά την εξαφάνιση των ρύπων. Να σταματήσουν οι μπίζνες της «πράσινης οικονομίας» με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κ.λπ.) που αποβλέπουν στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της ενέργειας, την κερδοφορία των ιδιωτών και καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, προκαλώντας ανεπανόρθωτες ζημιές με τα συνοδά έργα. Όχι στη μεταφορά του κόστους τους στο λαό. Δημόσιες υποδομές στην έρευνα και την εγκατάσταση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε τοπική κλίμακα, με στόχο την ενεργειακή αυτονομία περιοχών και γειτονιών. Να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο. Να καταργηθούν οι νόμοι του fast track. Μέτρα για την προστασία της δημόσιας – δημοτικής περιουσίας από τα ιδιωτικά συμφέροντα, τους διεκδικητές της ιδιοκτησίας της, τους καταπατητές, τους εργολάβους. Καμιά ιδιωτικοποίηση ή εκχώρηση σχολείων, νοσοκομείων, δασών, αρχαιολογικών χώρων. Μέτρα ενάντια στο Airbnb. Να διατηρηθεί ο ιστορικός-πολιτιστικός χαρακτήρας των περιοχών. Να σταματήσουν τα έργα βιτρίνας που εξυπηρετούν σχέσεις με το ιδιωτικό κεφάλαιο.
Σιδηρόδρομοι
Η ιδιωτικοποίηση του τρένου θα δημιουργήσει ένα περιβάλλον υποβαθμισμένων υπηρεσιών, άγρια εκμεταλλευτικών εργασιακών σχέσεων και μια παρασιτική κερδοφορία των μονοπωλίων, που δε θα επηρεάσει απλά τις μεταφορές και τις μετακινήσεις της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά ένα σύνολο κοινωνικών συνηθειών και αναγκών. Από αυτή την άποψη η μάχη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων και συνολικά η μάχη για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας δεν αποτελεί έναν στενά προσδιορισμένο συνδικαλιστικό αγώνα των εργαζόμενων αυτών των υπηρεσιών, αλλά μια πρώτης κλίμακας αναμέτρηση για το σύνολο των εργαζομένων. Στόχος δεν είναι η επαναφορά ή η αγιοποίηση του προϋπάρχοντος καθεστώτος ασυδοσίας και κυριαρχίας των εργολάβων. Στόχος μας είναι η δημιουργία ενός ενιαίου δημόσιου σιδηροδρόμου, χωρίς εταιρίες και διευθύνοντες συμβούλους, με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο που θα καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες για ασφαλείς και οικονομικές μετακινήσεις, μεταφορές, αναψυχή και επικοινωνία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα μόνιμη, σταθερή και αξιοπρεπή εργασία σε χιλιάδες εργαζόμενους. Παλεύουμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΕΣΣΤΥ και απαιτούμε την επανακρατικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
11. Καύση σκουπιδιών, νέες μορφές εκμετάλλευσης και επιδείνωσης της τγείας του πληθυσμού
Παλεύουμε αταλάντευτα για την απαγόρευση καύσης σκουπιδιών σε οποιαδήποτε εργοστασιακή μονάδα και ανεξαρτήτως προϋποθέσεων. Παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός κινήματος που θα υπονομεύσει τους σχεδιασμούς της λεγόμενης “κυκλικής οικονομίας” και τελικά θα αμφισβητήσει από τη βάση του το τερατούργημα της “ανάπτυξης” που στήνουν.
Αρνούμαστε να εκχωρήσουμε το δικαίωμα της επιβίωσής μας στα συμφέροντα μιας πολυεθνικής επιχείρησης. Το «φιλικό» περιβάλλον της “ασφαλούς επένδυσης” είναι που πρέπει να διαταράξουμε. Να δημιουργηθούν στην πόλη συνθήκες πολέμου εναντίον της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των τοπικών πολιτικών παραγόντων. Απαιτούμε να λειτουργούν όλα τα εργοστάσια κάτω από ουσιαστικό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο! Για να μπορεί να υπάρχει παραγωγή σε ισορροπία με το περιβάλλον, τις ανθρώπινες ανάγκες σε επίπεδο εργασίας και την ποιότητα ζωής, δεν γίνεται τον έλεγχο να τον έχουν στα χέρια τους οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Η εθνικοποίηση του εργοστασίου της ΑΓΕΤ κάτω από εργατικό έλεγχο, για να επανακαθοριστεί το πλαίσιο και η μορφή της λειτουργίας της αποτελεί στόχο πάλης που ενοποιεί όλα τα επίπεδα διεκδίκησης.
Καμία παραγωγική μονάδα δεν σέβεται το περιβάλλον και την ανθρώπινη εργασία, αν δεν υπηρετεί ένα κοινωνικό ρόλο, ενάντια στο ατομικό και ιδιωτικό, δηλ. ενάντια στην ανταγωνιστικότητα και το καπιταλιστικό κέρδος. Το μόνο που μπορεί να πετύχει τη διατήρηση και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με αξιοπρεπείς όρους δουλειάς και με σεβασμό στο περιβάλλον και τη δημόσια υγεία είναι η αλλαγή της θέσης των εργαζόμενων μέσα στην παραγωγή και η δημόσια-κοινωνική ιδιοκτησία.
Απαιτούμε την άμεση μετεγκατάσταση των διαδικασιών παραγωγής τσιμέντου, που επιβαρύνει διαρκώς τη ζωή των ανθρώπων της πόλης μας επί χρόνια, μακριά από αστικό περιβάλλον και την υπαγωγή αυτής στις ανάγκες ενός εθνικού σχεδιασμού και όχι στις χρηματιστηριακές ανάγκες των μονοπώλιον. Παλεύουμε οι εγκαταστάσεις της Αγριάς να κρατικοποιηθούν και να αξιοποιηθούν για άλλες παραγωγικές, κοινωνικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.
Ουσιαστικός δημόσιος και κοινωνικός χαρακτήρας της διαχείρισης των ΑΣΑ (αστικά στερεά απόβλητα), με άμεση εθνικοποίηση των υπαρχόντων ιδιωτικών δομών, ενάντια σε κάθε μορφή προωθούμενης ιδιωτικοποίησης λειτουργιών. Όχι στην επιχειρηματική αξιοποίηση/ιδιωτικοποίηση, όχι στην προσπάθεια να συγκροτήσουν με οπουδήποτε μορφή ΣΔΙΤ κ.α.. Ναι στη δημόσια κοινωνική λειτουργία-όχι στο κράτος υπηρέτη ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Καμιά εμπλοκή του ιδιωτικού κεφαλαίου στην αποκομιδή μεταφορά και διάθεση των απορριμμάτων. Πέρασμα στο Δημόσιο όλων των συστημάτων ανακύκλωσης. Δημιουργία ενός ενιαίου δημόσιου φορέα ανακύκλωσης. Απαγόρευση της καύσης σκουπιδιών. Ανατροπή του σχεδιασμού δημιουργίας εργοστασίου επεξεργασίας SRF και RDF στο Βόλο και σε άλλες πόλεις.
Επανασχεδιασμός για τη συλλογή, τη διαχείριση και τη διάθεση/απόθεση των απορριμμάτων, που θα ξεκινά από το να μην παράγεται και απορρίπτεται μεγάλη ποσότητα άχρηστων συσκευασιών. Κατάργηση της τυποποίησης βασικών αγροτικών προϊόντων που δημιουργούν τόνους σκουπιδιών για την εξυπηρέτηση του ανταγωνισμού του αγροτοδιατροφικού κεφαλαίου. Διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, κομποστοποίηση, επαναχρησιμοποίηση για την αποτελεσματική μείωση των απορριμμάτων και την εξοικονόμηση φυσικών και ενεργειακών πόρων.
Μεταφορά του κόστους διαχείρισης μεσοπρόθεσμα στους έχοντες, στους καπιταλιστές και το κεφάλαιο συνολικά, ως βασικούς υπεύθυνους και δημιουργούς του προβλήματος. Κατάργηση των ανταποδοτικών τελών για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Ουσιαστική συμμέτοχη των πολιτών και των συλλογικοτήτων στη λήψη των αποφάσεων για τα απορρίμματα, δημοκρατικός κοινωνικός έλεγχος όλων των αποφάσεων από τα κινήματα, τις συλλογικότητες και τους κατοίκους κάθε τόπου. Προάσπιση των εργασιακών σχέσεων, των συνθηκών εργασίας υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων σε όλο τα φάσμα της διαχείρισης των ΑΣΑ. Προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών.
Να ανατραπεί ο υπάρχον περιφερειακός σχεδιασμός διαχείρισης απορριμμάτων (ΠΕΣΔΑ). Διαμόρφωση νέου πανθεσσαλικού σχεδιασμού που θα υπακούει στις προαναφερθείσες γενικές κατευθύνσεις.
12. Δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες
Παλεύουμε για τη δημοκρατία του εργαζόμενου λαού και την ελευθερία του στον τόπο που ζει. Τη συνολική απελευθέρωση από τα δεσμά του απολυταρχισμού του κεφαλαίου. Ενάντια στο φασισμό και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, για τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα της εποχής μας. Όχι στην ποινική απαγόρευση απεργιών. Δημοκρατία στους δρόμους, ελευθερία στη διαδήλωση και σε κάθε μορφή πάλης του μαζικού κινήματος, άσυλο στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Ενάντια στην αστυνομική και κρατική καταστολή. Διάλυση των κατασταλτικών μηχανισμών ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ.
Συλλογική και δημοκρατικά οργανωμένη λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τη φασιστική τρομοκρατία για να νικήσουν οι μαζικοί αγώνες, για να επιβληθούν οι δίκαιες διεκδικήσεις τους, για να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι και να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Πλήρη εργασιακά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα, φύλο και σεξουαλική προτίμηση. Δικαίωμα συμμετοχής στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για τους μόνιμα εγκατεστημένους μετανάστες. Δικαίωμα ιθαγένειας για τα παιδιά των μεταναστών. Κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, κάθε φράχτη στα σύνορα, εκδίωξη της FRONTEX.
Νομιμοποίηση των μεταναστών. Πολιτικό άσυλο στους πρόσφυγες – θύματα του ιμπεριαλισμού, των πολέμων, των δικτατοριών και των καταστροφών. Όχι περιορισμούς σε χορήγηση επαγγελματικών αδειών και στην επιπλέον χρηματική εγγύηση για τους μετανάστες και μειονότητες. Καταβολή όλων των επιδομάτων, οικογενειακών και προνοιακών στους μετανάστες χωρίς αποκλεισμούς.
Σεβασμός στις διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτισμικές παραδόσεις. Ένταξη των προσφύγων και των μεταναστών στην κοινωνική ζωή των πόλεων με τη δημιουργία κατάλληλα διαμορφωμένων δομών, ελεύθερη πρόσβαση των παιδιών τους στα σχολεία και τους παιδικούς σταθμούς. Όχι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Προσλήψεις διερμηνέων στους Δήμους και τις περιφέρειες. Υπεράσπιση και διεύρυνση των νομικών, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων όσων υφίστανται διακρίσεις λόγω φύλου ή σεξουαλικού προσανατολισμού.
Αποκάλυψη του ρόλου όλων των φασιστικών ομάδων και της Χ.Α. ως συστημική δύναμη, της εγκληματικής δράσης τους, των διαπλοκών τους με το κεφάλαιο, της στήριξης τους από το πολιτικό σύστημα και της ύπαρξης θυλάκων τους στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Απόκρουση της ρατσιστικής, ξενοφοβικής, εθνικιστικής προπαγάνδας τους. Απομόνωση της παρουσίας τους. Με μαζικούς αγώνες αντιπαρατασσόμαστε στη φασιστική απειλή και με λαϊκή δράση προστατεύουμε και περιφρουρούμε όσους απειλούνται από τις φασιστικές επιθέσεις.
