ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ

Ο κος Καρτάλης, η κα Χρυσή Αυγή, ο κος Αλεξόπουλος, Αντιπεριφερειάρχης!, ο κος Παπατόλιας, οι κκ του Εργατικού Κέντρου Βόλου, η Διοίκηση του σωματείου της χαλυβουργίας στο Βόλο και τόσοι άλλοι “θεματοφύλακες της δημοκρατίας” στην περιοχή αγανακτούν: Δημοκρατία (λένε) είναι η απόφαση της συνέλευσης των χαλυβουργών που δέχθηκε της προτάσεις της εργοδοσίας. Όποιος διαφωνεί δεν είναι δημοκράτης! “Όποιος ενδιαφέρεται ... ας ασχοληθεί με την ΚΟΝΤΙ!”

“Εμείς αποφασίζουμε για εμάς” έγραφε το πανό των εργατών της Χαλυβουργίας Βόλου που μαζί με τα ΜΑΤ περιφρουρούσαν “το δικαίωμα στη δουλειά”

Θα ήταν πολύ ωραίο, αν ήταν αληθινό. Ας δούμε την κατάσταση όπως πραγματικά είναι:

1. Η πρόταση της εργοδοσίας χοντρικά ήταν: ή τα μισά λεφτά ή οι μισοί απολυμένοι. Οι εργαζόμενοι στην συνέλευση αναγκάστηκαν να απαντήσουν σ' αυτό το ερώτημα. Δεν ήταν στην ουσία συνέλευση που έστω να διαπραγματευτεί με τον Μάνεση. Ήταν περισσότερο μια  δημοσκόπηση. Για να αποφασίσεις ελεύθερα, σε μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να υπάρχει και μια ΑΛΛΗ λύση, κάποια λύση σα κι αυτή που διάλεξαν οι χαλυβουργοί στην Αθήνα. Με ρίσκο; Ναι! Με κόπο; Ναι! Με αγώνα; Ναι! Σίγουρα όμως μια ΑΛΛΗ διέξοδος, μια άλλη ιδέα, μια άλλη ηθική. Στο Βόλο οι εργαζόμενοι δεν αποφάσισαν, απλά απάντησαν θετικά σε έναν εκβιασμό. Ο Μάνεσης δεν είχε να χάσει τίποτε από την απάντηση που πήρε. Δεν δίνει τίποτε, τα ζητάει όλα.
2. Ο Μάνεσης δεν εφάρμοσε ακόμη την μείωση ωραρίου και αποδοχών. Αυτό γίνεται, κατά τα φαινόμενα, επειδή χρησιμοποιεί το εργοστάσιο του Βόλου για να αντιμετωπίσει την απεργία στην Αθήνα. Αν στην Αθήνα δεν απεργούσαν, οι εργάτες του Βόλου θα ήταν ήδη σε άθλια κατάσταση και ο Μάνεσης θα ήταν έτοιμος για το επόμενο βήμα.
3. Αυτό το “αποφασίζουμε για εμάς” δεν είναι αλήθεια. Το σωματείο του Βόλου δεν αποφάσισε μόνο για το τοπικό εργοστάσιο. Η υποχώρηση στις απαιτήσεις της εργοδοσίας είναι καίριο χτύπημα για τους συναδέλφους χαλυβουργούς της Αθήνας. Επίσης ανοίγει την όρεξη κάθε εργοδότη που θέλει να αυξήσει ή να συντηρήσει τα κέρδη του σε βάρος των μισθών των εργαζομένων. Είναι, στην ουσία, η πολιτική που θέλει η ΕΕ, το ΔΝΤ, ο Παπαδήμος, οι τράπεζες και οι εργοδότες να επιβάλουν για όλους τους εργαζόμενους. Η λογική του κάθε βιομήχανου είναι “έλα να δουλέψεις όποτε σε χρειάζομαι και θα σου δίνω όσα γουστάρω”. Σ' αυτό είπε ΝΑΙ η απόφαση της συνέλευσης του Βόλου. Η αλήθεια είναι ότι ο Μάνεσης και δουλειές και κέρδη έχει. Οι προτάσεις του είναι απλά η αδιαφορία για τη φτώχεια των εργατών προκειμένου να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη του.     
4. Έτσι, και οι Χαλυβουργοί της Αθήνας και οι άλλοι εργάτες του Βόλου και κάθε εργάτης, εργαζόμενος, άνεργος και κάθε συλλογική έκφραση μπορεί και πρέπει να κάνει κριτική στην στάση του σωματείου του Βόλου. Η νίκη των αγωνιζόμενων Χαλυβουργών θα είναι νίκη όλου του κόσμου της εργασίας. Όλοι οι εργάτες χρειάζονται την νίκη των Χαλυβουργών. Και οι χαλυβουργοί χρειάζονται την συμπαράσταση και τη νίκη  όλων των εργαζομένων γιατί αν απομονωθούν θα νικηθούν.
5. Τίποτα δεν υποχρεώνει τον Μάνεση να κρατήσει τα συμφωνημένα με το σωματείο της χαλυβουργίας του Βόλου. Σ' όλη τη χώρα, σ' όλο τον κόσμο, η υποχωρητικότητα οδηγεί σε πιο μεγάλη βουλιμία του κεφαλαίου. Και οι νόμοι – που συνέχεια αλλάζουν σε βάρος των εργαζομένων – στην πράξη δεν εμποδίζουν τον κάθε Μάνεση να ζητήσει στο άμεσο μέλλον κι άλλες υποχωρήσεις. Ο Μάνεσης ξέρει πολύ καλά πως αυτό ακριβώς διαπραγματεύεται, τώρα ακριβώς με τα διεθνή και εντόπια αρπακτικά η κυβέρνηση: την επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων και των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
6. Το Εργατικό Κέντρο Βόλου τώρα θυμήθηκε την ΚΟΝΤΙ και την προβάλλει σαν το πραγματικό θύμα. Οι εργάτες της ΚΟΝΤΙ είναι βέβαια θύματα: θύματα του ΕΚΒ, του εργοδότη και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Αφού οι γραφειοκράτες δέχθηκαν να παρουσιαστούν οι απολύσεις σαν οικειοθελείς αποχωρήσεις, αφού δέχθηκαν να ξεφλουδιστεί το εργατικό δυναμικό της ΚΟΝΤΙ... τώρα παριστάνουν τα λιοντάρια για τους 18 τελευταίους που ο εργοδότης δεν έχει κανένα λόγο να τους δώσει κάτι  και απλά τους σφάζει για παραδειγματισμό.
7. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην χαλυβουργία Βόλου: Αν ο Μάνεσης νικήσει, μπορεί να περιορίσει τα έξοδά του κρατώντας το εργοστάσιο της Αθήνας και εξαφανίζοντας, αλα ΚΟΝΤΙ, τις δραστηριότητες του Βόλου. Οι Χαλυβουργοί της Αθήνας λοιπόν αγωνίζονται και για τα συμφέροντα των Βολιωτών. Το σωματείο του Βόλου, με τις υποχωρήσεις του, υπονομεύει το μέλλον των ίδιων του των μελών. Ας σκεφτούμε αν είναι λογικό και δίκαιο κάποιοι εργάτες, κάπου αλλού στον πλανήτη να χαρούν για την διάλυση της ΚΟΝΤΙ, αφού η μητρική πολυεθνική τώρα έχει μεταφέρει εκεί τις δουλειές. Ακόμη και αν ο Μάνεσης λάτρευε τους εργάτες του στο Βόλο!... είναι ηθικό να ποντάρει κανείς στην ήττα των αγωνιζόμενων εργατών της Αθήνας για να διατηρήσει εδώ μισή δουλειά με μισά λεφτά;
8. Ένα παλιό τραγούδι – απ' αυτά που ακούμε στις απεργίες – έλεγε: 

