Ανακοινωση για την εισαγγελική παρέμαση στον αγώνα των συμβασιούχων στην "κοινωφελή εργασία"

ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΗ Η ΑΠΛΗΡΩΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΣΤΗΝ «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ ΕΡΓΑΣΙΑ»

Την προηγούμενη Πέμπτη 21/03 ένας ακόμη απλήρωτος κλάδος εργαζομένων, οι συμβασιούχοι που εργάζονται στα λεγόμενα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», βγήκαν στο δρόμο για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα 2,5 περίπου μηνών. Γιατί σήμερα η σύγχρονη χούντα  της κυβέρνησης και της ΕΕ, δεν καταργεί απλά το δικαίωμα στην εργασία με την εκτίναξη της ανεργίας σε ποσοστά που αγγίζουν το ¼ και πλέον του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, αλλά προσπαθεί να καταργήσει και την υποχρέωση του οποιουδήποτε εργοδότη να πληρώνει τους «τυχερούς» που ακόμη βρίσκουν μια θέση εργασίας. Για το αυτονόητο δικαίωμά τους να πληρώνονται στην ώρα τους λοιπόν, οι συμβασιούχοι των εν λόγο προγραμμάτων αποφάσισαν να κάνουν κατάληψη σε εισπρακτικές υπηρεσίες του Δήμου, τη ΔΕΥΑΜΒ και τη Δημοτική Αστυνομία, ως μέσο πίεσης τόσο στον εργοδότη τους που είναι το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ και το ΕΚΒ, όσο και στο τοπικό και κεντρικό κράτος.   

Σύμφωνα όμως με τον εισαγγελέα Βόλου ήταν παράνομοι(!), μιας και έσπευσε με παρέμβασή του να εκβιάσει τους συμβασιούχους, πως αν δεν ανοίξουν οι υπό κατάληψη υπηρεσίες μέσα στα όρια μιας διορίας που έδωσε, θα γίνει επέμβαση της αστυνομίας. Παράνομοι λοιπόν οι αγώνες των εργαζομένων και νόμιμη η απλήρωτη εργασία, η καταπάτηση οποιουδήποτε εργατικού δικαιώματος και  η μεθοδευμένη μετατροπή του κόσμου της εργασίας σε σύγχρονους δούλους. Αλήθεια ή υπεξαίρεση καταθέσεων με το μοντέλο Κύπρου είναι νόμιμη;

Η εισαγγελική παρέμβαση δεν είχε στόχο της μόνο τον αγώνα των συμβασιούχων. Ήταν ένα ακόμη μήνυμα στη θιγόμενη πλειοψηφία «να κάτσει στα αυγά της». Την επιβεβαίωση αυτή εξάλλου την έδωσε ο ίδιος ο επικεφαλής της αστυνομίας που βρέθηκε εκείνη τη μέρα στη ΔΕΥΑΜΒ, με τη δήλωση τους πως «αν ο καθένας που έχει πρόβλημα κλείνει και  από ένα δημόσιο κτήριο τότε τι θα γίνει…» .  Θα γίνει ακριβώς αυτό που φοβούνται τόσο οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί, όσο και το σύνολο των εκφραστών των μνημονίων. Ένας λαϊκός ξεσηκωμός που αυτή τη στιγμή αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από το βάλτο στον οποίο έχουν ρίξει τη θιγόμενη πλειοψηφία.

Είναι εξίσου ξεκάθαρο πως η παρέμβαση του εισαγγελέα στον αγώνα των συμβασιούχων αποτελεί πολιτική μεθόδευση του τοπικού και κεντρικού κυβερνητικού μηχανισμού. Από τη μία γιατί η γραμμή της «μηδενικής ανοχής» στους αγώνες του λαού αποτελεί το κύριο δόγμα της κυβέρνησης, το οποίο δίνει τον τόνο για την καταστολή κάθε εργατικού σκιρτήματος. Από την άλλη η στάση του κ. Λ. Μαυρογιάννη εκλεγμένου στο Δήμο με το συνδυασμό του κ. Σκοτινιότη, ο οποίος έσπευσε να ενημερώσει επιτακτικά τους συμβασιούχους πως «η ΔΕΥΑΜΒ θα ανοίξει», δεν αποτελεί τίποτε άλλο από την εν λευκό παρότρυνση και συναίνεση της δημοτικής αρχής στην καταστολή του αγώνα των συμβασιούχων. Το μόνο λοιπόν που δεν έκανε ο Δήμος ήταν να διατάξει τις αστυνομικές δυνάμεις να συλλάβουν και να ξυλοκοπήσουν ως είθισται, τους εργαζόμενους που πάλευαν για τα δίκια τους. Οι μεγαλύτεροι δήμιοι του λαού έχουν πάντα καθαρά χέρια, απλά και μόνο γιατί άλλοι κάνουν τη βρόμική δουλειά. Έτσι εξάλλου συμβαίνει και με τη μαφία. Ο Δον Κορλεόνε ποτέ δε λέρωσε τα χέρια του…

Τα συμπεράσματα απλά. Οι «κύριοι» που μας «χτυπάν φιλικά την πλάτη» προτρέποντάς μας ουσιαστικά σε μια αναμονή που το μόνο που θα διαιωνίσει και θα επιδεινώσει είναι την κατάσταση εξαθλίωσης που ζει αυτή τη στιγμή ο λαός, σίγουρα δεν είναι μαζί μας και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διατηρήσουν τις σχέσεις εξουσίας-εξουσιαζόμενων εις βάρος προφανώς των δεύτερων. Το ότι ακόμα και σε ένα υποτυπώδη αγώνα μερικών εργαζομένων επιστρατεύουν όλο το κατασταλτικό τους οπλοστάσιο όμως, αποδεικνύει ότι οι αγώνες τους «πονάνε» και όσο και να θέλουν να μας πείσουν πως «δεν βγάζουν πουθενά» επιβεβαιώνεται πως αποτελούν τον μόνο δρόμο για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο. Έναν κόσμο που για να κατακτηθεί χρειάζεται μια σκληρή και διαρκή μάχη ενάντια σε όλους όσους μας έφεραν εδώ. Μια μάχη που πρέπει να τη δώσουμε όλοι ενιαία και όχι αποσπασματικά και εγκλωβισμένοι στον κλάδο μας. Γιατί ή θα νικήσουμε όλοι μαζί ή θα ζήσουμε μόνοι μας στη μιζέρια του σύγχρονου κανιβαλικού καπιταλισμού.  Μια μάχη που δε θα ζητιανεύει τα ψίχουλα από το τραπέζι των ισχυρών, αλλά θα απαιτεί το καρβέλι του κοινωνικού πλούτου να μοιραστεί δίκαια σε αυτούς που το παράγουν.

Μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας που εργάζονται στην «κοινωφελή εργασία»

29/03/2013