Απαιτούμε να αποκαλυφτούν και να τιμωρηθούν όσοι διέπραξαν ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις. Να σταματήσει η κάλυψη, η παροχή ασυλίας και η μιντιακή προβολή των εγκληματικών συμμοριών. Να σταματήσει η κυβερνητική προπαγάνδα του ρατσισμού, του εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της αντιμεταναστευτικής υστερίας που στρώνει το χαλί για την άνοδο της επιρροής και δράσης της Χρυσής Αυγής και των άλλων ναζιστικών συμμοριών.
13. Εθνικισμός, φασισμός, πόλεμος
Ο σχεδιασμός για τη δημιουργία νέων και την επέκταση των υφιστάμενων βάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, συμπεριλαμβανομένου και εκείνων σε Λάρισα και Σταφανοβίκειο, συνιστά επιλογή κλιμάκωσης των πολεμικών σχεδιασμών. Τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που συγκρούονται στην περιοχή μας και η τροφοδότηση των εθνικισμών μέσω της πρόσδεσης στον ένα ή στον άλλο αντιμαχόμενο καπιταλιστικό πόλο αποτελούν μια διαρκή απειλή για την ειρήνη και το μέλλον των εργαζομένων. Οι διαρκείς πόλεμοι και οι νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η στρατιωτική διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος, η εντεινόμενη πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους, το πλέγμα άμυνας και ασφάλειας που περιχαρακώνει πλέον κάθε αγωνίστρια και αγωνιστή δεν μπορούν να μείνουν αναπάντητα.
Ανατροπή των πολεμικών προετοιμασιών των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στην οικοδόμηση επιθετικών δογμάτων ενάντια στους λαούς που τους αντιμετωπίζει ως εχθρούς. Έξω από ΝΑΤΟ και Ε.Ε, ΟΧΙ στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Μαζικό διεθνιστικό κίνημα για την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες των λαών στη περιοχή μας και όλο τον κόσμο. Οικοδόμηση κοινών όρων ζωής των ντόπιων με τους πρόσφυγες. Όχι στη γκετοποίηση. Κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Κλείσιμο του στρατηγείου Λάρισας. Να σταματήσουν τώρα οι κοινές ασκήσεις της 32ης ταξιαρχίας πεζοναυτών με αμερικάνικα και ΝΑΤΟικά στρατεύματα. Καμία σκέψη για μετατροπή του στρατοπέδου “Γεωργούλα” σε μόνιμη αμερικάνική – ΝΑΤΟική βάση. Μπλόκο στην αναβάθμιση του Στεφανοβικείου σε βάση ελικοπτέρων ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Άμεση μείωση των στρατιωτικών δαπανών.
Καμία άσκηση, πολυεθνική ή εθνική, διαχείρισης εξεγέρσεων, καταστολής πλήθους, εσωτερικής ασφάλειας, ανακατάληψης κτιρίων και εργοστασίων και κοινές επιχειρήσεις στρατού-αστυνομίας.
Διεθνιστική ενότητα και κοινό αντιπολεμικό-εργατικό κίνημα σε Ελλάδα και Τουρκία για την αποτροπή του πολέμου. Μπλοκάρισμα της μηχανής του πολέμου στις δύο όχθες του Αιγαίου και στα Βαλκάνια.
Η δημοτική κίνηση που δημιουργείται είναι τμήμα της μαχόμενης εργατικής τάξης κι όλων των καταπιεσμένων. Αγωνίζεται ΕΝΑΝΤΙΑ στα μνημόνια και την κοινωνική καταστροφή, στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε κάθε μορφή καταπίεσης, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα μέχρι να ανοιχτεί ο δρόμος της καθολικής ανθρώπινης χειραφέτησης. Είναι ανοιχτή σε όλους όσους θέλουν να αγωνιστούν, εκτός από ρατσιστές, εθνικιστές και φασίστες.
26/1/2019
Η επιτροπή προγράμματος για μια αριστερή, αντιδιαχειριστική, αντικαπιταλιστική κίνησης-σχήματος