“τα χέρια σου συνάδελφε όταν τα νοικιάζεις,  κακό τον εργοδότη σου γι' άνθρωπο να λογιάζεις
γιατί κι ο εργοδότης σου γι' άνθρωπο αν σε πάρει,  το σύστημα τον ίδιο αυτόν σύντομα θα φουντάρει”

Μ' άλλα λόγια ΚΑΜΙΑ εμπιστοσύνη σε ΚΑΝΕΝΑ εργοδότη. Κι ακόμη σε καμία συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η διοίκηση του σωματείου της χαλυβουργίας Βόλου προσπαθεί απεγνωσμένα να απομονώσει τους εργάτες από κάθε άλλη άποψη, από κάθε αγώνα, από κάθε πολιτική που δεν συμφέρει τον Μάνεση! Τι παραπάνω θα έκαναν αν ήταν μισθωτοί προπαγανδιστές του βιομήχανου; αν ήταν σεκιουρητάδες του; τι παραπάνω θα ήθελε ο ίδιος ο Μάνεσης;

Τα εργοστάσια – από την ΤΕΟΚΑΡ μέχρι την ΚΟΝΤΙ –  τα κλείνουν οι εργοδότες και ο ξεπουλημένος εργοδοτικός συνδικαλισμός. Τα κλείνουν όσοι ταυτίζουν τα συμφέροντα του αφεντικού με τα συμφέροντα του εργαζόμενου, δηλαδή υποτάσσουν τον εργάτη στις επιδιώξεις του εργοδότη.

Και δύο λόγια για την αριστερά: Οι αγώνες δεν κερδίζονται ούτε με «εργολαβίες» ούτε με μεσοβέζικες  πολιτικές. Το ΠΑΜΕ πρέπει να καταλάβει ότι αν σήμερα οι Χαλυβουργοί της Αθήνας μπορούν και συνεχίζουν τον αγώνα, είναι γιατί συνάντησαν μια πολύ ευρύτερη συμπαράσταση από το λαό, από όλες τις δυνάμεις του κινήματος, για νίκη εδώ και τώρα και όχι για επένδυση σε μια αόριστη και μελλοντική «λαϊκή εξουσία». Οι αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει επιτέλους να καταλάβουν πως δεν φτάνουν οι αγωνιστικές διακηρύξεις την ώρα που καταψηφίζεις και τοπικά και κεντρικά κάθε κινητοποίηση και αφήνεσαι σε ένα διάλογο ΓΣΕΕ με ΣΕΒ για το πόσα δικαιώματα και πόσο μισθό θα σου κόψουν τελικά!

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ!

ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ- ΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ  ΑΓΩΝΕΣ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΒΟΛΟΥ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΝΤΟΥ ΟΠΟΥ ΧΤΥΠΙΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ  Μαγνησίας, Ιανουάριος 2012