Ανακοίνωση της Αριστερής Παρέμβασης στη Θεσσαλία για το κλείσιμο του εργοστασίου της coca cola

Δελτίο τύπου

Μια ακόμη πικρή γουλιά από την coca cola

Στο περιφερειακό συμβούλιο της Παρασκευής 13 Νοέμβρη, η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία έφερε για συζήτηση το ζήτημα του κλεισίματος του εργοστασίου της Coca Cola στο Βόλο και τη μεταφορά της παραγωγής στο εργοστάσιο του Σχηματαρίου. Το κλείσιμο του εργοστασίου δεν αποτελεί ούτε «επένδυση» όπως το βαφτίζει ο πολυεθνικός κολοσσός και μια σειρά ΜΜΕ της περιοχής που έσπευσαν να αναπαράγουν το εν λόγω μύθευμα, ούτε απόρροια της κακής οικονομικής θέσης της εταιρίας. Εξάλλου μιλάμε για την 3Ε που καταγράφει κέρδη 1 εκατομμυρίου το μήνα! Μιλάμε όμως και για την ίδια εταιρία που μέσα σε διάστημα ελάχιστων χρόνων έκλεισε τα εργοστάσια της Πάτρας και της Θεσσαλονίκης και τώρα ετοιμάζεται να κλείσει και εκείνο του Βόλου. Αν δούμε δε και τη συνολική εικόνα που διαμορφώνεται σε μια σειρά εργοστασίων του Βόλου (ΒΙΣ, ΙΜΑΝΤΑΣ, ΒΕΜΕΚΕΠ κ.τ.λ.) θα δούμε πως η αναδιάρθρωση που επιχειρεί η εργοδοσία στην παραγωγή έχει στρατηγικό χαρακτήρα. Στόχος είναι η συμπίεση μέσω μιας σειράς εκβιασμών (και κυρίως του κλεισίματος των μονάδων), των εργατικών δικαιωμάτων σε επίπεδο δημιουργίας συνθηκών εργασιακής γαλέρας. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο πως η ίδια η Coca Cola εδώ και καιρό έχει «δήξει το δρόμο» της έντασης της εργασιακής εκμετάλλευσης με την εκτεταμένη απασχόληση εργολαβικών εργαζόμενων (όπως επίσης και μια σειρά πολλών άλλων εργοστάσιων του Βόλου). Η περιβόητη «ανάπτυξη» και «ανταγωνιστικότητα» που επικαλούνται όλοι οι εκφραστές της αστικής πολιτικής έχει στα θεμέλια της την κινεζοποίηση των όρων εργασίας, αλλά και γενικότερα τη δημιουργία ζωνών που ταυτόχρονα θα αποτελούν «επενδυτικούς παραδείσους» για τα αφεντικά (ανύπαρκτη φορολογία, τσάμπα ρεύμα, πρώτες ύλες σε εξευτελιστικές τιμές κτλ) και εργασιακά κολαστήρια για την εργαζόμενη πλειοψηφία. Σημείο δε αυτού του νέου μαραθώνιου κερδοφορίας για το κεφάλαιο είναι και η καταστροφή μέρους του παραγωγικού του ιστού προκειμένου μέσω της εργασιακής εκμετάλλευσης να εκτοξεύσει στο υπερδιπλάσιο την παραγωγικότητα στις παραγωγικές μονάδες που θα επιλέξει να διατηρήσει σε λειτουργία.

Έτσι περιέγραψε η Αριστερή Παρέμβαση στο περιφερειακό συμβούλιο, την πραγματικότητα που διαμορφώνει η εργοδοτική ασυδοσία, αλλά και το φιλικό για τα κέρδη της περιβάλλον που διαμόρφωσαν χρόνια τώρα μεθοδικά όλες οι κυβερνήσεις και οι κατευθύνσεις της ΕΕ. Ένα περιφερειακό συμβούλιο, που η πλειοψηφία  του καθώς και ο ίδιος ο περιφερειάρχης κ. Αγοραστός, διακατέχονταν από την εξής αντίφαση: αγωνία για τους εργαζόμενους που πετιούνται στο δρόμο, αλλά και ταυτόχρονα δημιουργία ενός περιβάλλοντος που να ανθίσει η καπιταλιστική κερδοφορία και μια εμμονή να παρθούν τα αναγκαία μέτρα για την προσέλκυση επενδύσεων. Είναι μια λογική που βάζει στο ίδιο τσουβάλι εργαζόμενους και εργοδοσία για να βγάλει πάντα νικητές τελικά τους δεύτερους. Είναι η λογική που επιβλήθηκε μέσα από τα μνημόνια και τελικά εκτόξευσε την ανεργία και την εκμετάλλευση στους «τυχερούς» που ακόμα έχουν εργασία στα ύψη. Είναι εν τέλει η λογική που δυστυχώς επικράτησε σε ένα μεγάλο μέρος του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος (όπως αυτό εκφράζεται από τη ΓΣΕΕ), μετατρέποντας το σε κατοικίδιο της εργοδοσίας. Δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη λοιπόν δε χωράνε. Ή με το κεφάλαιο και την κερδοφορία του ή με τους εργαζόμενους και την ανάγκη για εργασία με δικαιώματα.

Για την Αριστερή Παρέμβαση τα εργοστάσια και ότι αυτά παράγουν δεν αποτελεί ιδιοκτησία των πολυεθνικών ομίλων, αλλά προϊόν της εργασίας των εργαζομένων τους. Από αυτή τη σκοπιά θέσαμε και στο περιφερειακό συμβούλιο πως πέρα από την εξάντληση των μέσων για να πάρει πίσω η εταιρία την κανιβαλική της απόφαση, το πρώτο που πρέπει να απαιτηθεί είναι η απαγόρευση στην εταιρία να αποσύρει τα μηχανήματα της από το εργοστάσιο του Βόλου. Μέσα στο κλίμα εκβιασμών που στήνει εξάλλου η εργοδοσία σε μια σειρά εργασιακών χώρων μοναδική απάντηση μπορεί να είναι μόνο η εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των εργοστασίων που κλείνουν και κατ΄ επέκταση όλων των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και η διαχείριση τους από τους ίδιους τους εργαζόμενούς τους. Στη μάχη της εργατικής τάξης με την εργοδοσία δεν γίνεται να βρεθούν και οι δύο πλευρές ικανοποιημένες. Κάποιος πρέπει να χάσει. Και για να ζήσουμε πρέπει να χάσει κέρδη, ιδιοκτησία και εξουσία η εργοδοσία και το κεφάλαιο.

Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία – Ανταρσία για την Ανατροπή