Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας για την απεργία της 12ης Νοέμβρη

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ-ΣΥΛΛΟΓΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ ΣΤΙΣ 10:00 ΣΤΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ

Μετά από 6 περίπου χρόνια μιας βάρβαρης επίθεσης στον κόσμο της δουλειάς και τη νεολαία, που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε από όλες τις κυβερνητικές εκδοχές, την ΕΕ, τους μηχανισμούς της και την εργοδοσία, είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ πως το νέο κανιβαλικό περιβάλλον που χτίζει ο καπιταλισμός για κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής ήρθε για να μείνει. Καταρρέουν από την ίδια την πραγματικότητα τα παραμύθια περί «προσωρινών μέτρων», περί «διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων», περί «δίκαιης κατανομής των βαρών», περί «τεμπέληδων δημόσιων υπαλλήλων» και μια σειρά «σοφιστείες» που πρόβαλε τα τελευταία χρόνια η κυρίαρχη πολιτική για να θεμελιώσει το νέο της οικοδόμημα. Το 3^ο μνημόνιο και η ακατάπαυστη προώθηση μέτρων που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποτελούν την προσπάθεια ολοκλήρωσης του νέου μοντέλου εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και συνολικά του κοινωνικού πλούτου που θα στείλει στην κρεατομηχανή όλα τα λαϊκά στρώματα προκειμένου να διασωθούν οι τράπεζες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, δηλαδή ο ίδιος ο καπιταλισμός.

Αυτό είναι το μοντέλο που απαιτεί την μετατροπή της κοινωνικής ασφάλισης από συλλογικό δικαίωμα σε ατομική υποχρέωση ή πολυτέλεια. Αυτό είναι το μοντέλο που επιβάλλει την κυριαρχία των ελαστικών σχέσεων εργασίας, των πεντάμηνων σκλαβοπάζαρων, τις ατομικές συμβάσεις, την αλητεία των εργολάβων στα εργοστάσια και την υποταγή στην εργοδοτική ασυδοσία. Αυτό είναι το μοντέλο που προϋποθέτει το πέρασμα όλου του κοινωνικού πλούτου, των φυσικών πόρων, της ενέργειας και των υποδομών στα χέρια του κεφαλαίου με την άμεση ιδιωτικοποίηση όλων των υπολειμμάτων της δημόσιας περιουσίας. Αυτό είναι τελικά το μοντέλο που θα στείλει στα αζήτητα της ανεργίας την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων και των φτωχών και μεσαίων αγροτών. Αυτό το κοινωνικό τερατούργημα δε θεμελιώνεται λοιπόν γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση (όπως μας «πιπίλισαν» χρόνια τώρα τα αυτιά), αλλά γιατί αυτή είναι η μόνη λύση που μπορεί να εγγυηθεί τη συνέχεια ύπαρξης του συστήματος τους και την άνοδο των δεικτών κερδοφορίας τους.

Σε αυτή την κομβική για τη ζωή μας περίοδο υπάρχουν 3 δρόμοι. Ο ένας είναι η υποταγή στην κυβερνητική πολιτική. Να «φάμε αμάσητο» δηλαδή το παραμύθι των «διαπραγματεύσεων» την ώρα που θα ξεπουλάνε με δόξα και τιμή το σπίτι μας και τη ζωή μας στα χρηματιστήρια της δύσης και της ανατολής. Να γίνουμε τα υπάκουα κατοικίδια των Βρυξελλών που θα εκλιπαρούν για κανένα ΕΣΠΑ, την ίδια ώρα που θα πληρώνουμε δίχως άχνα το χρέος τους, τις τράπεζές τους και τις επενδύσεις τους. Ο άλλος δρόμος είναι να αναθέσουμε τις ελπίδες μας στους κατ επίφαση «αγώνες» του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και των παρατάξεων των πρώην και νυν κυβερνώντων. Εκείνων που βιάζονταν να βροντοφωνάξουν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα και να τεθούν στο ίδιο μετερίζι με την εργοδοσία. Εκείνων που μέσω του ΕΚΒ και των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, επιμένουν να εγκλωβίζουν τους απεργούς της ΒΙΣ σε έναν κλαδικό αγώνα, αρνούμενοι να του δώσουν πλατύ κοινωνικό χαρακτήρα συνολικής μάχης απέναντι σε εργοδοσία, κυβέρνηση και ΕΕ και υπονομεύουν κάθε προσπάθεια ακηδεμόνευτου συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, μόνο και μόνο για να διατηρούν το ρόλο του «κοινωνικού εταίρου» στο τεράστιο σκλαβοπάζαρο που έχει στηθεί μέσα στην εργατική τάξη με κύρια απειλή την ανεργία. Είναι και οι δύο δρόμοι ήττας και νομιμοποίησης του κοινωνικού σφαγείου.

Ο τρίτος δρόμος είναι εκείνος της αναγνώρισης πως μπροστά μας έχουμε μια βαθιά ταξική μάχη. Μια μάχη που δε χωρά συμβιβασμούς με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Μια μάχη που για να κερδηθεί χρειάζεται μια ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος που να θέτει τους εξής στόχους: 1. Την ήττα της πολιτικής κυβέρνησης, ΕΕ, αφεντικών ως βασικό όρο για να υπάρξουν κατακτήσεις για την εργαζόμενη πλειοψηφία. 2. Το συνολικό μετασχηματισμό του εργατικού και λαϊκού κινήματος προκειμένου να εκφράζονται συλλογικά και αγωνιστικά μαζί με τους εργαζόμενους του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όλοι εκείνοι που το σημερινό συνδικαλιστικό κίνημα τους αντιμετωπίζει ως «αόρατους». Τους άνεργους, τους υποαπασχολούμενους, τους μετανάστες, τους εργαζόμενους των νέων εργασιακών σχέσεων. 3. Την επιδίωξη ενός βαθέως ρήγματος στην καπιταλιστική στρατηγική προκειμένου να αποκτήσει σάρκα και οστά για την κοινωνική πλειοψηφία μια προοπτική χωρίς ΕΕ, ευρώ, χρέος και μνημόνια. Για να κερδίσουμε τις μάχες της επόμενης ημέρας είναι ρεαλιστική και αναγκαία η δυνατότητα για τη συγκρότηση ενός μετώπου ρήξης και ανατροπής που θα ενοποιήσει πολιτικά και κοινωνικά τον αγώνα των φτωχομεσαίων αγροτών, τις απεργιακές μάχες, την πάλη της άνεργης νεολαίας για ζωή και για δουλειά, σε ένα αγωνιστικό τσουνάμι που θα τσακίσει την κυβερνητική πολιτική.  Βάσει αυτής της κατεύθυνσης η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας στηρίζει την ανεξάρτητη απεργιακή προσυγκέντρωση την Πέμπτη στις 10:00 το πρωί στο Ταχυδρομείο (Αγ. Νικολάου και Δημητριάδος) που οργανώνουν συνδικαλιστικές κινήσεις και παρεμβάσεις, αγωνιστές του εργατικού και λαϊκού κινήματος, φοιτητικοί σύλλογοι και άνεργοι.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας