Όλοι στον αγώνα ενάντια σε κυβέρνηση, ΕΕ και εργοδοσία
Όλοι στην απεργία στις 14/12
Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση στις 10:00 στο
Ταχυδρομείο (Δημητριάδος και Αγ. Νικολάου)
Το
σχέδιο της “παραγωγικής ανασυγκρότησης” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε
πλήρη εξέλιξη. Το τιμόνι του ΣΕΒ το αναλαμβάνει ο Μυτιληναίος που πριν λίγο
καιρό ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας
εξυμνούσε ως εκπρόσωπο του “υγιούς επιχειρηματικού κόσμου” και πυλώνα της
“εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης”. Οι “στρατηγικές επενδύσεις” παγιώνονται
με τη Lafarge να λύνει
το ενεργειακό της πρόβλημα με την κυβερνητική κατεύθυνση για την καύση
σκουπιδιών, την El Dorado
να αντιμετωπίζει σαν τσιφλίκι της τη Χαλκιδική, την ιταλική Ferrovie να αγοράζει την ΤΡΕΝΟΣΕ και μια
σειρά ιδιωτικοποιήσεων να έχουν ήδη κλείσει για την επόμενη περίοδο. Όσο για
το “ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον”, η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία
που προωθεί η κυβερνητική συμμορία, φαντάζει ως ένα συμβόλαιο θανάτου για τα
εργατικά δικαιώματα και μια “εργασιακή ειρήνη” διαρκείας για τα αφεντικά.
Αυτό
που εγκαινιάζει η κυβέρνηση δεν είναι ένας παράδεισος “ανάκαμψης”, όπως
διαμηνύουν τα παπαγαλάκια της, αλλά μια εργατική κόλαση. Ο Μυτιληναίος που
τέθηκε εξάλλου “οικονομικός ηγέτης” του κυβερνητικού σχεδίου μέσω της θέσης του
στο ΣΕΒ, είναι ο ιδιοκτήτης της ΜΕΤΚΑ, που όταν απολυμένοι εργαζόμενοι της
επέβαλαν την επαναπρόσληψη τους, εκείνος
αποτυγχάνοντας να αναιρέσει τη δικαστική απόφαση, δημιούργησε εντός του
εργοστασίου μια ιδιότυπη φυλακή-απομόνωση για τους εργαζόμενους που τόλμησαν να
πάνε κόντρα στα συμφέροντα του. Το δόγμα που πλασάρει πολιτικά αυτή τη
στιγμή η κυβέρνηση και σφραγίζει γύρω από τη μεθόδευση για την κατάργηση του
απεργιακού δικαιώματος, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη γενίκευση της
φυλακής του Μυτιληναίου για όλη την εργαζόμενη πλειοψηφία.
Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εμφανή πρόθεση να επιβάλει σε εργαζόμενους και
ανέργους ένα γενικευμένο καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής οικονομικής ζώνης. Για
αυτό είναι εχθρική προς τη νεολαία και την εργαζόμενη πλειοψηφία. Για αυτό
πρέπει να ηττηθεί η πολιτική της και να ανατραπεί από ένα διεκδικητικό μαχητικό
εργατικό κίνημα, που δε θα επιζητά καλύτερο διαχειριστή, αλλά θα επιχειρεί να
επιβάλει τις ανάγκες του κόντρα και ενάντια στον κόσμο του κέρδους, του
κεφαλαίου και της εργοδοσίας.
Το
υπάρχον συνδικαλιστικό κίνημα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και των μικρογραφιών τους σε
μια σειρά εργασιακούς χώρους, διεκδικεί
απλά τη διατήρηση του ρόλου του ως διαμεσολαβητή στο ποσοστό εκμετάλλευσης των
εργαζομένων. Για αυτό είναι αδύνατο να δώσουν κάποιο μαχητικό νικηφόρο αγώνα.
Για αυτό θα ρέπουν πάντα είτε στην προσκόλληση στις εκάστοτε κυβερνήσεις
γινόμενοι το μακρύ τους χέρι, είτε στη συνδιαλλαγή με την εργοδοσία και τελικά
στην υιοθέτηση των θέσεων της. Η αδιαφορία του ΕΚΒ για το ροκάνισμα της
Κυριακάτικης αργίας, η ανοιχτά φιλοεργοδοτική στάση της διοίκησης του σωματείου
της ΑΓΕΤ και η αντιμετώπιση ως “αόρατων” (μη εγγραφή σε σωματεία κτλ) των
εργαζόμενων που πιάνουν δουλεία κατά χιλιάδες με τις δαιδαλώδεις νέες
εργασιακές σχέσεις, αποτελούν απλά κάποια σημεία του ρόλου του επίσημου
συνδικαλισμού που καμιά σχέση δεν έχει με την πάλη για τα δικαιώματα των
εργαζομένων. Το μόνο σίγουρο είναι
πως περίπατοι αγκαλιά με τα κυβερνητικά στελέχη και τους εκφραστές του
γραφειοκρατικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οχι απλά δε συνιστούν εργατικό
αγώνα, αλλά θα οδηγήσουν σε βαθύτερη ενσωμάτωση, εμπέδωση των μονόδρομων
κυβέρνησης και ΕΕ και τελικά στην ήττα.
Σήμερα
υπάρχει ανάγκη, αλλά και δυνατότητα ενός άλλου δρόμου τόσο για το εργατικό
κίνημα, όσο και για τη ζωή μας. Παλεύουμε για τη συγκρότηση ενός ανεξάρτητου
πόλου στο εργατικό κίνημα, από την κυβέρνηση και το γραφειοκρατικό
συνδικαλισμό, το οποίο να δώσει πραγματικές μάχες με την εργοδοσία, να
συγκροτήσει νέες συλλογικότητες και σωματεία που να καλύπτουν το σύνολο των
εργασιακών σχέσεων και να συμβάλει συνολικά σε ένα ρεύμα εργατικής αναγέννησης
με βάση το κοινωνικά αναγκαίο και όχι το καπιταλιστικά εφικτό. Παλεύουμε η μάχη
ενάντια στο κεφάλαιο να αποκτήσει περιεχόμενο άμεσης διεκδίκησης με τη μείωση
του χρόνου εργασίας με παράλληλή αύξηση των αποδοχών, με την υπογραφή νέων
συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με την απαγόρευση των απολύσεων, την
εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση στους ιδιοκτήτες τους των επιχειρήσεων που
κλείνουν. Παλεύουμε το εργατικό κίνημα να δώσει το αποφασιστικό χτύπημα για την
ανατροπή της κυβέρνησης, να σπάσει τα δεσμά της φυλακής της Ε.Ε., να
διεκδικήσει τον πλούτο που παράγουμε και σφετερίζεται το κεφάλαιο, ως αναγκαίες
προϋποθέσεις για τη βελτίωση της ζωής μας. Καλούμε όλο το λαό να απεργήσει, να
πρωτοστατήσει στις επόμενες μάχες για την Κυριακάτικη αργία, να σπάσει τα
εθιμοτυπικά δεσμά των θεσμικά συμφωνημένων αγώνων, να αμφισβητήσει τις
συνηθισμένες λιτανείες τις γραφειοκρατίας και να στηρίξει την ανεξάρτητη ταξική
συγκέντρωση την Πέμπτη 14/12 στις 10:00 στο ταχυδρομείο.
ΑΝΤΑΡΣΥΑ Μαγνησίας
13/12/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου